Wrong NO REAL ENDING ► 5 Seconds Of Summer

HS 27

Het geluid van de waterval maakt mij rustig.

Maar als ik weer terug denk aan wat er nog geen kwartier geleden is gebeurt word ik weer boos.

Mijn hoofd bonkt en het bloed, dat uit mijn hoofd komt, begint te jeuken.

Heel soms fiets er iemand langs, en die kijkt mij dan bezorgd aan.

Maar ik geloof ze niet.

Niemand boeit zich om mij.

Ik ben niks.

Ik ben niemand.

En iedereen haat mij.

Ik weet het zeker.

Een harde gil verlaat mijn mond terwijl er nog wat tranen over mijn wangen lopen.

Ik heb Amy aangereden. Het ging perongeluk, maar niemand die dat geloofd hoor. Ashton haat mij, en waarschijnlijk zullen alle anderen hem volgen.

Ik heb ze al zo veel aangedaan.

Als ik terug denk aan vorig jaar, aan de tijden die alleen maar uit ruzies en haat bestonden, voel ik dat mijn hart sneller begint te kloppen en ik moeite krijg met ademen.

Mijn wangen trekken zich samen door de opgedroogde tranen.

Niet huilen, niet huilen! fluister ik mezelf toe.

Ik kan niet huilen nu.

Ik ga geen traan laten voor iemand die mij haat.

In de verte komt er weer een fietsen aan.

Ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd er in.

Niemand hoeft mij zo te zien.

"Mandy!" hoor ik in de verte.

Ik heb het vast verkeerd gehoort.

"Mandy!" hoor ik nu van dichterbij.

Er komt iemand hard aan gereden, ik kan het horen.

"MANDY!" hoor ik nu voor mij.

Ik kijk op en zie daar Sherani staan.

Ze gooit meteen haar fiets neer en gaat naast mij zitten.

Ik glimlach zwakjes naar haar.

Er is dus iemand die om mij geeft.

Nooit gedacht dat Sherani helemaal naar mij opzoek zou gaan. We kennen elkaar pas kort.

Ze legt haar hand op mijn knie en kijkt mij vragend aan.

Sherani gaat met haar andere hand langs mijn gezicht.

"Mandy.." fluisterd ze.

"Ja?" fluister ik terug.

Mijn stem is schor en mijn keel doet pijn.

"Wat.. Hoe?" vraagt ze.

Ik schud mijn hoofd.

"Ongeluk." is het enige wat ik er uit kan brengen.

Ze knikt begrijpend, ookal twijfel ik of ze het wel begrijpt.

"Ik zag het, tenminste vanaf Amy en jij dingen naar elkaar gingen roepen. Luke zei dat jij tegen Amy was opgebotst en dat jullie daarom ruzie hadden."

Ik knik. Ze begrijpt het dus.

Het blijft lang stil.

"He, zullen we iets leuks gaan doen? Om dit alles te vergeten?" Vraagt ze dan opeens.