Be a Girl.

BAG*Bone.

Sa psikopatlarim ujsjkxkd

Uzun yazmaya calistim umarim begenirsiniz. Yorum ve oy pls ysiskr

Bu arada impossible 2 ve we all have little secrets a bakarsaniz cok sevinirim. İlk defa boyle bir hikaye yazdim tuhaf bir kurgusu var lutfen bakin belki begenirsiniz :D

Sizi seviyorum

*

"Aman Tanrım!"

Jay kolumdan tutup beni iceri soktuğunda yatağın üzerinde gitarıyla uğrasan Paul'a baktım. Beni fark etmemisti. Paul gitarından kafasını kaldırıp beni gördüğünde yüzündeki gülümseme solmustu. Paul gitarını kenara atarak hızla yanıma geldi ve gözüme dokundu.

"Aman Tanrım!" dediğinde gözlerimi devirdim ve onu gecerek Jay'in yatağına oturdum.

"Sana ne oldu böyle?" diye sordu Jay ve yanıma oturdu.

"Joe'nun evine gittim." dedim sessizce ve bacağımı Jay'in bacağının üzerine koydum.  Yaranın kenarlarında kurumus kanlar vardı ama hala birkac yerden kan damlaları akıyordu. İnleyerek bacağıma dokundum ve yaranın derinliğine baktım. Fazla derin değildi. Dikis atılmasına gerek yoktu o yüzden.

"Ne yaptım dedin?" diye bağırdı Jay. Ona baktığımda gözlerini kocaman acmıstı.

"Sağır mısın?" diye tersledim onu ve yarama baktım. "Paramın geri kalanını almak icin Joe'nun evine gittim ama odamın kilitlemis. Bende onun odasındaki kasaya gittim ve sifreyi yanlıs yazınca birden alarm caldı ve Joe pesime düstü" diye devam ettim. Paul karısmıs olmalı ki konusmuyordu.

"Sana bu Joe mu yaptı?" diye sordu Jay kaslarını kaldırarak.

"Hayır, Andy yaptı. Ona yumruk attım ve sonra bosluğuma geldi ve bana yumruk attı. " dedim sakince. Artık sıkılmaya baslamıstım. Sadece ufak bir morluk ve kesik. Abartılacak birsey yoktu.

"Sana inanamıyorum Grace! Sana yardım edebileceğimi söyledim ama sen yine yapacağını yapıyorsun!" dediğinde ayağımı dizlerinin üzerinden cektim ve ayağa kalktım.

"Yeter artık gidiyorum ben!" dedim ve kapıya doğru gittim. Jay beni kolumdan tutup durduğunda pek sasırmamıstım. Bu sahneyi sürekli yasayıp duruyorduk zaten.

"Nereye gidiyorsun?" diye sordu kaslarını catarak.

"Odama! Yeter artık abartma, bu sadece bir kesik. Bunlardan daha kötüleri de olmustu. Ölmedim!" dedim kolumu elinden kurtararak.

"Ama ölebilirdin!" diye bağırdığında güldüm.

"Umrundaydı sanki!"

"Tabi ki umrumda sen benim...arkadasımsın" Ah, doğru ya arkadasız.

Ona bakmayı kesip tekrardan yatağa oturdum. Bu halde Alli'nin yanına gidemezdim. Zaten en kücük seyde telas yapan biriydi ve ben su an onun beni hastaneye gitmek icin zorlamasını cekicek durumda değildim. Paul'a baktığımda bana kaslarını catmıs bakıyordu. Neden bana baktığını anlamamıstım ama umursamamaya karar verdim ve yarama bakmaya devam ettim.

"Jay bu sekilde odama gidemem. Alli beni hastaneye götürmeye calısır. Bana biraz pamuk ve sargı bezi getir. Ah, birde buz." dediğinde kafasını salladı ve odadaki banyoya doğru ilerledi.

Paul'a baktığımda hala bana kaslarını catmıs bir sekilde bakıyordu. En sonunda dayanamadım ve beynimi kemiren soruyu sordum.

"Bana neden öyle bakıyorsun? Su an kötü göründüğümü biliyorum ama yani bu bakıs biraz abartılı değil mi?" dediğimde gülümser gibi oldu ama kasları hala catıktı.

"Sadece birine benzettim" dedi Paul ve kendi yatağına oturdu.

"Kimi benzettin?"

Jay elinde ilk yardım cantasıyla beraber buraya geldi ve yanıma oturdu. Buzu bana uzattığında buzu aldım ve gözüme koydum.

"Az önce pesine düsenin Joe olduğunu mu söyledin?"dedi ve ayağa kalktı.

"Ah, evet." dedim ve kaslarımı cattım.

Paul sanki inanılmaz birsey olmus gibi gözlerini kocaman actı.

"Sen o'sun. Su Kemik'te dövüsen kızsın. Seni hatırladım. " dediğinde gözümdeki buzu indirdim ve gülmeye calıstım. Tabi ne kadar basarılı olduğum konusu tartısılır.

"Ah, galiba birine benzettin." dediğimde kafasını iki yana salladı.

Ah, siktir. İste bu hic iyi olmamıstı. Beni tanımamalıydı. Beni nasıl tanıyabilir ki? Değismistim!

"Hayır eminim, seni dövüsürken izlemistim. O adamı fena benzetmistin. Sana Bea diyorlardı. Jay hatırlamıyor musun?" diye sordu Jay'e bakarak. Jay ne diyeceğini bilemez bir sekilde ağzını acıyordu ama birsey diyemeden kapatıyordu.

"Tamam, o benim. " dediğimde gözlerini büyüterek bana baktı.

"Biliyordum! Sen, sen bu nasıl olabilir? Yani sen bir kızsın ama insanları dövüyorsun." dediğinde güldüm ama sonra hemen durdum. Gülünce yüzüm geriliyordu ve gözüm sızlıyordu.

"Dostum bunu kimseye söyleyemezsin. O, Joe'dan saklanıyor." dediğimde kafasını salladı ve kendini yatağa attı. Elimdeki buzu tekrar gözüme götürdüm ve beklemeye basladım. Jay elindeki pamuğa ne olduğunu bilmediğim bir sıvıyı döktü ve bacağımı silmeye basladı. Kanlar gitmeye basladıkca yaranın gercek büyüklüğü belli oluyordu. Fazla büyük değildi ama izi kalacağına emindim. Harika bir iz daha!

Jay kasları catık bir sekilde sargı beziyle ayağamı sardı ve isi bitince malzemeleri kenara attı. Sinirli bir sekilde ayağa kalktı ve kapıya doğru ilerlemeye basladı.

"Nereye?" diye sorduğumda kapıdan cıkmadan önce bana baktı.

"Joe'ya bunu hesabını sormaya!"

*

Dı end.

Biliyorum cok uzun degil ama cok kisa da degil.

Okul acilmadan once yeni bolum yaziyimde moraliniz duzelsin dedim hajjs ama okulu hatirlatmamla moraliniz daha da bozuldu galiba hsjie

Neyse lutfen oy verin, yorum yapın ve yeni hikayem we all have little secrets'a bakin hsbjeme

Yeni hikayeme bakmazsaniz bebek ölür hsnjekemr

Sizi seviyorum.

Mrspsychopath .x