SESSİZ MİSAFİR (TAMAMLANDI)

Fotoğraf

      Gözlerini sabahın aydınlığına açtı Artemis. Usul usul yatağından doğruldu. Uyanma telaşı yerini meraka bıraktı. Telefonu eline alıp hemen Hakan'ı aradı.

      + "Günaydın! Ne oldu? Var mı bir gelişme?"

     -"Günaydın! Olmadı Artemis. Misafirimiz bu gece tatil yaptı."

     + " Bu çok kötü! Yakalamak için her şeye sahiptik. Nasıl oldu da bu geceyi es geçti? Sanki hazırlığımızdan haberi varmış gibi!"

    -" Bilmiyorum ama bu işin peşini bırakmayacağız. Hadi giyin seni bekliyorum. Bir yerlerde kahvaltı edelim. Açlıktan bayılmak üzereyim"

    + "Of! Saat on bir olmuş. Neden uyandırmadın ki beni? Benim keyfim yüzünden saatlerdir bekliyorsun!"

    -" Hayır öyle düşünme! Çok güzel uyuyordun. Uyandırmaya kıyamadım."

   Artemis bunu duyduğunda çok keyiflenmişti. Koca bir gülümseme oluştu yüzünde.

    + " Sakın beni izlerken misafiri gözden kaçırmış olmayasın?" Dedikten sonra gülümsemesini sesli bir gülüşe dönüştürdü.

    -" Hanım efendi bakıyorum da uykunuzu iyi almışsınız"

    + " Hemen geliyorum. Sen nereye gideceğimize karar ver hadi."

    Kalkıp yatak odasına gitti. Üzerindeki pijamalarını çıkarıp kot pantolonunu ve kareli beyaz gömleğini giydi. Aynaya bakıp üzerine çeki düzen verecekti ki aynanın önündeki zarfı farketti. Bu burada mıydı? Yoksa misafir gerçekten gelmiş miydi?

     Çok hızlı bir şekilde zarfı açıp içindeki kağıdı aldı. Kağıdın arasında bir fotoğraf vardı.

    Fotoğraftakini gördüğünde gözlerine inanamadı! Dizlerinin bağı çözülmüştü. Olduğu yere çöktü kaldı.

    Fotoğrafta Artemis vardı. Salondaki koltukta uzanmış, uyuyor. Fotoğraf yaklaşık 1 metreden çekilmişti. Fotoğrafın köşesindeki tarih ve saat gözüne çarptı. Tarih bu günü gösteriyordu. Yani bugün gelmişti!            

"Saat 04:13"

    Hemen fotoğrafın içerisinde bulunduğu kağıdı aldı eline. Misafirin huyu aynı zamanda not bırakmaktı. Kesinlikle bir not bırakmış olmalıydı! Düşündüğü gibi de oldu.

    "Çok güzel uyuyordun. Uyandırmaya kıyamadım."

     Çıldırmışçasına yerinden fırladı. Hemen evden çıkıp asansöre bindi. Asansörde yerinde duramıyordu yerinde. Kapı açılır açılmaz apartman kapısına koşup açtı.

     Yolun karşısında bulunan Hakan'ın arabasına koşup camına vurmaya başladı. Hakan neye uğradığını şaşırıp acele ile kapıyı açtı.

    -" Kapı açıktı zaten neden binmiyorsun"

    + " Ya bende kafa mı kaldı? Al şuna bak!"

     Hakan fotoğrafı ve notu inceledi. Artemis'e bakıp.

    -" Bu cümleyi on beş dakika önce ben kurdum. Hem de ne eksik ne fazla. Bire bir aynısını! Bu nasıl olur?"

    + " Ne bileyim yahu! Dedektif olan sensin! Hani sabaha kadar izlemiştin! Hani hiç bir şey senin gözünden kaçmıyordu?"

    -" Dur telaşlanma. Gözden kaçırmadığıma Eminim. Bir kafeye gidelim hemen şu bilgisayardan tüm görüntüleri inceleyelim."