SESSİZ MİSAFİR (TAMAMLANDI)

Tesadüf

-" Hey Arti! Dün okula gelmedin! Endişelendik."

+ " Elacım yapmam gereken işlerim vardı. Okula geç kalacağımı anlayınca hazırlanmaya da üşendim. Zaten pek halim yoktu."

-" Ev durumu ile ilgili bir gelişme var mı? O sebebten ötürü gelmediğinden şüphelendik."

+ " Tam olarak kimin ile düşündünüz bunu?"

-" Çetin ve ben. Dün biraz lafladık kantinde."

+ " Merak eden arayıp sorabilirdi."

-" Evet. Aramamız gerektiğini söyledim Çetin'e. Ama sanki Kırgın biraz sana. Okula onunla gelip Erdem'i görünce Çetin'i başından savmışsın. Sonrada erdem ile beraber çıkmışsın kantinden. Ayrıca merak edip aramış çocuk yine de. Telefonlarına da cevap vermemişsin. Çok üzülmüş."

+ " Of haklısın! Ayıp ettim gerçekten. Hiç bu açıdan bakmamıştım. Sana şikayet etti beni anlaşılan"

-" Şikayet denemez pek. Aslında üzülmüş bir hayli. Ağzını bıçak açmıyordu. Gidip sıkıştırdım biraz. Biraz dayandı sonda dökülüverdi."

+ " Tamam. Ben gerekeni yapacağım. Gönlünü alırım merak etme."

-" Derse girmiyor Musun?"

+ " Hayır. Benim bu iki dersim boş. Sevil hoca hamilelik iznine çıkmış dün. Hoca ayarlayamamışlar geçici. Bu hafta işlenmeyecekmiş ders."

-" Aman o kadında... resmen izin almak için hamile kalıyor. Kaçıncı oldu bu yahu" Dedikten sonra beraber bir kahkaha patlattılar."

+ " Gıybet yapma çok ayıp. Hadi tatlım ben kaçıyorum ufaktan. Yarın görüşürüz."

Artemis ve Ela sarılıp birbirinden uzaklaştılar. Artemis okulun Güney çıkış kapısına yöneldi. Dışarı adımını attığı anda soğuk hava yüzüne çarptı. Havanın soğukluğu ile irkildikten sonra boynundaki fuları yüzüne tuttu tek eli ile. Arabasına doğru ilerlediği anda arabasının başında Erdem'in bekliyor olduğunu gördü. Yüzüne bakmamaya çalışarak arabasına doğru ilerlemeye devam etti. Yanına geldiğinde fularını eli ile tutmayı bırakıp göğsüne doğru saldı.

* " Arti. Merhaba! Nasılsın?"

+" İyiyim erdem. Sen nasılsın? Seni burada görmeyi hayal etmiyordum."

* " Oysa ben hep seni görmeyi hayal ediyorum."

Artemis normalde Erdem'in bu lafları, tavırları için ölüp biten biriydi. Lakin bu sefer o kadar etkilenmemiş görünüyordu.

+ " Güzel şaka! Başka numaraların varsa göster. Yoksa arabama binmeyi düşünüyorum."

* " Sadece evde olan meselelerde ne noktaya geldiğini merak ettim. Senin için endişelendiğim için görmek istedim. İyi olduğundan emin olmak istedim."

+ " Teşekkür ederim, iyiyim. Arkadaşını aradım. Gerekeni yaptı. Bu gece herhangi bir hareketlilik olmadı. Hakan işinin ehli. Onunla tanışmama vesile olduğun için teşekkür ederim. Şimdi gidebilir miyim."

Erdem somurtarak yaşlanmış olduğu kapının önünden çekildi. Artemis arabaya binip okulun otoparkından çıkana dek pür dikkatle izledi onu. Gözden kaybolana dek gözlerini ayırmadı. Büyük bir pişmanlıkla gidişini izliyor gibiydi.

Artemis arabada bu yaptığını sorguladı. Yine kendi kendine söylenmeye başladı.

" İşte bu iş bu kadar. Fazla yüz vermeye gelmez. Bir pislik için boşuna üzülmüşüm bugüne kadar. Artık sanırım Erdem'i umursamamayı başarabiliyorum. Acaba bunda Hakan'ın katkısı var mı?"

Eve gitmeden önce markete uğrayıp kahve ve çikolata aldı. Poşetler elinde apartmana girdi. Asansöre girip oturduğu katın düğmesine bastı. Tam kapı kapanmak üzereyken adamın biri gelip asansörün kapanmaması için düğmeye bastı.

Asansörün kapısı açıldığı gibi adam asansöre sızdı. Ufak bir sırıtış ile Artemis'e kafa salladı. Mahçup bir tavrı vardı. Beşinci katın düğmesine bastı. Bir süre sessizlikten sonra Artemis;

+ " Sebahat teyzeye mi geliyorsunuz?"

-" Evet hanım efendi. Ben oğluyum. Siz tanıyor musunuz annemi?"

+ " Hayır tanımıyorum. Ama yakın bir arkadaşım tanıyormuş. Annenizin bir tanıdığının torunuymuş."

-" Hakan mı?"

+ " Evet Hakan"

-" Ah evet. Hakan. Çok şey borçluyuz ona. Bu dünyada hala iyi insanlar olduğunun kanıtı gibi. Onu görürsen çok selam söyle olur mu."

+ " Merak etmeyin, söylerim. İyi akşamlar"

Artemis aralanan kapıdan dışarıya çıktı. Evinin kapısına gelip çantasından anahtarlarını çıkarttı. O kafasını çevirdi duyduğu sese doğru. Merdivenlerden Hakan'ın çıktığını gördü. Birbirlerine gülümsediler.

-" Seni arayacaktım ama apartmana girerken gördüm. peşinden geldim ama asansöre yetişemedim."

Kapıyı açan Artemis eli ile içeriyi işaret etti.

+ " O halde hoşgeldin."

Hakan içeriye girdikten sonra elindeki poşetleri mutfağa götürdü. Tezgahın üzerine bıraktı.

+ " Ben zaten kahve ve çikolata aldım."

-" Aç değil misin?"

+ " Biraz, sanırım. Galiba açım.

-" Sana hayatında yiyebileceğin en güzel tavuk soteyi yapacağım. Hazır mısın?"

+ " Şaka yapıyorsun? Daha önce yaptın değil mi? Ambulansı arayayım da kapıda beklesin."

-" Sen geç dalganı. Yedikten sonra tekrar bu konuşmayı yapalım."

Hakan montunu çıkarıp sandalyeye astı. Kollarını dirsek altına kadar sıvayıp poşetleri boşaltmaya başladı.

+ " Ben de özel bir gün için sakladığım şarabımı çıkarayım odamdan. Bir kaç duble içeriz diye düşünüyorum."

- " Bana uyar"

• • •

Yemek Harika gözüküyordu. Kokusu Artemis'in iyice acıkmasına neden olmuştu. Çatalı ile bir parça tavuk alıp ağzına attı. Hakan o sırada kadehlere şarap dolduruyordu.

+ " Adam sen ne yaptın böyle?"

-" Hahah! Ne demiştim sana?"

+ " Hiç böyle bir şey hayal etmiyordum. Gerçekten de böyle bir yemek yemedim daha önce!"

-" Dur daha yeni başladık. Daha neler yapabildiğimi göreceksin yakında. Babam aşçıydı benim. Ondan kaptım bir şeyler."

+ " Sanırım kızları Böyle etkiliyorsun."

-" Anladığım kadarıyla etkilendin."

Böyle bir cevap beklemiyordu. Hakan'ın ona karşı hisler beslediği düşüncesi iyice güçlenmişti kafasına. İşin tuhaf yanı iki gündür tanıdığı bu adama karşı o da boş değildi. Lakin çok erken değil mi? Daha onu tanımıyordu bile. İki gündür tanıdığı adamla aynı evde kalacağı düşüncesi garibine gitmişti . Ona karşı duyduğu güveni kimseye hissetmemişti bu güne kadar.

+ " O zaman tanışmamızın Şerefine!" Dedikten sonra kadehini havaya kaldırdı.

-" Tanışmamızın Şerefine!"

Kadehlerini havada tokuşturduktan sonra birer yudum alıp birbirlerine gülümsediler.

"Sanırım bunca sorunun arasında onunla yollarımızın kesişmesi olabilecek en tatlı tesadüf"

• • •