JEMA's POV
"Jem.."
Habang naglalakad ako pa adamson, tinawag ako ni Mika.
"Ano na naman?"
"Deanna is g-gone."
Natawa nalang ako, san na naman nagpunta yon? O baka nambabae na naman at iniwan siya!? Lol
"Oh san daw nagpunta? Balitaan mo nalang ako pag iniwan ka na."
"She died y-yesterday."
"Anong kalokohan yan? Wag ako, kung paiikot ikotin niyo na naman ako? jusko, thank u next!"
"Do you know how hard it for me you to say this to you!? Tapos pagtatawan mo lang? She did everything for you. She has a cancer, and that cancer killed her."
Hindi pa rin sana ako maniniwala pero tumulo ang mga luha niya, at nakikita ko dun yung sakit.
"C-cancer? Bakit hindi ko alam?"
naluha na ako, namamanhid ako sa sakit. Ayokong maniwala.
"May cancer na siya nung kasama mo palang siya. She is sick, nagpacheck up and she didn't bother to tell you. Kasi mahal ka niya, at ayaw niyang nandiyan ka sa oras na mamatay siya."
"I deserve to know!!"
"She sacrificed."
Pumunta kami sa burol ni deanna, mahal ko...
"Deanna...gising ka na please?"
wala akong magawa kundi humagulol, umiyak.
"Deanna hindi ko kaya please... deanna hindi ko kaya...Nandito na ako ulit, bumalik ka na.. hindi na ako aalis...Please deanna..."
"I love you, deanna..."
YOU ARE READING
TOTGA
Fiksi Penggemar10:05 am. Please stop the time. Please let her live. I am the reason for her to live.. Please wake up, before 10:05 ends... I love you still, I always will.
