TOTGA

E16

JEMA's POV

"I love you deanna..."

*KRING KRING KRING*

"DAMN IT!" Nagising ako kasabay ng paghabol ng hininga ko!

At kasabay non ang pagpatak ng luha ko! Ang bigat sa dibdib, para siyang totoo!

Panaginip lang pala.

What if totoo yun? What if yun ang dahilan kung bakit bigla siyang nawala? Pakiramdam kong totoo, nararamdaman kong totoo.

"Pano pag nalaman mong may rason siya?" Naalala ko yung sinabi ni Ara sakin nung time na yun. Naalala ko kung gaano nagkaroon ng impact sakin yun pero binalewala ko lang.

"How could I do that when Deanna is not even okay?" Naalala ko yung sinabi ni Mika sakin..

May mali, alam kong may mali.

What the hell is wrong with me! Panaginip lang yon! Hindi non mababago ang isang bagay na ginawa niya!

Ano bang papaniwalaan ko?

Yung kutob ko, o yung mismong nakita ko?

Hindi ako napigilan ng konsensya ko.

Cancer?? Bakit naman siya magkaka cancer? Ano ba talaga yung totoo?

MIKA's POV

"She's not responding, doc..."

Habang nagkakagulo ang mga nurse wala akong nagawa kundi umiyak..

"DEANNA NO!!!!!"

"CLEAR!"

"Not responding, doc!"

Lumapit yung isang nurse sakin.

"Ma'am. Nangyari na to sa nanay ko and trust me, kausapin mo lang siya kasi naririnig niya tayo sa paligid niya. Do it, Ma'am. Baka sakaling mabago pa ang resulta, hindi pa huli ang lahat."

Hindi ako nagdalawang isip na pumunta sa tabi niya at hinawakan ang mga kamay niya.

"Deanna.. please deanna!!! Wag kang bibitaw!!"

"CLEAR!"

"Still not responding, doc!"

"SI JEM DEANNA! Hinihintay ka pa ni Jem! And trust me, mahal na mahal ka niya. Diba ayaw mong makita ka ni Jem na nahihirapan? Lumaban ka, Deanna. Si Jem, alalahanin mo si Jem deanna!!! DEANNA no!!!"

"CLEAR!"

"Si Jem. Jema Galanza, the most beautiful person for you. Ang bumago sayo, ang nandiyan para sayo nung iniwan kita. She's waiting for you. Ayaw ka niyang bitawan, alam mo ba? Nakita ko siyang umiyak last week? Ang sabi niya, miss na miss ka na niya. Please daw, bumalik ka na. Mahal na mahal ka ni Jem, Deanna..."

"PATIENT RESPONDING!!!"

Kumalma ang paligid, naging stable ang lifeline niya. At gulat lang ang nanatili sa muka ko.

"It's a miracle!" Nagpalakpakan ang mga nurse at syempre si Dra. Hanes.

"Just when we finally thought It's over, hahaha I never had a patient like this, a real fighter. I guess, that's what love could really do."