Simula Pa Nung Una // (Completed)

Kabanata 19

"I'll take you home." saad ni Danial. Tumango lang ako doon.

Habang pauwi ay napapansin kong sumusulyap siya sa akin.

"Are you okay?" Saad niya ulit.

"Oo naman."

Hindi na siya nagsalita pagkatapos nun. Naramdaman niya ata na nawala ako bigla sa mood. Nang malapit na sa bahay ay bigla siyang lumiko.

"Saan tayo pupunta?"

"Secret,"

Ibinaba niya ang mga bintana ng kotse.

Dumampi sa aking balat ang malamig na hangin ng syudad. Biglang tumugtog ang isang worship song sa radyo ng kotse.

Dahan- dahan kong ipinikit ang aking mga mata. Dinama ang hangin at nakinig sa tugtog. Naramdaram ko ang dahan- dahang pagpatak ng aking mga luha.

"Iiyak mo lang ang lahat."

Naramdaman ko ang pagtigil ng kotse pero hindi ko minulat ang aking mga mata. Narinig ko rin ang mga alon.

"I miss him so much." Saad ko at mas lalong umiyak, mas lalong humagulhol.

"You know, love takes time. God has plan. God knows that you deserve everything. Pain is only a word. Don't let it hurt you so much. Just let him heal you. I know that you miss Timothy so much. I know it so much."

His words healed me. His words remined me how beautiful to believe that God will do everything, that God made all beautiful things and beautiful disasters.

"Timothy might not be here with you but you'll always be in his heart. Huwag kang mag- alala, he's just countries away."

Minulat ko ang aking mata pagkatapos ng kantang iyon. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan siya. I tried. I hoped.

Nagkaroon ako ng buhay nang magring iyon.

[Hello? Please stop calling my son's phone.]

"Hi— uhm sorry po. Nasaan po pala si Timothy?"

[Can I talk to you?]

Naga- alinlangan pa ako. Its Timothy's mom and she's talking to me calmly.

"Kailan po ba?"

[Bukas sana, 8:00 in the morning. I'll just text you]

Pinatay niya ang tawag pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang iyon. Hindi ko alam pero may naramdaman akong kaba.

"What did he say?"

"Its his mom. She wants to talk to me."

"Sige, hahatid na kita pauwi para makapagpahinga ka nang mas maaga."

Tumango na lamang ako at hinatid na niya ako pauwi.

Nang pumunta ako sa meeting place namin ng Mommy ni Timothy ay ang lamya- lamya kong gumalaw dahil hindi ako nakatulog kagabi, iniisip ko kung anong mangyayari ngayon.

Nang makita ko siya ay kumabog ang dibdib ko. Lumakas nang lumakas ang kabod nun nang biglang sumulpot si Timothy at hinalikan sa pisngi ang kasamang babae.

Lalabas na sana ako nang bigla akong tinawag ng mommy ni Timothy,

"Beatrix!"

Humarap ako nang dahan- dahan at naglakad na papalapit sa kanila. Kita ko ang gulat sa mata ni Sofia at ang tuwa sa mata ni Ma'am Felicity.

"Sit down,"

Umupo ako sa tabi ni Sofia, binalewala ang mga masamang alaala kasama ang babaeng ito. Tinitigan ko si Ma'am Felicity at lumabas ang ngisi niya. Para bang siya'y tuwang- tuwa sa nakikita.

"Mom, aalis na po kami ni Sofia para makausap mo po nang maayos ang business partner na sinasabi mo." Saad ni Timothy. Tumingin siya sa'kin at ngumiti. Inilahad niya ang kanyang kamay at sinabing, "I'm Timothy"
What the fuck is happening?

Inilahad ko na lang din ang kamay ko. Bago pa man dumampi ang kamay naming dalawa ay agad nang hinila ni Sofia ang kamay ni Timothy at hinila siya palabas.

Hinabol ko silang dalawa ng tingin. I saw how sweet they are. I saw the way he smiled to another.

"Nakita mo na? He's happier with Sofia. I wonder why he fought me just for you." Sabi ni Ma'am Felicity at tumawa nang malakas na nakuha ang atensyon ng mga kumakain sa restaurant na ito. "My son is a great player, Ms. Philippines' Richest Woman."

Umalis na siya ngunit bago siya humakbang palayo ay tumingin siya ulit sa akin.

"I'm not done yet," saad niya.

Kinapita niya ang kopeta ng wine at sinaboy sa pagmumukha ko mismo. Wala akong nagawa. Wala akong laban.

Umalis siya with confidence. Her laughter got into my nerves. Tumingin ako sa paligid, all of them are looking at me. Some are taking videos and photos. Hindi na ako magtataka if I'll be viral or if I'll be in an article.

Umalis na ako doon. I drove back to our house. Nang makapasok ako ay agad akong sinalubong ni Mommy.

"Anong nangyari sayo?" Tanong niya habang balisang tinitingnan ang wine na tumulo na sa aking damit.

"Akala ko po nasa Canada kayo?"
"Answer my question first."

"Wala 'to, Mommy. I'll just change."

Pumunta na ako sa kwarto ko and do what I need to do. Umupo ako sa kama at natulala na lang.

Hindi niya ba ako maalala?

Or was he just pretending?

Why did he kiss Sofia?

I thought I'm the one he love.

I thought its not her.

Then why did she fought his mom just for me?

Ow fuck! I really hate my over thinking brain. Mas lalong dumami ang mga tanong ko sa sarili ko nang nag- flash sa isip ko ang mga alaala namin ni Timothy at yung nangyari kanina.

Ano ba kasi ang nangyayari? Why is he acting like that? Utos ba yun ng mommy niya?

I need answers!

Tumayo ako at pumunta sa office ni Mommy, she has her own. Pumasok ako doon kahit hindi kumakatok.

"Mommy,"

"Bakit, anak?" Sabi niya.

She looked at me with confusing eyes. Sumimangot ako at mas lalong kumunot ang noo niya.

"May kakilala ka po bang investigator?" Sabi ko.

"Oo, anak. Bakit?"

"Wala po. Send mo po sa email ko yung info about him."

"Sige, alam ko namang hindi kita mapipilit na sabihin sa akin ang dahilan."

"Thank you, mommy."

Bumalik ako sa kwarto ko at agad kong na receive ang mail. I called the investigator at sinagot niya iyon.

Its time to find the truth