Simula Pa Nung Una // (Completed)

Kabanata 29

Sobrang saya ko sa mga pangyayari. Daddy started to do a treatment kahit labag sa loob niya. I'm three weeks pregnant. My Mom is doing well. And Fayre go back to her home, di ko alam kung bakit.

Timothy is very busy, siya kasi ang nagaasikaso ng kasal namin. Kapag may tanong siya, tinatawagan niya na lang ako.

Ako naman ay busy sa pagtratrabaho. Sa katunayan nga ay ayaw pa ni Timothy na magtrabaho ako at magpahinga na lang daw ako. Tumanggi ako doon dahil tatlong linggo pa lang naman akong buntis at hindi pa naman masyadong maselan ang kalagayan ko.

Sa ngayon ay mas lalong rumami ang mga designs na pinapasa ng achitecture department. Saad nila ay gagawa sila ng bagong design ng mga furnitures at sobrang namangha ako doon. Lahat ng design nila ay walang palya at mapapanganga ka talaga.

Nakuha ko na pala ang kumpanya ngunit ang 40% nito ay kay Fayre pa din, iyon ang sinabi ko kay Daddy. Kahit naman ganon yun, kapatid ko pa din yun.

"Pasok," Saad ko nang may kumatok sa pinto ng opisina ko.

"Ma'am meron ka pong bisita," Sabi ng sekretarya ko.

"Sige na, papasukin mo na." Saad ko kahit di ko pa tinatanong kung anong pangalan.

"Beatrix,"

It's Timothy's Mom. Should I run or what. Dahil hindi ko alam ang gagawin, nanatili akong nakaupo at nakanganga.

"Can we talk?" Saad niya.

"O- opo, upo muna kayo." Sabi ko.

Alam niya na ata ang pangyayari. Nang makaupo siya ay napayuko ako.

"Anything you want to drink or eat po?" Saad ko.

"Wala, hija. Madali lang ako." Panimula niya. "I just want to say sorry for everything."

Dahil doon ay napaangat ako ng tingin sa kanya.

"I just did that because I'm a mother. You're greater than my son. You're richer than him. I'm just afraid that he can't give you what you want in the future. Alam kong masasaktan ang anak ko pag hindi niya maibigay ang gusto mo. Ayokong masaktan ang anak ko sa ganoong paraan. I did all of those things to turn you off, na isipin mo na hindi talaga kita tanggap. To be honest, natuwa ako nung pinakilala ka ni Timothy sa akin. My son has a good taste. But as I looked at you that night, I started to overthink. I'm really sorry, Anak. I saw how disconsolate he was when you went out of the country. He always go home drunk and has swollen eyes." Sabi niya, nakita kong napapaluha na siya pero pinipigilan niya lang.

Ngumuti siya sa akin at sinabing, "Masaya na ako kasi masaya na din siya. Sorry talaga sa lahat, Anak. Natutuwa akong ikakasal na kayong dalawa at magkakapo na ulit ako." Napangiti ako nang tawagin niya akong 'anak".

Nagyakapan kaming dalawa at nagpaalam na aalis na daw siya. Bago siya umalis ay ipinakita niya ang tunay niyang ngiti at lumabas na ng opisina ko.

This moment will stay memorable for me. Na kahit anong galit mo sa isang tao, mawawala lahat ng yun kapag natuto kang patawadin sila.

After a month ay naayos na ang lahat para sa kasal namin. Next week na kasi ang kasal namin.

"Uhm- my wife," tawag sa akin ni Timothy. Tiningnan ko lang siya at hinayaang magsalita. "Tyrell invited the whole squad, inuman. Can I go? Broken hearted kasi-"

"You don't need to explain. If you want to go, then go. As long as you know your limitations." Sabi ko.

"'Di ka galit?" Sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

"Mukha ba akong galit?" Saad ko sa kanya.

"Hindi naman," Sabi niya at ngumiti.

Hinalikan niya ako sa noo. Napangiti ako dahil doon.

Maya- maya ay nagasikaso na siya at pumunta na sa bar na pinuntahan namin dati nang ipakilala niya ako sa mga kaibigan niya. Ako naman ay nag- asikaso na din para sa pagtulog.

Hinintay niya muna akong makatulog bago siya umalis. Pagkagising ko sa umaga ay nagbungad na agad sa akin ang mukha niya. Tulog na tulig ito, nalasing ata kagabi.

Ako'y bumangon na at nag- asikaso ng sarili. Pagkababa ko ay saktong may nag- doorbell. Binuksan ko ang pinto at nakita ko sa labas si Sofia.

She looks so depress. Malaki na din ang tiyan na— buntis ba siya? Nakaramdam ako ng kaba. Parang nanghihina ako nang makita ang tiyan niya at tsaka ano kaya ang ipinunta niya dito.

Pinagbuksan ko siya ng pinton at hindi na muna siya pinapasok.

"Anong ginagawa mo dito?" Saad ko.

"I just want to tell you someting. Can I go in?" Sabi niya at ngumiti. Gumaan ang loob ko dahil sa ngiti niya.

"Ah sige,"

Pinapasok ko na siya. Pinaupo ko pa siya sa couch.

"Anong gusto mo? Juice or—"

"Kahit wag na, madali lang 'to." Saad niya.

"Ano ba yun?" Sabi ko.

"I just want to say that I'm happy for the both of you. I'm very happy for you and Timothy. Syempre nung una, hindi pa pero natanggap ko naman. I just want to say na please take care of him and give the love he deserve. The both of you deserve each other. Congrats!" Saad niya at pumatak na ang luha niya.

"Thank you! Are you pregnant?" Tanong ko.

"Yes, don't worry hindi si Timothy ang ama. Si Danial ang ama." Saad niya at yumuko. "That's why I am desperate to meet you despite of your busy sched kasi I don't want you to choose the one you don't deserve. Because I am the one who deserve Danial."

Natawa naman ako sa natural na kahanginan ng babaeng ito.

"Ano nangyari sa inyo?" Sabi ko.

"Ayun, he doesn't know that he's the father and I'm hiding from him." Sabi niya.

"Why? Your child needs father. Kailangan mo nang tapatin si Danial. I bet he'll be happy when he knew about it."

"Nah, I have to go. Good bye and congrats!"

We bid our good bye. Umalis na siya at ako naman ay nag- asikaso na ng kakainin namin ni Timothy.

Akala ko makikipagsabunutan nanaman ako sa kanya. She is kind though. Napagutusan lang talaga ata. I'm very happy that everything is fine now.