[เวหา♡6](end)

--4--

แฮปปี้พาร์ท.................

ในที่สุดก็พักเที่ยงสักที ฉันเริ่มบิดขี้เกียจไปมาแล้วหันไปยิ้มกว้างให้เวหา

"เราไปกินข้าวกันเถอะ" ฉันรีบเอ่ยชวนเค้าจริงๆก็ชวนทุกวันแล้วเค้าก็ปฏิเสธทุกวันเหมือนกันแต่ฉันก็ยังหน้ามึนไปนั่งกินข้าวกับเค้าอยู่ดีเพราะเหมือนเค้าไม่ยอมคบเพื่อนเลยทำให้เค้านั่งกินข้าวคนเดียวตลอดและเป็นฉันเองที่หน้าทึนไปนั่งกับเค้าทั้งๆที่เค้าไม่ได้ขอ

"ไม่" นั้นไง ทั้งๆที่รู้ว่าปฏิเสธไปฉันก็จะไปกินข้าวกับเค้าอยู่ดีเค้าก็ยังจะปฏิเสธกันอีก

"แฮปเราไปกินข้าวกันเถอะ" ฉันหันมองไมค์ที่เดินมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงใจสั่น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว มันไม่ใช่ตั้งแต่เค้าแอบคุยกับคนอื่นแล้วละ ฉันเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจเค้าแล้วหันไปยิ้มให้เวหา

"ไปกินข้าวกันเถอะเวหา ฉันหิวแล้ว แตไปกินข้าวกัน" ฉันตะโกนเรียกกระแตที่กำลังเก็บของอยู่แค่โต๊ะข้างหน้าฉันนี้เองแล้วหันไปกอดแขนเวหา

"แฮปปี้เราขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย ราอยากอธิบาย" ฉันหันมองไมค์ที่กำลังทำหน้าอ้อนวอน

"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายอีกแล้วไมค์" ฉันพูดอย่างหัวเสียแล้วเดินออกจากห้องโดยไม่รอใครทั้งนั้น จริงๆไมค์นะเป็นแฟนคนแรกของฉันเลยนะถึงมันจะเป็นรักแบบเด็กๆแต่ใช่ว่าถ้าโดนหักหลังแล้วจะไม่เจ็บซะหน่อย ช่วงที่ฉันคบกับไมค์แรกๆทุกอย่างมันดีไปหมดแต่หลังจากนั้นได้ไม่กี่เดือนไมค์ก็ดูเปลี่ยนไปเรื่อยๆจนกระทั่งเค้าเปิดตัวคบกับรุ่นพี่ใน รร แล้วฉันละคืออะไรสำหรับเค้า แต่ก็ชั่งเถอะยังไงมันก็คืออดีตไปแล้วละ แต่ตอนนี้ถึงฉันจะชอบเวหาแต่เค้าก็ไม่มีวี่แววว่าจะชอบฉันกลับเลย แต่ในซีรีย์พระเอกยังชอบนางเอกกลับเลยหนิ
หรือว่าต้องใช้ไมค์เป็นเครื่องมือเหมือนเวลาที่พระรองมาจีบนางเอกแล้วพระเอกหึงกันนะ