[เวหา♡6](end)

--14--

แฮปปี้พาร์ท...............

หลังจากนั่งกินข้าวเสร็จฉันก็มานั่งดูทีวีกับเวหา ช่วงนี้ความสัมพันธ์หลายอย่างสำหรับฉันมันเริ่มดีขึ้นแล้วละ

"นั้นๆฉันอยากดูการ์ตูน" ฉันรีบชี้ไปทางทีวีเพราะเมื่อกี้เค้ากดเลื่อนช่องไปเรื่อยๆจนเจอช่องการ์ตูน

"เธอโตแล้วนะ ฉันว่าเธอควรดูอะไรที่มันดีต่อสมองเธอ" เค้าว่าฉันโง่อย่าง  อ้อมๆแล้วเปิดไปช่องหนังฝรั่งแถมยังไม่มีซับอีก

"นี้นายแล้วฉันก็เข้าใจมั้ย มันไม่มีซับ"

"เธอต้องพยายามไง ดูๆ" ฉันมองภาพไปเรื่อยๆก็เข้าใจบ้างเป็นบางคำนั้นแหละแต่ส่วนใหญ่จะไม่เข้าใจซะมากกว่า แต่ว่าฉันรู้สึกเหมือนตาจะปิดยังไงก็ไม่รู้แฮะ

จบพาร์ท

เวหาพาร์ท.............

ผมหันมองคนข้างๆที่ตอนนี้เธอหลับไปแล้ว นอนสบายจริงๆเลยเธอให้มันได้     อย่างงี้สิ

กริ่ง กริ่ง

เสียงกริ่งที่ดังขึ้นทำให้ผมประหลาดใจ ส่วนแฮปปี้ก็ดูเหมือนเธอจะตื่นแล้วละ

"งืมๆ ใครมาหรอ" เธอถามผมด้วยท่าทีงัวเงียสุดๆ แต่ว่าใครมากัน

ตีด ตีด ตีด  เสียงกดรหัสเข้าห้องผมงั้นหรอ แต่วันนี้เฮียลัคกี้ไปฮ่องกงกับพี่พอใจ ส่วนเฮียคลาสสิคก็ถ่ายแบบอยู่ แล้วมีแค่อีกคนที่มีรหัสห้องผม!!!!!

"พี่ใยไหม" เสียงของแฮปปี้ทำให้ผมมองไปที่คนที่มาใหม่ เธอกำลังมองผมเหมือนตกใจ

"เอ่อพี่ไม่รู้ว่าเวหามีแขกอยู่" เธอกำลังจะเดินออกไปทำให้ผมรีบวิ่งไปคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น เธอกลับมาหาผมแล้วใช่มั้ย

"เวหาปล่อยพี่ก่อน" พี่ใยไหมผลักผมออกแต่ไม่ได้แรงมาก แล้วมองไปทางแฮปปี้ ผมลืมเธอไปเลย ผมมองไปทางแฮปปี้สีหน้าตอนนี้เธอดูไม่ดีสุดๆ แล้วผมควรทำยังไงดี

จบพาร์ท

แฮปปี้พาร์ท.............

ฉันกำลังมองคนที่ฉันรักยืนอยู่ข้างๆคนที่เค้ารัก น่าขำชะมัดทั้งๆที่เค้าเป็นคนขอฉันเป็นแฟน เมื่อเช้าเค้ายังจูบฉันแต่ตอนนี้ แค่ ผญ คนนั้นเข้ามาในห้องนี้ก็ทำให้เค้าดีใจได้มากมายขนาดนี้เลยงั้นหรอ

"แฮปปี้มาให้เวหาติวหนังสือให้หรอ" พี่ใยไหมยิ้มแล้วเดินมาหาฉัน

"เปล่าค่ะ หนูมาเที่ยวเล่นห้องของแฟนตัวเองเฉยๆ" ฉันพูดเพื่อให้เธอรู้ถึงสถานะของฉันกับเวหา

"แฟนงั้นหรอ" หน้าตาที่ดูตกใจของพี่ใยไหมทำให้ฉันกลัว กลัวว่าเธอเองก็จะมีใจให้เวหา ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆฉันเองอาจจะเป็นคนที่ต้องเดินจากเค้า

"ใช่ค่ะแฟน เวหากับแฮปปี้เป็นแฟนกัน" ฉันเดินเข้าไปควงแขนเวหาแล้วยิ้มให้พี่ใยไหม

"พี่คงมาช้าไปสินะ พี่คงรู้ใจตัวเอง ฮึก ช้าไป" จู่ๆพี่ใยไหมก็ร้องไห้ออกมาแถมคำพูดของเธอกำลังแสดงออกมาว่ามีใจให้เวหา

"พี่หมายความว่ายังไง" สายตาเวหาตอนนี้ดูดีใจเอามากๆ มากซะจนเป็นฉันเองที่กลัว

"พี่รักเรานะเวหา แต่ถึงพี่จะบอกเราตอนนี้มันก็คงไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว"

"พี่พูดจริงๆหรอ" เวหาวิ่งเข้าไปหาเธอพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง รอยยิ้มแบบนี้แหละที่ฉันต้องการ คนที่ทำให้นายยิ้มได้แบบนี้มีแค่คนเดียวจริงๆงั้นหรอ ไม่มีทางที่จะเป็นฉันได้เลยงั้นหรอ ฉันเลือกที่จะเดินออกจากห้องนั้นมาอย่างช้าๆ น่าขำชะมัดทั้งๆที่ฉันควรจะอยู่เพราะแฟนฉันอยู่ในห้องนั้นแต่ฉันกลับกลัวว่าถ้าอยู่ต่อไปฉันจะยิ่งเจ็บมากขึ้น มากขึ้นไปเรื่อยๆ

#ไรท์ก็เป็นซะอย่างงี้ นางเอกso sad อีกแล้วเด้อ ไรท์บ่นตัวเองแทนทุกคน55555