Boski Chat

Niobe i jej pycha

Ta historia jest tragiczna i rozpoczęła się w starożytnych Tebach. Była żoną Amfiona który był królem Teb. Z ich związku urodziło się czternaścioro dzieci, siedem córek oraz siedem synów. Królowa była dumna jak paw że urodziła aż czternastkę pociech i że każde jest piękne i zdrowe. Jako iż Niobe nie wykazywała się zbyt wielkim intelektem i chwaliła się swoimi dziećmi wszędzie, było pewne że wkrótce będą z tego problemy... Niedługi czas później nadszedł okres czczenia bogów i składania im darów. Kapłani odmawiali modlitwy dziękczynne na cześć wszystkich bogów oraz ich rodzicieli. Podczas modlitwy o Artemidzie i Apollu chwalono ich matkę Latonę jak to mimo przeciwności losu urodziła aż dwójkę bogów. Niobe się to nie spodobało i musiała zaprotestować.
Niobe: Co to jest dwójka dzieci?! Niech spróbuje urodzić aż czternaście jak ja!
Amfion: Kochanie, może lepiej się uspokój...
Niobe: Nie mam zamiaru się uspokajać! To jest niesprawiedliwe że musimy czcić takie kobiety!
Artemida i Apollo usłyszeli owe obelgi skierowane w stronę ich matki ale nie chcieli działać pochopnie. W końcu ludzka pycha była im już doskonale znana. Jednak kiedy po kilkudziesięciu minutach kobieta nie przestawała, bliźnięta postanowiły działać.
Artemida: Co robimy braciszku?
Apollo: Proponuję napisanie haiku!
Artemida: W czym ma to niby pomóc?
Apollo: Nie wiem, ale haiku są super!
Artemida: Ty musisz być adoptowany...
Apollo: Nie prawda! Jesteś zazdrosna bo to mnie mama bardziej kocha!
Artemida: Tak to sobie tłumacz.
W końcu po kilkunasto minutowej kłótni rodzeństwo doszło do wniosku że trzeba ukarać krnąbrną królową. Rodzeństwo sięgnęło po swoje łuki i wystrzeliło piętnaście strzał, zabijając Amfiona i wszystkie dzieci. Niobe była przerażona i zrozpaczona, ruszyła na samotną tułaczkę cały czas opłakując zmarłą rodzinę. W końcu Zeus się nad nią ulitował i zamienił ją w kamień. Do dziś ponoć można usłyszeć jej szloch na górze Sipylos. A morał jest prosty, nie denerwujcie Artemidy i Apolla...