Hell no

Part 1

-ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ!
-Ρε Μαγια άκουσε με λίγο.
-ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ ΜΠΕΝ!ΕΓΩ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΔΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ!!
-Δεν είναι άγνωστος ρε Μαγια,είναι κολλητός μου.Ειναι πολύ μεγαλύτερος σου και είναι πρόθυμος να σε βοηθήσει με τα μαθήματα της σχολής.
-ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ
-Ναι σε ειδα και στο σχολείο πως τα κατάφερες .
-Δε το κατάλαβα αυτό.Με 17.2 τελείωσα το λύκειο.
-Ναι με 6 αποβολές και άπειρες παρατηρήσεις από τους καθηγητές.Τοσο έξυπνη και με την βλακεια σου θα τα χαραμίσεις όλα!
-Δε θα χαραμισω τίποτα.Μια χαρά θα τα πάω.ΜΟΝΗ ΜΟΥ.
-Ρε Μαγια σκέψου λίγο τα λεφτά!Ο Λουκάς δε ζητάει ούτε χρήματα ούτε τίποτα.Ξερεις σε τι οικονομική κατάσταση βρισκόμαστε!

Έκανα ένα βήμα πίσω.Η έκφραση του προσώπου μου μαρτυραγε το ποσό εκνευρισμένη ήμουν.Ομως έχει δίκιο.
Από τότε που πέθαναν οι γονείς μας,έμειναν τόσα χρέη και τόσα βάρη στον αδερφο μου.Δουλευει τρεις δουλειές για να μπορέσει να με στείλει στο πανεπιστήμιο.
Ένιωσα την παλάμη του χεριού του να χαϊδεύει τα μακριά κάστανα μαλλιά μου.
-Αδερφούλα μου σε παρακαλω καν..
-θα πάω.
Είπα και τον διέκοψα.
-Αλήθεια Μαγια;
-Ναι,πάω να ετοιμάσω τα πράγματα μου.
Είπα και έφυγα σχεδόν τρέχοντας από το σαλόνι του μικρού σπιτιού μας.

Ανέβηκα την σκάλα και μπήκα βιάστηκα στο δωμάτιο μου.Εβγαλα την γκρι βαλίτσα μου και άρχισα να διπλώνω τα ελάχιστα ρούχα μου.
Μέσα σε ένα τέταρτο ήμουν έτοιμη.
Είχε πλέον νυχτώσει.Βγηκα από το παράθυρο του δωματίου μου,σκαρφαλωσα στα κεραμίδια και ξάπλωσα ανάσκελα.Εβγαλα ένα τσιγάρο από την τσέπη μου και το άναψα.

"Αχ μπαμπάκα μου,γιατί με αφήσατε;Και τώρα δε με θέλει ούτε ο αδερφός μου."

Προσπαθώ να φέρω στην μνήμη μου το πρόσωπο του Λουκά.Ημουν πολύ μικρή όταν ζούσε στη γειτονιά μου.Δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα από αυτόν.Εχουμε και 12 χρόνια διαφορά.
Και όσο σκεφτόμουν και αναπολουσα τα ευτυχισμένα παιδικά μου χρόνια άκουσα τον αδερφο μου,που πάσχιζε να ρθει προς το μέρος μου.
-Μπεν!
Είπα και πήγα να πετάξω το τσιγάρο που κρατούσα.
-Μην το πετάξεις.Δε θα σου φωνάξω, μην φοβάσαι.Απλα ήρθα να περάσω με την αδερφή μου το τελευταίο μας βράδυ μαζί.Σαν οικογένεια.

"Οικογένεια"
Είπα ειρωνικά και σιγανά.
-Σε παρακαλω Μαγια,μην μου δημιουργήσεις προβλήματα με τον Λουκά.
-Καλα τι περιμένεις να του βάψω τους τοίχους με σπρέι ή να βάλω φωτιά στη βιβλιοθήκη που σίγουρα θα χει.
-Δε ξέρω για όλα σε έχω ικανή.
Είπε και χαμογελασαμε.
-Μην φοβάσαι.Θα είμαι καθώς πρέπει.Δε θα δημιουργήσω κανένα πρόβλημα.Το υπόσχομαι!
-Σε ευχαριστώ αδερφούλα μου.Σε αγαπάω πολύ να το ξέρεις.
Έριξα μια μάτια στον αδερφό μου.Πεταξα το τσιγάρο και του δωσα μια γροθιά στο μπράτσο.
-Έλα έλα άσε τα γλυκόλογα θα ξεράσω.Και πάμε μέσα επιτέλους,ξεπαγιασα.

Όλο το βράδυ δε κοιμήθηκα.Παρατηρουσα το δωμάτιο μου σαν να προσπαθώ να απομνημονευσω κάθε σπιθαμή του.
"Ωωω έλα ξεκολλα,καινούργια εποχή,καινούργια ζωή.Ποσο άσχημα να ναι".

Το πρωί ήμασταν στο σταθμό του τρένου.Εγω και ο αδερφός μου.Αφου χαιρετήθηκαμε μπήκα στο τρένο.Δεν κοίταξα πίσω.Μου ήταν πολύ δύσκολο.Πηρα μια βαθιά ανάσα και κάθισα στην θέση μου.
"Τέσσερις ώρες ταξίδι Χριστέ μου!"

Καθώς το τρένο πλησίαζε στο προορισμό του ο υπνος με είχε πάρει για τα Καλα.Και μόνο ο ήχος του κινητού μου κατάφερε να με ξυπνήσει.

Μήνυμα από άγνωστο αριθμό.
"Μου έδωσε τον αριθμό σου ο Μπεν.Λογικα σε μια ώρα θα έχεις φτάσει.Θα είμαι στην 3η έξοδο και θα σε περιμένω."

Αυτός πρέπει να είναι ο Λουκάς.
Μάλιστα μες την τρελή χαρά είναι.

1ο κεφάλαιο!!Πως σας φάνηκε;Μην βιαστείτε να το κρίνεται το καλό ξεκινάει από το δεύτερο και μετά!