Hell no

Part 18

Τα πράγματα μου είναι έτοιμα.Οχι ότι πήρα πολλά.Ισα ίσα δυο τρεις αλλαξιές.Ετσι και αλλιώς για πέντε μέρες θα λείπω μόνο.
Την άλλη μέρα φεύγω και ακόμα δεν το χω πει στο Λουκά.Νομιζω ότι με αποφεύγει.Λειπει όλη μέρα ή είναι κλεισμένος στο γραφείο του.
Άκουγα μουσική ξαπλωμενη στο κρεβάτι μου,όταν η πόρτα άνοιξε σιγανά.
Ο Λουκάς μπήκε μέσα κρατώντας μια σακούλα από τον απέναντι φούρνο.
-καλώς τον συγγραφέα.
Είπα ειρωνικά.
-Σου έφερε κάτι να φα..
Πήγε να τελειώσει την πρόταση του αλλά το βλέμμα του έπεσε στην αποσκευή μου.
Η σακούλα έπεσε από τα χέρια του.
-Μαγια..όχι.
-τι όχι;
Ρώτησα βαριεστημένα.Πριν καν μπορέσω να το αντιληφθώ ο Λουκάς είχε ανεβει από πάνω μου και με είχε παγίδευσει με τα χέρια του.
-όχι Μαγια συγνώμη,συγνώμη για όλα.
-Πας Καλα τι λες;
-Μη φύγεις Μαγια,συγνώμη,μη φύγεις
Είπε και άφησε το σώμα του να πέσει πάνω μου.
-Λουκά
-Μη λες τίποτα,σε παρακαλω δώσε μου μια ευκαιρία.Βγαινε με όποιον  θες,κάπνιζε ελεύθερα παντού,ο,τι θες αλλά μην φύγεις.
-Εντάξει.
Του είπα.
"Ας παίξω λίγο"
Σκέφτηκα και χαμογέλασα ειρωνικά.
Τον εσπρωξα απαλά από πάνω μου και κάτσαμε στο κρεβάτι.
-Δε θα φυγω,όπως φυσικά σχεδίαζα,αλλά τέλος η φυλακή και οι άσκοποι τσακωμοι.
-εντάξει,ενταξει.
Είπε ανακουφισμένος
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και τεντώθηκα.
-και τώρα που το λύσαμε,έχω να σου πω ακόμα κάτι..
-Τι πάλι;
Είπε αγανακτισμένος.
-Δε ξέρω από που συμπερανες ότι θα φεύγα..Πάντως αυτό το σακβουαγιαζ είναι έτοιμο γιατί θα πάω να δω τον αδερφο μου για λίγες μέρες.

Εκείνος χρειάστηκε λίγα δευτερόλεπτα για να καταλάβει τι έχει συμβεί.
Το αγγελικό πρόσωπο του αγρίεψε.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι και ήρθε απειλητικά κοντά μου
-Για ξανά πες το..
-Θα πάω για πέντε μέρες στο πατρικό μου σπίτι.
-Θες να πεις ότι αυτή η αποσκευή είναι εκεί για αυτό το λόγο;
-Ακριβώς αυτό λέω.

Εκείνος με τράβηξε από το μπράτσο και με φέρε κοντά του
-τόση ώρα σου λέω ότι εγώ θα κάνω όσες υποχωρήσεις θες και συ μου λες ότι δε σκόπευες ποτέ να φύγεις;
-Κοιτά όχι ακριβώς έτσι,εγω..
-θα σε σκοτώσω.
-τόσο πολύ αγχώθηκες όταν πίστεψες ότι θα φυγω;
Εκείνος άφησε το χέρι μου και έκανε ένα βήμα πίσω.
-Καθόλου δε με νοιάζει πλέον.
-Άρα πριν σε ένοιαζε.
Είπα σχεδόν με σιγουριά.
-Μην κολακεύεις τον εαυτό σου.Απλα το γεγονός ότι είσαι εδώ,κανείς τις δουλειές του σπιτιού και μαγειρεύεις,με διευκολύνει γιατί έχω περισσότερο χρόνο για τη δουλειά.
-Ααα μάλιστα εντάξει τότε.Αν φυγω ποτέ,θα σου δώσω το τηλεφωνο άλλης γυναίκας που θα μπορεί να τα κάνει όλα αυτά.
-Δε θα φύγεις.
Είπε και έφυγε από το δωμάτιο.

Τόσο καιρό είμαι εδώ και ηρεμία δεν έχω βρει.
Τουλάχιστον θα πάω σπίτι μου για λίγες μέρες να δω τον αδερφό μου και τις παρέες μου.

Την άλλη μέρα ήμουν έτοιμη να φυγω.
Κατέβηκα κάτω και ήπια τον καφέ μου με την ησυχία μου.
Ο Λουκάς κατέβηκε,ντυμένος με ένα γκρι πουκάμισο και ένα τζιν παντελόνι.Στο χέρι του κράταγε το πορτοφόλι του και τα κλειδια του αυτοκινήτου.
-Καλημέρα είσαι έτοιμη;
-Ναι είμαι έτοιμη,δε χρειάζεται να με πας..
-άσε τις βλακείες
Είπε και έβαλε λίγο καφέ στην λευκή του κούπα.
-και για πες.Για ποσό θα λείπεις;
-πέντε μέρες.
-γιατί τόσο πολύ;
Είπε αφού ήπιε μια γουλιά από τον καφέ.
-Εεε δεν έχω να δω μόνο τον αδερφο μου.Εχω να δω και Την παρέα μου,να ξεφύγω και γω λίγο.
-μμμ
Είπε και ήπιε ακόμα μια γουλιά.

Στο αμαξι δε συζητήσαμε καθόλου.
Μόνο όταν κατέβηκα από το αμαξι,κατέβηκε μαζί μου και με συνοδεύσε μέχρι Την πόρτα του τρένου.
-όταν φτάσεις στείλε μου μήνυμα.
Είπε αυστηρά.
-γιατί;
-απλά Καντο.

Ο υπεύθυνος του τρένου βγήκε εξω και μας φώναξε για επιβίβαση.
-Κύριος έλα χαιρετά την κοπέλα σου το τρένο φεύγει σε ένα λεπτό.
Ακούστηκε να λέει
Ο Λουκάς με κοίταξε ενώ εγώ είχα γουρλωσει τα μάτια μου.
-Λοιπόν τα λέμε.
Είπε.
Του χαμογέλασα και γύρισα να φυγω όταν τον ένιωσα να με τραβάει στην αγκαλιά του.
-Στείλε μου.
Είπε και σχεδόν τον εσπρωξα για να βιαστώ να μπω στο τρένο.

Κάθισα στη θέση μου και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.
Δε μπορώ να καταλάβω.
Αυτός με μισεί..ή όχι;