Hell no

Part 16

-όχι όχι εσυ δε ξέρεις ότι εγώ φταίω που πέθαναν!
Φώναξα και τράβηξα το χέρι μου.
Έτρεξα πάνω και μπήκα στο δωμάτιο μου.
Δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα από τα μάτια μου.
Ο Λουκάς μπήκε απευθείας μέσα.
-Μαγια οι γονείς σου πέθαναν από αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Είπε με σιγουριά.

-Ναι αλλά αν δεν ήμουν εγώ δε θα πέθαιναν.ΕΓΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΠΑΡΤΙ.ΑΝ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΑ ΔΕ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΟΥΝ.ΔΕ ΘΑ ΜΠΑΙΝΑΝ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ!

Φώναξα και γονάτισα στο πάτωμα.Εβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπο μου και απλά ξεσπασα.

Δεν μπορούσα να σταματήσω το κλάμα.Ο Λουκας γονάτισε και με έριξε στην αγκαλιά του.
-Μη κλαις μικρή σε παρακαλω.Συγνωμη.
-θέλεις να μάθεις γιατί καπνίζω;
Του είπα ενώ παράλληλα προσπαθούσα να σταματήσω τα δάκρυα μου.
-Δε χρειάζεται να..
-ο πατέρας μου κάπνιζε..κάθε φορά που καπνίζω φέρνω στην μνήμη μου το πρόσωπο του.Οταν ήταν ζωντανός.
-σσς..έλα φτάνει τώρα.Ηρεμησε.
Είπε και χάιδεψε τα μαλλιά μου.
Έβγαλε τα χέρια μου από το πρόσωπο μου και σήκωσα το βλέμμα μου.
Τον ειδα να με κοιτάει στεναχωρημένος.
Τον εσπρωξα απαλά και σηκώθηκα πάνω.
Σκούπισα τα μάτια μου και πήρα μια ανάσα.
Εκείνος σηκώθηκε πάνω και έκανε πίσω τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο του
-Μαγια λυπά..
-λυπάσαι;Δε θέλω να με λυπάσαι.Δε θέλω κανείς να με λυπάται το κατάλαβες;
Του είπα αυστηρά.
-Αυτή η  σκηνή δεν έγινε ποτέ.
Είπα και βγήκα από το δωμάτιο.

Την επόμενη μέρα μας ενημέρωσαν μέσω email ότι το μάθημα ακυρώθηκε.
Καθόμουν στο σαλόνι,το πρωί,και απολάμβανα τον καφέ μου,όταν χτύπησε το κουδούνι.
-παρακαλω
Είπα ευγενικά.
-Από το ανθοπωλείο απέναντι είμαι.Εχω μια παραγγελία για μια Μαγια..
Πριν τελειώσει Την πρόταση,του είχα ανοίξει την πόρτα.
Η ανθοδέσμη με τα κόκκινα τριαντάφυλλα έκρυβαν τον ντελιβερα.
-Τι είναι αυτό;
Άκουσα Την φωνή του Λουκά ακριβώς από πίσω μου.
-δε ξέρω είπα ενώ έβαζα την υπογραφή μου στο έντυπο της παράδοσης.

Έβαλα το μπουκέτο στο τραπέζι και έψαξα να βρω κάποια κάρτα ή κάτι τέτοιο.Οταν επιτέλους Την βρήκα,την πήρα στα χέρια μου και την άνοιξα.Πριν καν προλάβω να την διαβάσω ο Λουκάς την είχε αρπάξει από τα χέρια μου.
-Δωστην εδώ.Απο ποιον είναι;
-εκείνος την διάβασε και έσφιξε τους μύες του προσώπου του.

Με ένα άλμα άρπαξα Την κάρτα από τα χέρια του και ενώ έτρεχα μακριά του Την άνοιξα:
«Σου χρωστάω μια εξήγηση όμορφη,λυπάμαι που χάθηκα αλλά είμαι έτοιμος να σου εξηγήσω τα πάντα»
Ιβαν
"Επιτέλους"
Σκέφτηκα και γύρισα να κοιτάξω τον Λουκά που είχε κοκκινίσει.
-ανέβηκε πάλι ο πυρετός;
-όχι αλλά θα ανεβει.Τι θέλει πάλι αυτός;
-Δε διάβασες;Να μου δώσει εξηγήσεις..Τουλάχιστον ένας από τους δυο σας είναι πρόθυμος να το κάνει.