Hell no

Part 2

"Επιτέλους φτάσαμε"
Είπα κι αφού τεντώθηκα,σηκώθηκα από την θέση μου.
Έριξα ακόμα μια μάτια στο μήνυμα του Λουκά.
"3η έξοδο"
Βγήκα από το τρενο και άρχισα να ψάχνω.
"Γαμωτο είμαι στην έξοδο 7"
Πολύ μακριά από την 3.Αρχισα να περπατάω και σιγά σιγά ανέπτυξα ταχύτητα.Μεσα σε 30 δευτερα έτρεχα πανικόβλητη,με την βαλίτσα μου να κοπανιεται πέρα δοθε.
"Κοντεύω"
Είπα από μέσα μου όταν έπεσα πάνω σε ένα άνδρα.

-Εεε βλάκα προσεχε που πηγαίνεις.
Είπα επιθετικά και σηκώθηκα από το πάτωμα του σταθμού.
-Εγώ να προσέχω ή εσυ που τρέχεις σαν τρελή;
Είπε εξίσου νευριασμενα.
-Βιάζομαι και αν θες να ξέρεις είχα πλήρη ορατότητα μέχρι που βρέθηκες μπροστά μου.
Αφού σηκώθηκε πάνω, του έριξα μια μάτια.
Γνωστή φυσιογνωμία..
-Σε ξέρω;
Τον ρώτησα,έχοντας σηκώσει με απορία το δεξί μου φρυδι.
-Εσυ εμένα,αποκλείεται.Εκτος αν είσαι θαυμάστρια των βιβλίων μου.Αλλα σιγά μην διάβαζεις εσυ,τα υψηλού επιπέδου μυθιστορήματα μου.
"Συγγραφέας,περίεργος,Τρίτη έξοδος"
Όταν κατάλαβα τι γίνεται γουρλωσα τα μάτια μου.
-δε μπορεί.
Είπα σιγανά.
-Εσυ είσαι ο Λουκάς;
Εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω και με κοίταξε στα μάτια.
-Είσαι η Μαγια;
Μου είπε με απορία και σοβαρότητα.
-Ναι,αλλά μην στεναχωριέσαι,όπως είμαι φεύγω.
Είπα και γύρισα την πλάτη μου.Αρχισα να περπατάω βιάστηκα προς το τρένο.
"Με τίποτα,δε μπορώ,θα τον στραγγάλισω με κανένα συνδετήρα στον ύπνο του"
Καθώς περπαταγα ένιωσα να μου τραβάει το χέρι ,από τον καρπο Με δύναμη.
Γύρισα και τον ειδα να με κοιτάει αγριεμένα.
-Τι νομίζεις πως κανείς;
-Πάω σπίτι μου.Αλλαξα γνώμη.
Έσφιξε το καρπο μου και με τράβηξε προς το μέρος του.Σχεδον έπεσα πάνω του.
-Και ποια νομίζεις ότι είσαι εσυ μικρή,που όποτε θες αλλάζεις γνώμη;
-Άκουσε να δεις Ψηλε.Κακη αρχή καναμε και εγώ δεν είμαι για πολλά εντάξει;
Είπα και με δύναμη απελευθερωσα το χέρι μου.
Έκανα επιτόπια αναστροφή και συνέχισα την πορεία μου.
Κατάλαβα ότι περπάταγε από πίσω μου.
-Θα σταματήσεις να με ακολουθείς;
Γύρισα και του είπα με νευρα
-Τελειωνε δεν έχω χρόνο για χάσιμο.
Είπε και με άρπαξε από το μπράτσο.Κυριολεκτικα με έσυρε μέχρι την ασημί πορσε του.Ανοιξε την πόρτα και με έσπρωξε μέσα παγιδεύοντας με,με την ζώνη ασφαλείας.
Μπήκε στην θέση του οδηγού και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου το αμαξι είχε ξεκινήσει.
-Αυτό είναι απαγωγή!
Του είπα δυνατά αλλά φάνηκε να με αγνοεί.
Δε θα το άφηνα εκεί φυσικά.
-Ακους τι σου λέω,θέλω να βγω εξω!!
-Σταματά επιτέλους πολυλογου!
Μου είπε και του έριξα ένα νευριασμενο βλέμμα.
Πέρασαν δέκα λεπτά και δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα.
Εκείνος αποφάσισε να σπασει την σιωπή
-Πείνας;
Είπε στεγνά και απότομα.
-Ναι
Απάντησα και γω αναλόγως.
-Τρως πίτσα;
-Ποιος δε τρώει πίτσα;
Του απάντησα ειρωνικά και εκείνος έπελεξε να με αγνοήσει.
Μετά από πέντε λεπτά απόλυτης ησυχίας το αμαξι σταμάτησε.
-Φτάσαμε.
Είπε και κατέβηκε από το αμαξι.
Ήρθε προς το μέρος μου και έκανε να ανοίξει την πόρτα.Αλλα φυσικά τον πρόλαβα.
-Μπορώ και μόνη μου.
Του είπα και βγήκα από το αμαξι
-Αλήθεια;Δεν ήμουν σίγουρος ότι μπορείς.

"Τα νευρα μου με το ψώνιο,που νομίζει ότι τα ξέρει όλα"
Το σπίτι εκ πρώτης όψης έμοιαζε με πολυκατοικία.Οχι από τις απλές φυσικά.Συγχρονη με ακριβές πόρτες και ωραία μπαλκόνια.
Άνοιξε την κυρία είσοδο και πάτησε το κουμπί για να έρθει το ασανσέρ.
"Πολύ μικρό ασανσέρ για τόσο ακριβή πολυκατοικία"
Ο Λουκάς ηταν υπερβολικά κοντά μου.Τα μαλλιά του ήταν ακούρευτα και σκέπαζαν το πρόσωπο του όσο ήταν σκυφτός από πάνω μου.Ενιωθα την ανάσα του,ένιωθα ότι με κοίταγε.
Είχα πανικοβληθεί κοίταζα το πάτωμα σαν να εψαχνα κάτι.
Επιτέλους οι πόρτα άνοιξε.Βγηκα εξω τρέχοντας και πήρα βαθιές ανάσες.
Ο Λουκάς,δε μου έδωσε σημασία. Έβαλε  το κλειδί στην πόρτα και την άνοιξε.
Μπήκα μέσα και έριξα μια μάτια στο χώρο..

-Ουαου.

Δεύτερο κεφάλαιο και νομίζω η ιστορία εξελίσσεται ωραία.Εσεις τι λέτε;