Hell no

Part 21

-Λουκά περ-περίμενε
Είπα και αφού  πήρε μια ανάσα σταμάτησε.
Το χέρι του κράταγε με δύναμη τη μέση μου.
-Τώρα καταλαβαίνεις γιατί δε μπορώ να μη νοιάζομαι;Πως μπορώ να μην νοιάζομαι;
Με κράταγε σφιχτά και ήταν τόσο κοντά μου που το μέτωπο του ακουμπούσε το δικό μου.
-Εσυ..εγώ..δε..δε καταλάβαινω.Αφου εσυ..
-Σταματά.
Μου είπε αυστηρά.
-Εσυ φταις που νιώθω έτσι.Εσυ φταις που δε μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από σενα.Εσυ!
-Και δεν σου αρέσει να με σκέφτεσαι;
Του είπα μαγκωμένα και το βλέμμα μου στράφηκε προς το πάτωμα.

Με τα ακροδάχτυλα του έπιασε το πιγούνι μου και με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
-Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.Προσπαθησα να το αποφύγω με κάθε τρόπο.Και εσυ..εσυ μου δείχνεις με κάθε τρόπο ότι με αντιπαθείς.Κανεις πάντα του κεφαλιού σου,δεν ακους τίποτα,και αυτό,αυτό με τρελαίνει γιατί εγώ θέλω μόνο το καλό σου.
-Δε κάνω πάντα του κεφαλιού μου.Εσυ δε ξέρεις πως ήταν η ζωή μου πριν από σενα.
-Ούτε εσυ ξέρεις τη δίκη μου για να καταλάβεις τις υποχωρήσεις που έχω κάνει.
-Οι απαιτήσεις που έχεις δεν είναι νορμαλ.
-Ούτε αυτά που κανείς είναι.
-Μα τι κάνω;
Του είπα με αγανάκτηση
-Φεύγεις χωρίς να λες τίποτα,κανείς παρέα και στναναστρεφεσαι με άτομα που δεν κάνουν για σενα.
-Μα εσυ δε ξέρεις τα άτομα που συναναστρέφομαι.
-Ναι σιγά.Κρινοντας από τον τρόπο που φέρεσαι μπορώ να καταλάβω και τις παρέες σου.Και σίγουρα αυτός που γουστάρεις θα είναι κανένας βλάκας πιτσιρικάς.
-Για το πιτσιρικάς δε ξερω.Βλακας είναι σίγουρα!
Είπα και αφού τον εσπρωξα έφυγα με γοργούς βηματισμούς.
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου,πέταξα το σακβουαγιαζ μου στο πάτωμα και ξάπλωσα δυο κρεβάτι.

Ενώ είχα νευρα για κάποιο λόγο όταν έφερνα το πρόσωπο του Λουκά στο μυαλό μου ένα χαζο χαμόγελο σχηματιζόταν στο πρόσωπο μου.
Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα.Δε θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει κάτι ανάμεσα μας.Ειναι τόσο διαφορετικός από μένα.
Από την άλλη αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν δε του λεγα να σταματήσει.
Μόνο στη σκέψη,νιώθω ένα κάψιμο χαμηλά στο στομάχι μου.

Με πήρε ο υπνος και όταν ξύπνησα η ώρα είχε πάει 11
"Πάει το πανεπιστήμιο και σήμερα"
Σκέφτηκα καθώς τεντωνομουν μέσα από τα σκεπάσματα.
Μετά από λίγο  χουζουρεμα,κατέβηκα στο σαλόνι.
Περίεργο ο Λουκάς δεν εχει ξυπνήσει.
Πήγα να βάλω λίγο από το ζεστό γαλλικό καφέ.
Για να υπάρχει καφές άρα έχει ξυπνήσει.
Λες να φύγε;
Ή χειρότερα λες να με αποφεύγει;
Πάλευα να πιάσω μια κούπα αλλά το ντουλάπι ήταν πολύ ψηλά.
Τότε ήταν που ένιωσα την ζεστασιά του στην πλάτη μου.
Μου κατέβασε το πολυπόθητο ποτήρι και τραβώντας με από το μπράτσο με γύρισε προς το μέρος του.
-καλημέρα.
Μου είπε αυστηρά.
-καλημέρα,εεε ευχαριστώ για την κούπα.
Εκείνος δεν απάντησε.Τοποθετησε τα χέρια του πάνω στον πάγκο της κουζίνας παγιδεύοντας με ανάμεσα τους.
Δεν μίλαγε,απλά με κοίταγε.
-Εμ..να σε βοηθήσω με κάτι;
-μην κανείς αυτές τις ερωτήσεις μικρή.
Είπε και χαμογέλασε ειρωνικά.
-γιατί όχι;
-γιατί μπορεί να μην σου αρέσει η απάντηση.
-πωω άρχισες τα ίδια
Του είπα και προσπάθησα να φυγω αλλά τα χέρια του με εμπόδιζαν.
-κάνε στην άκρη!
-και αν δε θέλω.
-και τι θες επιτέλους;!
-σου είπα να μην κανείς αυτές τις ερωτήσεις.
Είπε και πριν προλάβω να απαντήσω με σήκωσε και με έβαλε να κάτσω στον πάγκο της κουζίνας.
Μου άνοιξε τα πόδια και βρέθηκε ανάμεσα τους
Το χέρι του ακουμπαγε χαμηλά την μέση μου και το άλλο μπερδεύτηκε με τα μαλλιά μου.
Ήρθε κοντά μου και ψυθίρισε στο αυτί μου.
-Θες να σου πω τι θέλω,ή θες να στο δείξω;