Hell no

Part 25

Κατέβηκα στο σκοτεινό υπόγειο της πολυκατοικίας και κάθισα στο πάτωμα με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν ήθελα να σκέφτομαι τίποτα.Θελω να αδειάσει το κεφάλι μου,να ξεκαθαρίσω τι θέλω.
Για τον Ιβαν δεν νιώθω τίποτα.Αλλα είναι κάποιος που σίγουρα θα έκανε πολλά για μένα.
Και ο Λουκάς.Καθε φορά που βρίσκεται στον ίδιο χώρο με μένα,νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει και τον κόμπο στο στομάχι μου να με σφίγγει.
Φέρνω στην μνήμη μου το φιλί μας.
Ασυναίσθητα δαγκώνω το κάτω χείλος μου.
Έχω συναισθήματα για εκείνον.Αλλα αυτός..μου κάνει τη ζωή δύσκολη,
Και τότε θυμήθηκα τα λόγια του αδερφού μου

"Είναι δίκη σου επιλογή"
Ψυθίρισε στο αυτί μου πριν τον απόχαιρετισω.

Ίσως πρέπει να ξεχάσω τον Λουκά.
Ίσως πρέπει να φυγω από το σπίτι του.
Θα μπορούσα όμως να του δώσω μια ευκαρια.
Ή όχι;

Καθώς χανομουν στις σκέψεις μου άκουσα τον αντίλαλο των βημάτων κάποιου να κατεβαίνει τη σκάλα.
Έκανα να σηκωθώ αλλά ο πόνος που είχα από το χτύπημα δε με άφηνε.
Κοίταξα πάνω και ειδα τον Λουκά να με κοιτάζει.
Γονάτισε δίπλα μου και χωρίς να μιλήσει με πήρε στα χέρια του.
-Άσε με Λουκά.
Του είπα ενώ ανέβαινε τις σκάλες που οδηγούσαν στο σπίτι του.
-Δε μπορώ να σε αφήσω.
Μου είπε σιγανά χωρίς καν να με κοιτάζει.
Μπήκαμε στο σπίτι και έκλεισε Την πόρτα με το πόδι του.
Με έβαλε να κάτσω στον καναπέ.
-Ο ιβαν..
-έφυγε.
Είπε απότομα.
Πριν προλάβω να ξεκινήσω την ανάκριση ο Λουκάς τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου και έβαλε το κεφάλι του στα μπούτια μου.
-Συγχώρεσε με.
Είπε με Την φωνή του να τρεμοπαίζει.
-Δεν ήθελα να σε σπρώξω συγνώμη Μαγια συγνώμη.
-είναι εντάξει Λουκά,δεν έπαθα και τίποτα.
Είπα και τον τράβηξα από τους ώμους για να σηκωθεί.
-Έπαθες.
Είπε και έβαλε το χέρι του στην μέση μου,μέσα από την μπλούζα μου.
Τα χέρια του ήταν παγωμένα.
-Αουτς
Είπα σιγανά.
-Λυπάμαι τόσο πολύ
-Μια γρατζουνιά είναι,σε λίγες μέρες δε θα υπάρχει.Ελα μην κανείς έτσι.
Του είπα και ενώ προσπαθούσα να σηκώσω το πάνω μέρος του κορμιού του,έγειρε το κεφάλι του στον ώμο μου.
-Κοιτά με Λουκά.Κοιταξε με
-Δε δε μπορώ.
Λέει σιγανά χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του.
-Αυτός..αν τον ξαναδώ μπροστά μου θα..
-Σταματά επιτέλους.
-Αυτός να σταματήσει να βρίσκεται συνέχεια μπροστά μου.
Μου λέει και διστακτικά αγγίζει το χέρι μου.
-Αυτός σε άγγιξε.
-Δε με άγγιξε ρε Λουκά
-Άγγιξε το χέρι σου.
-Ναι αλλά..
-Τι αλλά;
Είπε και έσφιξε το χέρι που πριν λίγη ώρα ο ιβαν ακούμπησε.
Ο τόνος της φωνή του άλλαξε.Σηκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε στα μάτια.
-Ξέρω ότι είσαι μπερδεμένη.Και ξέρω ότι έχω φερθεί σα μαλακας.Αλλα θα το διορθώσω.Θα τα κάνω όλα σωστά για σενα,θα κάνω τα πάντα.
Ακούγοντας τον ένιωσα μια γαλήνη.Μια ηρεμία που είχα καιρό να αισθανθώ.
Με το χέρι μου χάιδεψα απαλά το πρόσωπο του.
-Άκου κάτι όμως.
Είπε αυστηρά και τα χέρια του έπιασαν τα μπράτσα μου.
-Ακόμα και αν θελήσεις να φύγεις από δίπλα μου.Ακομα και αν αλλάξεις γνώμη στο μέλλον.Ακομα και αν βρεις κάποιον καλύτερο.
Εγώ δε θα σε αφήσω να φύγεις από μένα.Δε θα σε αφήσω ποτέ.Το κατάλαβες;

Δεν απάντησα για λίγο.Ηθελα να συγκρατήσω αυτή τη στιγμή όσο περισσότερο γίνεται.
Πλησίασα το πρόσωπο μου στο δικό του και με ήρεμες κινήσεις ελευθερώθηκα.
Μπέρδεψα το χέρι μου με τα μαλλιά του και τον φίλησα.Τον φίλησα όσο πιο γλυκά μπορούσα.Ενιωθα τους παλμούς της καρδιάς του να ανεβαίνουν και το σώμα του να ηρεμεί.Σαν να του έφυγε ένα άγχος.
Απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά του και τον κοίταξα.
-Τότε μην με διώξεις από δίπλα σου.