Hell no

Part 8

Οι μέρες πέρναγαν και ήρθε το Σάββατο.Ολη την εβδομάδα αποφεύγω τον Λουκά και τη γκρίνια του.
Και κεινος βέβαια είναι πολλές ώρες κλεισμένος στο γραφείο του.Πρεπει να τελειώσει το καινούργιο του βιβλίο μέχρι το τέλος τους μήνα.
Όλο τι πρωί ήμουν στο δωμάτιο μου.Ακουσα μουσική,έκανα λίγο γυμναστική,βρήκα τα ρούχα μου για το απόγευμα.
Το μεσημέρι πείνασα.Βγηκα από το δωμάτιο μου και πήγα προς την σκάλα όταν ειδα την κλειστή πόρτα του γραφείου του Λουκά.
Χτύπησα την πόρτα αλλά δεν πήρα απάντηση.
Πήρα θαρρος και αποφάσισα να μπω μέσα.Ανοιξα λοιπόν την πόρτα σιγά σιγά.
Κοντοστάθηκα όταν ειδα τον Λουκά να κοιμάται στο γραφείο του,πάνω από εκατοντάδες στιβες χαρτιά.Πηγα από πάνω του και τον παρατήρησα.
Τα μαλλιά του έπεφταν στο πρόσωπο του.
Διστακτικά ακούμπησα με το χέρι μου το πρόσωπο του και απομάκρυνα τα μαλλιά του.
Ήταν τόσο όμορφος και γαλήνιος.
Την ηρεμία αυτή διέκοψε όταν αρπάξε το χέρι μου
-μου έκοψες το αίμα άνθρωπε μου
-ενώ εσυ που κάθεσαι πάνω από το κεφάλι μου,δε με τρόμαξες!
-Εγώ απλά ήθελα να σε ρωτήσω αν θες να σου φτιαξω κάτι να φας..
Ο Λουκάς κοίταξε λίγο τριγύρω του
—ααα Σκατα.Πρεπει να τελειώσω αυτή τη παράγραφο.Αλλα έχω κολλήσει.
-Ίσως μια μακαρονάδα να βοηθήσει.
-Ναι ίσως..
Απομακρύνθηκα από κοντά του και πήγα προς την πόρτα.
-σε 20 λεπτά έλα να φας
Του είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα και έφυγα.

20 λεπτά αργότερα το φαγητό ήταν έτοιμο και ο Λουκάς είχε κατέβει
-πάντα στην ώρα σου
-Μαρεσει να μαι ακριβείς
Είπε με το κλασικό σοβαρό-ειρωνικό βλέμμα του.
Τρώγαμε ήσυχα στο τραπέζι της κουζίνας.
Αλλα φυσικά η ησυχία δε μπορεί να κρατήσει για πολύ σε αυτό το σπίτι.

-Το φαγητό είναι πολύ ωραίο.Ειχα καιρό να φαω σπιτικό φαι.
-Σε Ευχαριστώ,έχω κάνει αρκετό και για αύριο σε περίπτωση που το βράδυ δε προλάβω να μαγειρέψω κάτι.
-και γιατί να μην προλάβεις;
-αφού θα βγω,στο πα πριν κάτι μέρες θυμάσαι;
Το χέρι του χτύπησε με δύναμη το τραπέζι.
-Νομίζω το συζητήσαμε αυτό
Είπε και με κοίταξε αγριεμένα.
-ωωω έλα τώρα άσε με λίγο να ξεσκασω.
Είπα ναζιαρικα σαν μικρό κοριτσάκι.
-είπα όχι.
-Μην είσαι τόσο αυστηρός!Θα έχω άνοιχτο το κινητό μου και θα το σηκώσω όποτε και αν με πάρεις.
-Δεν είναι αυτό το θέμα
Είπε και σηκώθηκε από το τραπέζι.
-Τότε πιο είναι;
Του είπα και τον ακολούθησα.
Δεν μίλαγε,κατευθυνόταν προς την σκάλα,όταν του πιασα διστακτικά το χέρι.
Εκείνος γύρισε και με κοίταξε
-Δεν τον εμπιστεύομαι.
-Ποιον τον ιβαν;Είναι πολύ καλό παιδί.Τι λες,αν τον φέρω εδώ πριν βγούμε να τον γνωρίσεις θα του δώσεις μια ευκαιρία;

Εκείνος σκέφτηκε για λίγα δευτερα και έπειτα έγνεψε θετικά το κεφάλι του.
"Τέλεια"
-σε ευχαριστώ
Του είπα ενθουσιασμένα και έτρεξα στο δωμάτιο μου.
"Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω επίσημα στην πόλη ,και είμαι τόσο χαρούμενη"

Η ώρα πέρασε.Καθομουν στο σαλόνι και έβλεπα τηλεόραση.Το τηλεφωνο χτύπησε.
Πήγα να το σηκώσω αλλά ο Λουκάς με πρόλαβε.
-Τι κανείς;Αυτό είναι το κινητό μου!!
Του φώναξα αλλά με αγνόησε.
Σηκώθηκα απειλητικά και προσπάθησα να του το παρω αλλά το χέρι του με εμπόδιζε
-Σου ακούγομαι για την Μαγια;
Τον άκουσα να λέει
-ΙΙΙΙΙΙ βλάκα φέρτο εδώ!!
Του φώναζα αλλά το χαμηλό μου ύψος δεν μου επέτρεπε να τον φτάσω.
-Ααα είσαι από κάτω.Ελα πάνω το σπίτι είναι στον τρίτο.
Είπε αφού έκλεισε το τηλεφωνο μου το έδωσε.
Το πήρα στα χέρια μου και του ριξα ένα δολοφονικό βλέμμα ενώ εκείνος είχε ένα ειρωνικό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

Έπειτα από δυο λεπτά το κουδούνι χτύπησε.