Hell no

Part 5

Περιπλανιέμαι στην πόλη για ώρες.Ειναι μεσημέρι.Κουραστηκα να περπατάω.Καθισα σε ένα παγκάκι και παρατηρούσα τον κόσμο που περναγε.
Όσο και να προσπαθούσα να ξεχαστω ο Λουκάς δεν έβγαινε από το κεφάλι μου.
"Μα Καλα τι πρόβλημα έχει;Ίσως συμπεριφέρεται έτσι επειδή θέλει να φυγω.Ναι μάλλον αυτό είναι.Και που να πάω..;αύριο αρχίζει το πανεπιστήμιο και γω.."
-εεε όμορφη!
Άκουσα την φωνή ενός άνδρα και γύρισα το βλέμμα μου προς αυτόν.
Ένα ψηλό αγόρι με καστανόξανθα μαλλιά και γαλάζια μάτια,ερχόταν χαμογελαστός προς το μέρος μου.
-τι κανείς,μιλάς μόνη σου;
-Εγω..να..έχω χαθεί λίγο..
-Με λένε Ιβάν..να κάτσω δίπλα σου;
-ναι φυσικά.
Του ειπα κάπως παράξενενη.
-Είναι μεγάλη πόλη,δεν πρέπει να γυρνάς μόνη σου,υπάρχουν πολλές κακόφημες γειτονιές.
-Ναι..το κατάλαβα δηλαδή..

Είπα και χαμογέλασα άβολα.

-Είμαι η Μαγια,είμαι καινούργια εδώ
-Αυτό φαίνεται.Θα πας στο πανεπιστήμιο της πόλης;
-Ναι,δηλαδήη,αύριο ξεκινάω πρώτη χρόνια..
-Σε πιο τμήμα;
-Λογοτεχνία και φιλολογία.
-Και γω αυτό σπουδάζω.Θα σου αρέσει πολύ το πανεπιστήμιο σίγουρα!
-Αμφιβάλω,δε ξέρω κανένα και..
-Τώρα ξέρεις εμένα
Είπε και μου χαμογέλασε γλυκά
-Εγώ βέβαια είμαι τρίτο έτος,αλλά μπορώ να σε βοηθήσω σε ο,τι χρειαστεις.
-Σε ευχαριστώ.
-Που μένεις;Θα σε γυρίσω εγώ σπίτι σου..
-Να μένω..

Πριν τελειώσω την πρόταση μου η γνωστή ασημένια πορσε σταμάτησε μπροστά μας.
Ο Λουκάς βγήκε έξαλλος από το αμαξι και ήρθε προς το μέρος μας.

-πάμε σπίτι
Είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε
-Καλησπέρα,θα την γυρίσω εγώ δεν υπάρχει πρόβλημα.
Είπε ο Ιβαν με σοβαρό ύφος.
Ο Λουκάς τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και έπειτα συνέχισε.
-Όχι
Είπε και με έπιασε από το μπράτσο.
-Ηρεμισε θα με γυρίσει ο ιβαν.
Του είπα και τραβήχτηκα
-Μην με κανείς να σε παρω σηκωτη.Τελειωνε.
-Βλέπεις ότι δε θέλει!
Είπε δυνατά ο ιβαν

-ηρεμισε είναι εντάξει.Θα τα πούμε στη σχολή.
Είπα και χαμογέλασα.
Ο ιβαν με πλησίασε και με αγκάλιασε.Τον αγκάλιασα και γω για τρία δευτερα μέχρι μου ο Λουκάς με τράβηξε προς το μέρος του
-Φτάνει
Είπε και μου άνοιξε την πόρτα.
Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και χαιρέτησα πίσω από το τζαμί τον ιβαν που ήταν φανερά ενοχλημένος.

Σε όλη την διαδρομή δεν αλλάξαμε κουβέντα.
Ο Λουκάς έσφιγγε με δύναμη το τιμόνι και στο πρόσωπο του φαίνονταν ξεκάθαρα τα νευρα του.

Με φοβίζει λίγο.

Φτάσαμε εξω από την πολυκατοικία και τον ακολούθησα μέχρι το σπίτι.
Άνοιξε την πόρτα και αφού μπήκαμε μέσα την έκλεισε απότομα και με παγιδεύσε με τα χέρια του.
Βρισκόταν πολύ κοντά μου.
Σε απόσταση αναπνοής.

-Δε ξέρω τι θα κάνω μαζί σου.
Είπε σιγανά
-Μην κανείς τίποτα,άσε με ήσυχη
Φώναξα όταν τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω από το σώμα μου.
-Σταματά επιτέλους!Δε καταλαβαίνεις..
Είπε.
Με αγκάλιαζε..με αγκάλιαζε!
-Ανησύχησα γαμωτο τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις;
Είπε έντονα.
-εγώ..εγω ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου.
Είπα με την φωνή μου να τρεμοπαίζει.
Προσπάθησα να τον σπρώξω μακριά μου,αλλά εκείνος με έσφιγγε ακόμα πιο δυνατά.
-Το ειδα πως φροντίζεις τον εαυτό σου.Καπνιζεις,εξαφανίζεσαι για ώρες και μετά από τόσο ψάξιμο σε βρήκα με ένα τύπο που ούτε ξέρεις!
-Δεν είναι έτσι
Είπα και τον εσπρωξα μακριά.
Με τα χέρια του έπιασε με δύναμη τα δικά μου και με έσπρωξε στη πόρτα.
Ήταν κολλημένος πάνω μου και ψυθιριζε στο αυτί μου.
-πες μου τι σου είναι αυτός;
Δεν του απάντησα.Ολο το σώμα μου είχε ανατριχιάσει.
-Πες μου γαμωτο τι σου είναι;Σαρεσει αυτο το πιτσιρίκι;
-Είσαι με τα Καλα σου;
Είπα και αποφυλακίστηκα από εκείνον.
-Ένας άγνωστος είναι αλλά και να μου άρεσε εσυ δεν είσαι ούτε πατέρας μου,ούτε γκόμενος μου για να ζητάς εξηγήσεις!

Εκείνος έμεινε να με κοιτάει ενώ εγώ ήμουν κατακόκκινη,με τα μάτια μου δακρυσμένα από την αγανάκτηση.

Μετά από λίγο του μίλησα πιο ήρεμα.
-Τόσες μέρες που είμαι εδώ δεν είσαι τίποτα παρά αγενής μαζί μου.Δεν σου χω κάνει τίποτα.Αν θες να με διώξεις απλά πες το.
-Δεν είναι αυτό.
Είπε με το βλέμμα του να κοιτάει το πάτωμα.
-Τότε τι είναι;
Ήθελα τόσο πολύ να ακούσω την απάντηση του.Αλλα δεν μίλησε.Απλα έμεινε σιωπηλός.
-Κατάλαβα.
Είπα και έφυγα από μπροστά του.