Hell no

Part 3

-Ουαου.
Ένα υπέροχο σαλόνι ήταν μπροστά μου,με μεγάλους καναπέδες και ένα πανέμορφο τζάκι δίπλα στη θεορατη τηλεόραση.
Χωρίς να το καταλάβω ένα μεγάλο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο μου.
Συνέχιζα να χαζεύω το χώρο,όταν το βλέμμα μου έπεσε στο Λουκά.Ειχε σταυρώσει τα χέρια του κάτω από το θώρακα του και περίμενε.
-Ελα θα σε πάω στο δωμάτιο σου.
Είπε αυστηρά και κατευθύνθηκε προς την γυάλινη σκάλα.
Ανεβήκαμε πάνω και αντίκρισα ένα πλατύ διάδρομο με πόρτες.
Στη δεύτερη πόρτα σταμάτησε.Την άνοιξε και μου έκανε νόημα να περάσω.
Ένα διπλό κρεβάτι βρέθηκε μπροστά μου.Διπλα υπήρχε μια άδεια βιβλιοθήκη και ένα όμορφο γραφείο.Διπλα από την ντουλάπα υπήρχε ένα παράθυρο στολισμένο με δυο μικρα γλαστράκια.
Ο Λουκάς ακούμπησε την βαλίτσα μου δίπλα στο κρεβάτι.
-Μόνο αυτά είναι τα πράγματα σου;
Ρώτησε με ειρωνια.
-Ναι..
Του είπα κάπως ντροπαλά.
Με εκνευρίζει.Με εκνευρίζει αφόρητα που το παίζει ανώτερος.
-Το Σαββατοκύριακο αν βρω λίγο χρόνο θα πάμε για ψώνια.Λογικα θα χρειάζεσαι δυο τρία πράγματα.
-Όχι,ευχαριστώ
Του είπα απότομα.Κοντοσταθηκα για λίγα δευτερα για να ηρεμήσω τα νευρα μου.
-Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία.Δε χρειάζεται να κανείς τίποτα άλλο για μένα.
Το βλέμμα του είχε παραμείνει αυστηρό.
-Ξεκουράσου όσο θες και όποτε θελήσεις κατέβα.Θα παραγγείλω πίτσα.
Είπε και έφυγε από το δωμάτιο.
"Τι περίεργος τύπος"
Είπα καθώς επαιρνα τηλεφωνο τον αδερφο μου.
Δεν άργησε να απαντήσει.
-Μικρή εγκληματία τι κανείς;Έφτασες όλα Καλα;
-έφτασα,πριν λίγο μπήκαμε στο σπίτι.
-Χαίρομαι,πως σου φάνηκε ο Λουκάς;
-περίεργος.
Είπα μονολεκτικά.
-Δώστου λίγο χρόνο,πρώτη φορά μένει μαζί με κάποιον μετά από παρά πολλά χρόνια.
-Καλα δεν έχει γυναίκα ή έστω κοπέλα;
Τον ρώτησα από περιέργεια
-Δεν είναι τέτοιος τύπος ο Λουκάς.Θα τον μάθεις στην πορεία.
"Ποια θα τον άντεχε έτσι και αλλιώς"
-ειπες κάτι Μαγια;
-Όχι όχι τίποτα.Σε αφήνω τώρα Μπεν πάω να φαω κάτι γιατί λιμοκτονω.Θα τα πούμε.
Του είπα και το κλεισα απότομα.
Άνοιξα την βαλίτσα μου και έβγαλα την γκρι φαρδιά μου φόρμα με το ασπρο αμάνικο τοπακι μου.
"Η αλήθεια είναι ότι μια πιτζάμα τη χρειάζομαι"
Ντύθηκα γρήγορα και κατέβηκα κάτω.
Ο Λουκάς έκλεινε την πόρτα στο ντελιβερα και κράταγε στα χέρια του το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου.ΠΙΤΣΑ.
-Που μπορώ να πλύνω τα χέρια μου;
-Το μπανιο είναι στον πάνω όροφο.
-πάλι πρέπει να ανεβαίνω;Καλα
Είπα βαριεστημένα και κατευθύνθηκα προς τη σκάλα.
-Έλα πλύνε τα εδώ στη κουζίνα.
Είπε χωρις να με κοιτάει.
Πήγα προς την κουζίνα και άνοιξα το νερο.Ξεπλενα τα χέρια μου όταν ένιωσα το σώμα του Λουκά να αγγίζει την πλάτη μου.
Το πρόσωπο μου έγινε κατακόκκινο.Τα χέρια του απλώθηκαν και άνοιξε το ντουλάπι που υπήρχε πάνω από το νεροχύτη.Επιασε δυο γυάλινα ποτήρια και τα κατέβασε.
Έκλεισα το νερο γρήγορα και απομακρύνθηκα απότομα.
-Σιγά θα μου πέσουν τα ποτήρια!
-Ας περιμενες να φυγω πρώτου εισβαλλεις στο προσωπικό μου χώρο!
Το βλέμμα του χαλάρωσε και ένα στραβό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.
Είναι όμορφος όταν χαμογελάει.
-Συγνώμη,ξέρεις,εγώ ζω μόνος μου πολύ καιρό.Δε σε έχω συνηθίσει μέσα στο χώρο.
-Να αρχίζεις με συνηθίζεις !
Είπα και άρπαξα τα ποτήρια από τα χέρια του.
Τα τοποθέτησα στο τραπέζι και καθησα στο πάτωμα του σαλονιού.
Μέτα από λίγο ήρθε και ο Λουκάς κρατώντας το φαγητό.
-Ξέρεις τους καναπέδες τους έχουμε για να καθόμαστε.
"Σπαστικε" "συγκρατήσου Μαγια"
Σκέφτηκα
-Προτιμώ το πάτωμα.Και πιο άνετα είμαι και δε θα λερώσω τον καναπέ.
Δεν απάντησε.Πηρε ένα κομμάτι πίτσα και άρχισε να τρώει.
Τρώγαμε και υπήρχε μια άβολη ησυχία.
Όταν τελειώσαμε μαζέψαμε τα πιάτα και κάθισα στο νεροχύτη να τα πλύνω..
-Μα τι κανείς;
-Τι σου φαίνεται να κάνω;Πλένω τα πιάτα.
-Το πλυντήριο πιάτων είναι δίπλα σου..
-το πιο;
-Τς,κάνε στην άκρη
Είπε και με έσπρωξε απαλά.
Άνοιξε το πλυντήριο και τοποθέτησε τα πιάτα μέσα.
-Ορίστε.
-Δε ήξερα ότι εχεις πλυντήριο.
-Τώρα το μαθες.
"Θα τον σκοτώσω αν συνεχίσει την ειρωνια"
Δεν του απάντησα.Σκουπισα τον πάγκο και πήγα προς την σκάλα.
Πριν ανέβω το πρώτο σκαλί ένιωσα τον Λουκά να μου κρατεί τον καρπο.
Γύρισα και τον κοίταξα..
-Δεν είσαι φιλοξενούμενη εδώ.
-Ε;
-Πριν που είπες ότι ευχαριστείς για την φιλοξενία.Δεν είσαι φιλοξενούμενη εδώ.

Έκανε μια παύση για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα με κοίταξε κατάματα
-Εδώ είναι σπίτι σου πλέον.
Είπε και αφού συνέχιζε να με κοιτάζει για λίγο,άφησε το χέρι μου και έφυγε.

"Τι περίεργος τύπος"

Να το και το τρίτο κεφάλαιο.Τι γνώμη έχετε για την ιστορία μέχρι τώρα;