Hell no

Part 11

Τις επόμενες μέρες δεν ειδα σχεδόν καθόλου τον Λουκά.
Έφευγα νωρίτερα από το σπίτι,προσπαθώ να τον αποφύγω με κάθε τρόπο.
Το πρωί της Παρασκευής έβρεχε καταρρακτωδώς.
"Γαμωτο θα γίνω λούτσα"
Μονολόγησα καθώς κοιταγα από το παράθυρο μου.
Η ώρα ήταν 7 το πρωί.
Σηκώθηκα βαριεστημένα από το πεζούλι του παραθύρου και τεντώθηκα καθώς πήγαινα προς το σαλόνι.
Η σχολή ξεκινάει στις 9,αλλά είναι καλύτερα να φυγω από τώρα.Θα παρω ένα καφέ και θα κάνω κανα τσιγάρο στην καφετέρια της σχολής .
Φόρεσα Την γκρι αθλητική μου ζακέτα και πήγα να ανοίξω την πόρτα της εξόδου.
Τι διάολο γιατί δεν ανοίγει.
Κοίταξα πάνω και ειδα το χέρι του Λουκά να κρατάει την πόρτα κλειστή.
Γύρισα και ειδα ότι στεκοταν ακριβώς πίσω μου.
-Καλημέρα,που πας τέτοια ώρα;
-εεε,στη σχολή πάω που αλλου;
-γιατί τόσο νωρίς;
Δεν του απάντησα.Εκεινος κλείδωσε την πόρτα και πήρε το κλειδί.
-Τι κανείς;
-Με αποφεύγεις τις τελευταίες μέρες ή είναι η ιδέα μου;
Είπε ενώ πήγαινε προς Την κουζίνα..
Έβγαλε από το ντουλάπι μια λευκή κούπα και έβαλε μέσα λίγο ζεστό γαλλικό καφέ.
Γύρισε προς το μέρος μου και ήπιε μια γουλιά.
-Λοιπόν;
-όχι απλά πάω νωρίτερα στη σχολή γιατί είναι άδεια η καφετέρια και μπορώ να διαβάσω με την ησυχία μου.
-Δηλαδή εδώ έχει φασαρία;
Ρώτησε ειρωνικά.
-Ωχου ρε Λουκά,τελείωνε άνοιξε την πόρτα.
-Βρέχει πολύ εξω.Θα σε πάω εγώ σήμερα.
Είπε αυστηρά
-Δεν είναι ανάγκη
Απάντησα αναλόγως.
-Ναι,ναι είναι.
Είπε και κάθισε στον καναπέ του σαλονιού.
Άνοιξε Την τηλεόραση και άναψε ένα τσιγάρο.
Θέλω τόσο πολύ να τον εκνευρίσω.Να δει λίγο πως είναι.
Χαμογέλασα ειρωνικά και κάθισα στην πολυθρόνα του σαλονιού.
Άνοιξα Την τσάντα μου και έβγαλα ένα τσιγάρο από το πακέτο.
Το άναψα και έκανα μια τζούρα
-Σου χω πει κάτι.
Με κοίταγε,με κοίταγε με τόσα νευρα.Εσφυγγε τους μύες του προσώπου του σαν να προσπαθούσε να αντέξει ένα φριχτό θέαμα.
-Αν δε θες να καπνίζω στο σπίτι,άνοιξε μου την πόρτα για να φυγω ήσυχα και ωραία.
Είπα και τράβηξα ακόμα μια τζούρα.
-Δε θέλω να καπνίζεις γενικά.
-Γιατί ποιο είναι το πρόβλημα σου;Ο αδερφός μου το χει αποδεχτεί.
-Απλά δε θέλω!
Είπε και ύψωσε τον τόνο της φωνής του
-Και εγώ δε θέλω να μιλάς στους φίλους μου και να μην μου λες τι τους ειπες!
-Αυτός δεν είναι φίλος σου.
-Ναι,αφού τον τρόμαξες δεν είναι πια!
-Ποτέ δεν ήταν.Να σε πηδήξει ήθελε.

Δε το πε!Νιωθω ένα κάψιμο στο στομάχι.Το χέρι μου έχει γίνει γροθιά,έτοιμη να του μαυρίσει το ματι.
-Δε ξέρεις τι λες!
-εκείνος μου το πε.Οταν είχε έρθει σπίτι.
-ΕΙΣΑΙ ΨΕΥΤΗΣ!
Του φώναξα και σηκώθηκα απότομα από Την πολυθρόνα.
Άρπαξα τα κλειδια που ήταν ακουμπισμένα στο τραπέζι και έτρεξα προς την έξοδο.
Πριν ξεκλειδωσω την πόρτα ο Λουκάς με τράβηξε από το μπράτσο και με έσπρωξε προς το μέρος του.Το έκανε με τόση δύναμη που το πρόσωπο μου βρέθηκε στο θώρακα του.
-Τελείωνε άσε με!
Του φώναζα και προσπαθούσα να ελευθερωθω.
-Σταματά να φωνάζεις
Μου είπε ήρεμα ενώ εγώ έκλαιγα από τα νευρα μου.
Αφού πάλεψα για μερικά λεπτά κατάλαβα πως είναι μάταιο.
Ήρεμησα.Το βλέμμα μου κοίταγε το πάτωμα.
-Εντάξει Λουκά.Μπορεις να με αφήσεις σε παρακαλω;Θα πάω στο δωμάτιο μου απλά.
Του είπα σχεδόν ψυθιριστα.
Εκείνος παραξενεύτηκε.
Δεν είπε τίποτα.
Απλά άφησε το χέρι μου.
Κοιτώντας κάτω και με αργό βηματισμό πήγα στο δωμάτιο μου.