Hell no

Part 17

-Και εσυ θα κάτσεις να πιστέψεις αυτά που λέει αυτός;
Μου είπε ενοχλημένος.
-Καλα ας ακούσω πρώτα αυτά που θα μου πει.
-Όχι δε θα πας.
Είπε και με πλησίασε απειλητικά.
-που δε θα πάω,στη σχολή;Αφού εκεί θα με δει λογικά.
Καθώς ερχόταν προς το μέρος μου εγώ έκανα βήματα προς τα πίσω.
Μετά από μερικούς βηματισμούς η πλάτη μου ακούμπησε τον τοίχο.
Ο Λουκάς ήταν ακριβώς μπροστά μου.
Με κοίταγε στα μάτια και τα χέρια του είχαν σχηματίσει γροθιές.
-Ποιο είναι το πρόβλημα σου τέλος πάντων.Πιστευεις πως ο ιβαν είναι κακος άνθρωπος;

Του είπα ήρεμα.Ηθελα απαντήσεις και με τον τσακωμό κατάλαβα ότι δε τις παίρνω.
-Ε;
Είπε παράξενεμενος ο Λουκάς.
-Λέω,πιστεύεις ότι θα μου κάνει κάτι κακό ή ότι θα είναι κακή επιρροή για μένα;
-Δε,δεν είναι αυτό ακριβώς.
Είπε μπερδεμένος.
-Τότε τι;Τι είναι;
Έβλεπα ότι νευριασε αλλά προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου.Ακουμπησα απαλά τα χέρια του.
Εκείνος με κοίταξε και με άρπαξε απότομα από το μπράτσο.
-Εσυ φταις για αυτό.
Είπε γεμάτος νευρα
-Εγώ φταίω για ποιο πράγμα;
Του είπα ενώ πάσχιζα να μην αρχίζω να φωνάζω από τα νευρα μου.
-Δε θέλω να σε πλησιάζει αυτός το καταλαβαίνεις.Ουτε αυτός,ούτε κανένας!

Εξακολουθούσα να μην κατεβαίνω.Αν και πλέον δεν είχε νόημα.Δεν άκουγα τίποτα από τα νευρα μου.
Τον εσπρωξα μακριά μου.
-Άκου να δεις.Εγω τέτοια φυλακή δεν ανέχτηκα από τον αδερφο μου.Δε θα ρχεται τώρα εσυ με τα λούσα σου και την επιβολή σου και θα με αναγκάσεις να γίνω αντικοινωνική.
Έχω κάθε δικαίωμα να έχω φίλους και έχω ελεύθερη βούληση για να αποφασίζω αν είναι καλοί ή όχι για μένα.Το κατάλαβες;

Τον ρώτησα ενώ εκείνος είχε ανασηκώσει το ένα το φρυδι και χαμογέλαγε ειρωνικά σαν να με κοροϊδεύει.

Είχα γίνει κατακοκκινη από το κακό μου.
-Μικρή με κανείς και γελάω.Ωραιος λόγος με ωραία επιχειρήματα και μεγάλες λέξεις.Αλλα εμένα δεν με εντυπωσιάζουν αυτά.Βλεπεις οι λέξεις είναι η δουλειά μου.

Είπε και σοβάρεψε απότομα
-Όσο μένεις εδώ,εγώ βάζω τους κανόνες.Αν θεωρώ ότι κάποιος δε κάνει για σενα,δε θα έχεις επικοινωνία μαζί του.Αν θέλω να γυρνάς κάποια συγκεκριμένη ώρα,τότε αυτό θα κανείς.

-Και εσυ τι;
Είπα και τον διέκοψα.
-Πιστευρεις ότι κανείς για μένα;
Εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω και με κοίταξε.
-Πες μου με τη συμπεριφορά σου,τι καλό μου προσφέρεις;
-όχι, δεν είναι έτσι.
Είπε ενώ προσπαθούσε να βάλει τη σκέψη του σε σειρά.
-Πάω πάνω και όταν ο σπουδαίος συγγραφέας καταφέρει να βρει τις μεγάλες λέξεις και τα ωραία επιχειρήματα είναι ελεύθερος να έρθει να μου τα πει.

Είπα και αφού υποκλίθηκα ως μια ενδειξη ειρωνίας έφυγα από μπροστά του.

"Ορίστε για να μάθεις.Που το παίζεις και κάποιος"

Στη πραγματικότητα δεν ξέρω γιατί σκάλωσε τόσο άσχημα.
Τακτοποιουσα την βιβλιοθήκη μου,όταν χτύπησε το τηλεφωνο.
-Αδερφούλα!
Άκουσα Την φωνή του Μπεν μες τον ενθουσιασμό!
-Μπεν!Τι κανείς;
-Άσε με εμένα εσυ πες μου..Έχουμε να μιλήσουμε από Την Πέμπτη!
-Εγώ Καλα είμαι,ήμουν λίγο άρρωστη το σκ αλλά τώρα είμαι πολύ καλύτερα.
-χαίρομαι μικρή.Τι λες να σου κλείσω εισητηρια και να ρθεις για λίγες μέρες να σε δω;Πήρα προαγωγή και σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαρια να έρθεις να το γιορτάσουμε
-Ναι Μπεν θα το ήθελα πολύ!Λοιπον κλεισε τα εισητηρια και στείλε μου μήνυμα για να μου πεις Την ώρα και την μέρα.
-Εντάξει μικρέ εγκληματία.Τα λέμε σύντομα!

Είπε και έκλεισε το τηλεφωνο.
"Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να ξεσκασω από λα αυτά που συμβαίνουν"