Αμέσως μετά, ήρθε η Στεφ και με αγκάλιασε. "Είσαι τρελή; Τι στο καλό κάνεις;" μου λέει και την λέω "δεν ξέρω". Το μόνο που βρήκα να απαντήσω. "Είναι επικίνδυνος, Lydia".
"Μείνε μακριά του" προσθέτει."Ξέρεις ότι καθόμαστε στο ίδιο θρανίο έτσι;"
"Ναι, απλά μην του μιλάς" μου λέει
"Είδες τι είπε, την επόμενη φορά στο κεφάλι θα σου έρθει."
"Ήσουν εκεί και δεν έκανες τίποτα; Πες ότι με χτυπούσε που δεν θα το έκανε, γιατί δεν έκανες τίποτα;" την ρωτάω ενοχλημένη
"Δεν μπορούσα... και τι εννοείς δεν θα το έκανε; Lydia αυτός ο άνθρωπος έχει στείλει νοσοκομείο κάποιον, επειδή τον κοίταξε στα μάτια. Εσένα θα έπρεπε να σε είχε... πληγώσει πολύ, ούτε πληγώσει...σκοτώσει." λέει
"Δεν θα το έκανε" απαντάω
"Και πως είσαι τόσο σίγουρη, έξυπνη; Περιμένεις να σε χτυπήσει πρώτα;"
"Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε χθες το βράδυ από έναν παρανοϊκό που πήγε να με σκοτώσει, θυμάσαι;" λέω
"Lydia, μόλις σε έσπρωξε στο ντουλάπι και σχεδόν έσπασε την κλειδαριά!"
"Ακριβώς! Την κλειδαριά χτύπησε, όχι εμένα" λέω
"Αυτό έλειπε!" μου απαντάει
Αν και έχει λίγο δίκιο για τις ορμητικές του επιθέσεις, δεν με χτύπησε οπότε δεν έχει να κάνει με βία.
Το βράδυ, πήγα να κάνω μια βόλτα στη παραλία να χαλαρώσω. Σκεφτόμουν διάφορα και ο αέρας με βοηθούσε να σκέφτομαι πιο καθαρά. Σοβαρά τώρα, έχει τόση δύναμη; Πως τον έσπρωξε τόσο δυνατά; Γιατί δεν με χτύπησε; Γιατί δεν με έστειλε στο νοσοκομείο όταν τον μίλησα έτσι και τον κοίταξα στα μάτια; Γιατί δεν με σκότωσε; Γιατί τις προάλλες είπε με λίγα λόγια ότι νοιάζεται χωρίς να το κατάλαβε προφανώς και τώρα δεν θέλει να με πλησιάζει; Ένας ήχος διακόπτει τις σκέψεις μου από πίσω μου. Γυρνάω και τι βλέπω; Εκείνον τον παλαβό από το πάρτυ.
"Σε παρακαλώ μην μου κάνεις κακό, θα φύγω!" τον παρακαλάω κυριολεκτικά.
Με πλησιάζει σιγά σιγά κοιτάζοντας με , με ένα άγριο και δολοφονικό βλέμμα. Εγώ πήγαινα όσο πιο πίσω μπορούσα και σκεφτόμουν να τρέξω αλλά θα με κυνηγούσε και θα ήταν τρομακτικό γιατί κουράζομαι εύκολα και θα με έπιανε. Επέλεξα να του μιλήσω.
"Συγνώμη αν θα σε προκαλέσω αλλά δεν έχω κάνει κάτι και δεν ξέρω τον λόγο που θες να μου κανείς κακό... Εξάλλου εγω-" σταματάω να μιλάω όταν τα μάτια του γίνονται κίτρινα.
YOU ARE READING
Supernatural
Werewolf> ρωτάει > απαντάω ειλικρινά. > - > τον ρωτάω. > > Φωνάζει καθώς με πλησιάζει. > απαντάω αποφασιστικά. > φωνάζει πάλι. > τι κάνει; > > Του φωναζω > Φωνάζει καθώς τραβάει το μαλλί μου και σηκώνεται το κεφάλι μου. > λεω με δυσκολία. > *