Supernatural

κεφάλαιο 17

Έτρεχα με όλη μου την δύναμη στους διαδρόμους προσπαθώντας να ξεφύγω από αυτόν, χωρίς να με ενδιαφέρει για τους υπόλοιπους μαθητές που βρίσκονταν στο χώρο.

<<Σταματα να τρέχεις συνέχεια γαμώτο!>> ακούστηκε η φωνή του εκνευρισμένα.

-Ήθελε να προχωρήσουμε-
-Ετοιμαζόταν να σε χωρίσει για εμένα-
-Ξερεις πως κατέληξα στην θέση σου;-
-Βιασμένη-
-Ναι γλυκιά μου, από τον Hardin-

Έχοντας στο μυαλό μου τα λόγια που μου είπε η Μάγια, άρχισα να τρέχω γρηγορότερα.
Όμως με έφτανε και πάλι.. ήταν λίγα μέτρα πιο πίσω μου. Γαμώτο, το κλάμα δεν με βοηθούσε καθόλου.. τα μάτια μου είχαν θολώσει.

Καθώς ετρεχα, ένιωσα ένα τράβηγμα από το χέρι μου.. με έπιασε.

Άρχισα να τσιρίζω και να τσιρίζω, μέχρι που κάλυψε το στόμα μου με τις ζεστές παλάμες του. Με είχε κλείσει ανάμεσα στα χέρια του και εγώ ξεκίνησα να χτυπιέμαι στο στήθος του και να κλαίω.

Με έσερνε κυριολεκτικά σε όλο τον διάδρομο χωρίς να μπορώ να κουνηθώ..

Άνοιξε μια πόρτα, με πέταξε μέσα με δύναμη και την κλείδωσε. Αμέσως, γύρισε προς τα εμένα και εγω προσπαθούσα να βρω τις ανάσες μου.<<Γ-γιατι κ-κλειδ-δωσες;>> ρώτησα καθώς με είχε πιάσει πανικός.

Άρχισε να κάνει βήματα προς τα εμένα..

Μόλις έκανα να τρέξω, με έπιασε από τον καρπό βίαια και με κόλλησε στον τοίχο πιάνοντας με από τον λαιμό. Απελευθέρωσα μερικά δάκρυα και άφησα έναν λυγμο, καθώς μηχανικά το χέρι μου έπιασε το δικό του που βρίσκεται στον λαιμό μου.

Δεν πονούσα, δεν είχε βάλει καθόλου δύναμη.. μόνο το άγγιγμα του ένιωθα. Πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου και με κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια του. <<Ηρέμησε>> είπε ακουμπώντας τα χείλη του στα δικά μου ενώ το άλλο του χέρι σκούπιζε τα δάκρυα μου.

Τα σώματα μας είχαν κολλήσει και η συνηθισμένη ενόχληση κάτω στην κοιλιά μου εμφανίστηκε.

<<Ηρέμησε>> επανέλαβε <<και πες μου τι σου είπε>> πρόσθεσε και έπαιρνα κοφτές ανάσες.

Αντιθέτως δεν μίλησα. Κοιτούσα τα χείλη του. Θέλω τόσο πολύ να τα γευτώ αυτή την στιγμή..

<Μ-μου ειπε..>> πάω να μιλήσω αλλά είναι πολυ δύσκολο. Είμαστε τόσο κοντα που το μόνο που σκεφτομαι ειναι να τον αρπάξω και να μου κάνει πράγματα. Μα τι πάει λάθος με εμένα;!

<<Τι σου είπε Λυδία;>> Ξαναρωτησε και ξεροκατάπια.
<<Ο-οτι ήθελες ν-να π-προχωρήσεις μ-μαζί της>> κάνω μια παύση να αναπνεύσω όσο μπορώ <<και οτι ε-ετοιμαζοσουν να μ-με χωρίσεις>> συνεχίζω καθώς νιώθω τα μάτια μου να θολώνουν πάλι. Με κοιτούσε επίμονα. <<Τι άλλο;>> ρώτησε σιγανα.
<<Ο-οτι την βίασες>> ένα δακρυ κύλησε από το μάγουλο μου, ενώ το σκούπισε o Hardin <<κ-και ο-οτι θ-θα πάθω το ι-ιδιο>> τελειώνοντας αυτή την πρόταση άφησα έναν λυγμο και κοίταξα κάτω.

<<Και εσυ την πιστεύεις;>> ρωτησε χωρίς κανένα ίχνος συναισθήματος.

Την πιστεύω;

Με κοιτάει. <<Μάλιστα>> λέει και με αφήνει ενώ εγώ κοιτάζω το πάτωμα.

Πλησιάζει την πόρτα και την ξεκλειδώνει <<Εισαι ελεύθερη να φύγεις>> λέει ανέκφραστα ενώ κάνει πέρα για να περάσω.

-Τέλεια τα εκανες, μπράβο σου

...

Πλησιάζω προς την πόρτα με αργά βήματα.. ξαναγυρνάω να τον κοιτάξω και τον βλέπω να κοιτάει το κενό, ρουφώντας τα μάγουλα του.

<<Περίμενε>> λέω σιγανά ενώ κοιτάζω κάτω..