Supernatural

κεφάλαιο 16

<<Σήκω βόδι σχολείο>> με σκουνταει ο αδερφός μου στον ώμο. Μουγκριζω.
<<Λες να μην σε λέω αγελάδα αλλα δεν με βοηθας>>

Στριφογυρίζω τα μάτια μου βαριεστημένα <<βγες από το δωμάτιο μου>> λέω και τρομάζω για το πώς ακούγεται η φωνή μου.

Δεν είμαι με τίποτα πρωινό άτομο.

Σηκώνομαι με το ζόρι από το κρεβάτι και κατεθύνομαι προς το μπάνιο. Κάνω λίγα βήματα πίσω από τον τρόμο μου..

Για αρχή, ειμαι σαν να μπλέχτηκα σε πάλη με αρκούδες. Και από ότι φαίνεται.. νίκησαν.

Τέλος πάντων, έπλυνα το πρόσωπο μου μπας και συνέλθω λιγάκι και έπειτα βουρτσισα τα δόντια μου. Αφού έβαλα ενα μπλε τζιν και μια άσπρη μπλούζα, πλησίασα στον καθρέφτη.

Έβαλα λίγη μάσκαρα προσεκτικά, μαζί με λιγο λιπ γκλος που συγκρατούσε τα χείλη μου από το να ξεραθούν. Χτένισα τα μαλλιά μου, άρπαξα την τσάντα μου η οποία ήταν έτοιμη από χθες και κατέβηκα τις σκαλες.

Η ώρα ήταν 7:38 οπότε είχα μπόλικο χρόνο για να φάω κάτι. Και σήμερα επέλεξα μια φέτα μαρμελάδα.

Ουαου.

Αφού έφαγα επιτέλους, ξεκίνησα την διαδρομή μου παίζοντας το τραγούδι "Twenty one pilots - stressed out".

(...)

Έχοντας φτάσει στο σχολείο, άνοιξα την σιδερένια πόρτα και διέσχισα το προαύλιο. Καθώς πλησίαζα στην είσοδο, κοιτούσα τριγύρω ψάχνοντας για ένα συγκεκριμένο άτομο.. για δύο ζευγάρια πράσινα μάτια.

Πουθενά.

Μόλις μπήκα μέσα, διέσχισα τον διάδρομο και πλησιασα στο ντουλαπάκι μου για να αφήσω κάποια πράγματα.

Τι κι αν δεν ήρθε;

Θέλω να ακούσω τι θέλει να μου πει..

-Μεχρι χτες το έπαιζες αδιάφορη

Μην παίζεις μαζί μου φωνουλα..

<<Γεια>> ακουγεται μια γυναικεία φωνή απο τα δεξιά μου. Γυρνάω να κοιτάξω..

Και τι βλέπω;

Την Μάγια.

<<Γεια>> απαντάω απότομα. Δεν το κάνω επιτηδες, έτσι μου βγήκε.
<<Εμ... μπορώ να σου μιλήσω;>> ρωτάει αμήχανα. Τότε γυρνάω ολόκληρη προς αυτήν. <<Φυσικά>> απαντάω με ένα ψεύτικο χαμόγελο.

<<Κοίτα..>> ξεκινάει να μιλήσει και την κοιτάω περιμένοντας να δω τι θα πει.
<<Σχετικά με χθες, θέλω να ξέρεις οτι..>> την διακόπτω.
<<Ότι τι;>> φαίνεται να την αγχώνω.
<<Ότι αυτός με φίλησε>> έκανε μια παύση <<αλλα εγώ δεν ήθελα και όπως είδες τον έσπρωξα>> πρόσθεσε και ράγισε ξανά η καρδιά μου.. παρόλο που ήξερα ήδη τι έγινε.

<<Και ήθελε να προχωρήσουμε>> τότε το βλέμμα μου γύρισε πάλι πάνω της ενώ αυτη κοιτούσε το κενό. Γουρλωσα τα μάτια μου.
<<Και ήθελε να το κρατήσουμε.. κρυφό>> ολοκλήρωσε και εγώ είχα μείνει στην κυριολεξία κόκκαλο.

<<Ετοιμαζοταν να σε χωρίσει σε λίγο καιρό, για εμενα.>> Καυτά δάκρυα άρχισαν να πλημμυρίζουν τα μάτια μου και πλέον να βλέπω με δυσκολία. <<Παλιά ήμουν κι εγώ στην θέση σου Λυδία.. και ξέρεις πως κατέληξα;>> ρώτησε και με το βλέμμα μου της έλεγα να συνεχίσει αλλά δεν ήξερα αν ήθελα να ακούσω..<<βιασμένη>> ολοκλήρωσε και μου κόπηκε η ανάσα. <<Α-απ-πο π->> με διεκοψε:
<<Από τον Hardin γλυκια μου.>> τοτε ένιωσα σαν να με έδιναν κλοτσιά στην κοιλιά. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω άλλο τα δάκρυα μου.

Ο Hardin ν-να έκανε κάτι τέτοιο;

Δηλαδή.. δηλαδή σχεδίαζε να με βιάσει κι εμένα;

<<Στο λέω για να σε προετοιμάσω αν->> πήγε να πει αλλά την διέκοψε μια γνωστή αντρική φωνη:
<<Τι διάολο>> σπρώχνει την Μάγια στα αριστερά..

Και πλησιάζει εμένα.

Πλέον στέκεται ακριβώς μπροστά μου.

Φοράει ένα τζιν με μια κοντομάνικη άσπρη μπλούζα και ένα μαύρο δερμάτινο τζακετ.
Έχοντας για θέα το καλυμμένο στήθος του και μυρίζοντας αυτή την υπέροχη και μεθυστική μυρωδιά, καταλαβαίνω ήδη ποιος είναι.

Σηκώνω δισταστικά το κεφάλι μου.. και συναντάω αυτο το πράσινο χρώμα. Αυτό το χρώμα που δεν θα σταματήσω να χανομαι ποτέ.

Παίρνει μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να μείνει ψύχραιμος και κλείνει τα μάτια του. <<Τι σκατα της είπες;>>

<<Την αλήθεια Hardin.>> απαντάει. <<Είναι φίλη μου και την αξίζει>> προσθέτει και μπορώ να διακρίνω την φλέβα στο λαιμό του.

<<ΛΕΓΕ ΤΙ ΔΙΆΟΛΟ ΤΗΣ ΕΙΠΕΣ>> φωνάζει καθως την πλησιάζει και εγώ πετάγομαι από τον ξαφνικό τόνο της φωνής του. <<Σ-σε είπα>> απάντησε η Μάγια καθώς μπορούσα να διακρίνω τον τρόμο που αισθανόταν αυτή την στιγμή. Την αρπάζει με βία το χέρι και αυτη βγάζει μορφασμό πόνου. <<Δεν θα σε ξαναρωτήσω>> λέει προειδοποιητικά. Πλέον τα μάτια του ήταν κίτρινα.

Αρκετά..

<<ΣΤΑΜΆΤΑ>> φωνάζω αφήνοντας ότι δάκρυα είχα να κυλήσουν.

Με κοιτάζει.

Αφήνει κατευθείαν την Μάγια και αυτή τρέχει στους διαδρόμους να γλιτώσει.

Και πλέον ήμασταν εγώ, αυτός και οι μαθητές που έκοβαν βόλτες στους διαδρόμους.

Έκανε βήματα να με πλησιάσει.. <<Μ-μην τ-τολμήσεις>> βάζω το χέρι μου μπροστά για να καλυφθω καθώς κάνω λίγα βήματα πίσω.

Αυτός με κοιτάζει γεμάτος απορία. Τότε σοβαρεύει. <<Λυδία, οτι κι αν σου είπε ειναι ψέματα>> είπε καθώς με πλησίαζε αργά.

<<Ε-ΕΙΠΑ ΦΎΓΕ ΜΑΚΡΙΆ ΜΟΥ!>> Φώναξα και άρχισα να τρέχω μακριά του.