Supernatural

κεφάλαιο 7

''Μαμά, ήρθα!" φωνάζω καθώς μπαίνω στο σπίτι.
"Έλα να φας φασολάκια, σε περιμένουμε.''
"Φασολάκια;'' ρωτάω ενω ξερνάω μέσα στο στόμα μου.
"Ξέρεις, τώρα που το θυμήθηκα με περιμένουν στα.. Starbucks"
"Με ποιον καλ-" δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, αφού βγήκα έξω από το σπίτι κατευθύνοντας προς τα Starbucks.

Καλύτερο από το να βάλω στο στόμα μου αυτο τον εμετό.

(...)

<<Σήκω Λυδία>> φωναζει η μάνα μου και ξεφυσαω <<τώρα>> λέω με αγουροξυπνημένη φωνή και τελικά σηκώνομαι. Για κάποιο λόγο έχω όρεξη για σχολείο.
-Επειδη θες να τον δεις ;)
Σκάσε φωνουλα, έχω μαλώσει μαζί του τελείωσε.

Κατευθύνθηκα προς το μπάνιο, βουρτσισα τα δόντια μου και έπλυνα το πρόσωπο μου. Φόρεσα ένα τζιν μαύρο και μια μπλε μπλούζα. Πρόσθεσα λίγη μάσκαρα,να μην πάμε και εντελώς απεριποίητες, και τέλος έφτιαξα την τσάντα μου .

<<Φευγω>> ανακοίνωσα σε όποιον με άκουσε και πήρα κλειδια, κινητό και ξεκίνησα τον δρόμο για το σχολείο. Yay.

(...)

<<Λοιπόν, 2χ+3εις την δευτέρα μας κάνει...>>
Μιλούσε μόνη της η καθηγήτρια ενώ εγώ κοιτούσα τον Hardin για έναν λόγο που δεν γνωρίζω. Υποτίθεται είχαμε τελειώσει. Έπρεπε να τον έχω ξεπεράσει. Τον ξεπερασα. Ναι.

<<Μπορείς να σταματήσεις αυτό το επίμονο και σπαστικό σου βλέμμα;>> Ρωτάει επιθετικά και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικα και μουρμουριζω <<θα μπορούσες να ήσουν πιο ευγενικος μαζί μου>> αλλά μετά θυμήθηκα ότι είναι λυκάνθρωπος και ακούει.
Νιώθω τόσο περίεργα να το λεω γιατί.. δεν είναι φυσιολογικό; Αλλά είναι αυτό που τον κάνει αυτό που είναι. Και τον έχω αποδεχτεί έτσι όπως είναι, δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω λέγεται ενθουσιασμός η αγάπη απλά ξέρω ότι τον θέλω κοντά μου.. <<Hardin>> ψυθυριζω. Πρέπει να του μιλήσω.

-Και πολύ άντεξες μωρή.

Σκάσε εσυ.

Δεν μου απαντάει. <<Hardin>> επαναλαμβανω. <<Ξέρω ότι με ακούς>> λέω εκνευρισμένα

<<Τι θες γαμώ;>> Γυρνάει απότομα σε εμένα. Τότε όλη η ταξη γύρισε προς τα εμάς, μαζι και η καθηγήτρια. Φώναξε παραπάνω από ότι έπρεπε. Ρεζιλευτηκαμε. Υπέροχα.

<<Oλα καλά εκεί πέρα;>> Ρώτησε η καθηγήτρια. <<Ναι>> απαντάμε αυτός κοιτάζοντας το κενό, κι εγώ αυτόν. Τοτε αρχισα να παίζω με τον στύλο. Δηλαδή να τον χτυπάω στο θρανίο για να τραβήξω την προσοχή του. Χτυπουσα χτυπουσα, μέχρι που..