Supernatural

Κεφάλαιο 2

Σήμερα που ξύπνησα, αγνόησα εντελώς την Αντριάννα στην κουζίνα. Όταν θέλεις κάτι να σου σπάσει τα νεύρα, μίλα με αυτήν... και αυτή τη στιγμή δεν θέλω να έχω σπασμένα νεύρα οπότε απλά την αγνοώ.

Μόλις έφτασα σχολείο, συναντήθηκα με την Στεφ. Είναι πολύ καλή για παρέα και χαίρομαι που την βρήκα. Αγχώνομαι λίγο για το μάθημα, αφού κάθομαι με εκείνο το αγόρι που ακόμα δεν ξέρω το όνομα του και σκοπεύω να τον ρωτήσω κάποια στιγμή, χωρίς να τον κοιτάξω στα μάτια.

"Στεφ" την λέω."

Αγάπη, έλα εδώ να σου γνωρίσω την φίλη μου" μου χαμογελάει.
"Άλμπι, απο εδώ η Lydia, Lydia, απο εδώ η Άλμπι" χαμογελάμε και οι δύο.

"Στεφ, να σε ρωτήσω κάτι;" λέω.

"Φυσικά"

"Τι ξέρεις γι αυτό το αγόρι που κάθεται δίπλα μου;"

"Είμαι καινούργια και δεν γνωρίζω πολλά, αλλά απ' ότι ξέρω έχει μείνει ίδια τάξη και έχει αποβληθεί από σχολείο."
"Άρα είναι μεγαλύτερος;" ρωτάω
"Και επικίνδυνος" προσθέτει

"Καθίστε στις θέσεις σας" διατάζει η καθηγήτρια.

Βλέπω το αγόρι να κάθεται στην καρέκλα και να ζωγραφίζει.

Πηγαίνω να κάτσω και εγώ, που δυστυχώς η θέση μου είναι δίπλα του, και τον ρωτάω "Τι ζωγραφίζεις;" Χωρίς να τον κοιτάω.

"Να μην σε νοιάζει" απαντάει

"Τι ευγενικός"

"Ξέρω" λέει και ένα μικρό κρυφό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου. "Πως σε λένε;" τον ρωτάω.

"Επειδή σου απαντάω δεν σημαίνει πως θέλω να ξέρεις το όνομα μου" λέει.
Θυμήθηκα πριν που είπα ότι εκείνο το κορίτσι ήταν το πιο αγενές που έχω γνωρίσει στην ζωή μου. Λοιπόν έκανα λάθος.

"Εντάξει" απαντάω, δεν θέλω να τον προκαλώ κι όλας.
Δεν λέει κάτι και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε και οι δύο το μάθημα.

Όταν τελείωσε το μάθημα, νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου. Πηδάω και γυρνάω, ήταν η Στεφ. "Ηρέμησε μαρή, εγώ είμαι" γελάει. Το γέλιο της είναι μεταδοτικό. "Τι έγινε;" την ρωτάω.

"Γίνεται ένα πάρτυ σήμερα στις 9, θέλεις να έρθεις;"
"Που;"
"Είναι μια φίλη της Άλμπι που κάνει πάρτυ. Θα πάει όλο το σχολείο, πρέπει να έρθεις" λέει
"Οκει" συμφώνησα.

Μόλις πήγα σπίτι, ανησύχησα μιας και όλα ήταν συμμαζεμένα και μετά θυμήθηκα ότι η Αντριάννα λείπει σήμερα εκδρομή μέχρι το απόγευμα. Ευτυχώς θεέ μου.