Supernatural

κεφάλαιο 8

*Άννα συγχωρα με*

(...)

<<τον αρπάζω και τον φιλάω>>

Τα χείλη του είναι τόσο ζεστά και ζουμερά που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα φιλάς. Μου δαγκώνει το κάτω χείλος και μπαίνουν και οι γλώσσες μας στο παιχνίδι. Γενικά αυτός έχει το πάνω χέρι, όπως και τώρα μιας και δεν ξέρω να κάνω πολλά, ενώ εκείνος είναι έμπειρος. <<Φιλάς τόσο ωραία>> λεει και χαμογελάω κολακευμένη. Αφήνουμε μια ανασα και συνεχίζουμε, μόνο που τώρα αρχίζει και γίνεται πιο άγριο και παθιασμένο. <<Είσαι μόνο δικιά μου>> Πετάει τα πράγματα από το τραπέζι και ανεβαίνει πάνω μου. Μου βγάζει την μπλούζα και αρχίζει και με φιλάει στο λαιμό και εγώ να αφήνω αναστεναγμούς που δεν μπορώ να συγκρατήσω.

<<Μπ-μπορω να σου βγάλω κι εγώ τ-την μπλούζα;>> Ρωτάω έχοντας γίνει κόκκινη σαν την ντομάτα. χαμογελάει <<εντάξει μωρό μου>> λεει και δισταστικά σηκώνω την μπλούζα και του την βγάζω. Πιάνω ασυναίσθητα τους κοιλιακους του και αρχίζω να τον παρατηρώ. Έχει αρκετά τατουάζ που δεν είχα προσέξει. <<Σαρεσει αυτό που βλέπεις;>> Ρωτάει γλυφωντας τα χείλη του. <<πολύ>> λέω ντροπαλά. Τότε ξαφνικά τα μάτια του γίνονται κίτρινα. Απομακρύνω τα χέρια μου από πάνω του και αυτός με κοιτάζει με ένα περίεργο βλέμμα. Τότε συνειδητοποιεί γιατί αντέδρασα ετσι.. <<συγνώμη, συγνώμη>> λέει και σηκώνεται για να βάλει την μπλούζα του. Τότε του πιάνω το χέρι με αποτελεσμα να με κοιτάξει. <<Μη. Είναι εντάξει.>> Του λέω αφού ξέρω ότι δεν θα με πείραζε ποτέ.  Τότε με αρπάζει και συνεχίζει το φιλι μας. Ξαναμπαίνουν και οι γλώσσες μας αυτή τη φορά στο παιχνίδι. Θεέ μου δεν μπορώ να τον χορτάσω. Θέλω περισσότερο.

<<Θ-θέλω κι άλλο>> σταματάει και με κοιτάει στα μάτια.
<<Τι ακριβώς θέλεις;>> ρωτάει πονηρά και αντε τώρα να βρεις τις σωστές λέξεις..
<<πες μου μωρό μου>> συνεχίσει και αρχίζει και φιλάει την κοιλιά μου. Αφήνω έναν δυνατό αναστεναγμό. Η ενόχληση στην κοιλια μου αρχίζει και γίνεται εντονότερη, όπως και αυτη ανάμεσα στα πόδια και σφίγγω τους μηρούς μου για να με ανακουφίσω. <<Θέλεις να σε ανακουφίσω μήπως;>> με ρωτάει πονηρά και γίνομαι για 10η φορά σαν ντομάτα. Αλλά το ήθελα. Πολύ. <<Πες μου και θα κάνω ότι μου πεις>>

<<Π-πιο κάτω>> λέω καθώς ανασηκωνομαι.
<<Όπως επιθυμείς αγάπη μου>> και αρχίζει να κάνει ένα μονοπάτι φιλιών από τον λαιμό μέχρι την κοιλιά. Μιλάμε το συναίσθημα είναι υπέροχο. Δεν θέλω να τελειώσουμε ποτέ. Το χέρι του φτάνει στο παντελόνι μου και η ανάσα μου κόβεται. Το κατεβάσει αργά αργά και εγώ βασανιζομαι όλο και περισσότερο, άσε που έχω πεθάνει από την ντροπή μου.

Έκανα να κλείσω τα πόδια μου αλλά τα άνοιξε με τα χέρια του <<δεν χρειάζεται να με ντρέπεσαι μωρό μου.. όχι εμένα>> λέει και γνέφω κοιτώντας τον, πόσο όμορφος είναι ..
<<είσαι τόσο υγρή για εμένα >> λέει φανερά αναμμένος. <<Μπορώ να σε αγγίξω;>> Με κοιτάζει. <<Ν-ναι σ-σε παρακ-καλω>> ήθελα να ξεφορτωθω αυτη την ενόχληση εκεί κάτω που με πέθαινε. Παρόλο που με είχε πιάσει ταχυκαρδία γιατί φοβόμουν, διότι δεν έχω ξανακάνει τίποτα παρόμοιο, η θέληση μου για το άγγιγμα του νίκησε τον φόβο. Δεν ξέρω τι έχω πάθει..

Τότε, με το χέρι του αγγίζει την κλειτορίδα μου και αρχίζει να τρίβει.

Ω άγιε σπεριδωνα η αίσθηση είναι τόσο υπέροχη που δεν θέλω να σταματήσει ποτέ.

<<Σαρεσει μωρό μου;>> Λέει με την βραχνιά του φωνή και ανάβω ακόμα περισσότερο. <<Άνοιξε τα μάτια σου θέλω να σε βλέπω γαμω>> λέει άγρια και αυξάνει τον ρυθμο κινήσεων του. Πλέον άρχισα να αναστενάζω χωρίς να με νοιάζει αν ήταν εκεί, πραγματικά δεν άντεξα και ήταν απλά απίστευτο. <<Τελείωσε για εμένα μωρο μου>> και έτσι έγινε..

Ουαου.. ηταν πολύ πιο υπέροχο από ότι το περίμενα. Ήταν απλά καταπληκτικός και ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κανει για να με κάνει να το απολαύσω χωρίς να φοβάμαι. Όμως ήταν πολύ νωρίς και φοβάμαι αργότερα μην το μετανιώσω..

Και όλο αυτό, σε ένα τραπέζι της αποθήκης.
Αλλά ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μου και πλέον το ξερω.. πως είμαι ερωτευμένη μαζί του.