Supernatural

κεφάλαιο 11

<<Ξεκουμπιστείτε>> φωνάζει η καθηγήτρια και όλοι βγαίνουμε για να απολαύσουμε το διάλειμμα μας.

Καθώς πήγα στο κυλικείο, αγόρασα μια λουκανόπιτα και πήγα να κάτσω στο τραπέζι που κάθομαι με τον Hardin. Τότε, βλέπω την Μάγια να κάθεται σε μια γωνια κοιτάζοντας το κενό. Πως και είναι μόνη της;

Σηκώθηκα από το τραπέζι και την πλησίασα διστακτικά με τον δίσκο. <<Γεια>> λέω <<και πάλι>> χαμογελώντας αμήχανα.

<<Χει>> λέει κάπως στενοχωρημενα. Παραξενεύτηκα. <<Γιατί είσαι μόνη σου;>>
<<Τσακώθηκα με μια φίλη μου.>> λέει απότομα.
<<Θ-θελεις να σου κάνω παρέα;>>
<<Όπως θέλεις>> λέει έχοντας τα μάτια της καρφωμένα στο πιάτο. <<Δεν θα πειράξει το.. αγόρι σου;>> λέει και πήγα να φτύσω το νερό.

Γιατί να πειράξει;

<<Μπα>> απαντάω και συνεχίζω να τρώω. Επιτρέπεται να έχω και λίγες φίλες.

Τότε, ο χαρακτηριστικός ήχος της πόρτας ακουγεται να ανοίγει και γυρνάω το βλέμμα μου για να τον δω.

Με κοιτάζει κι αυτός.

Στριφογυρίζει τα μάτια του και ερχεται προς τα εμάς.
<<Τι λέει; Περνάτε καλά;>> λέει ειρωνικά. Ποιο είναι το προβλημα του;
<<Μια χαρά, εσύ;>> απαντάει επίσης ειρωνικά η Μάγια.
Δεν της απαντάει και κοιτάζει εμένα. <<Για ποιον γαμημενο λόγο καθισες μαζί της;>>
<<Ποιο είναι το πρόβλημα σου;>> φωνάζω λίγο παραπάνω από ότι ήθελα.

Όλη η προσοχή πάνω μας..

Με κοιτάζει με ένα θυμωμένο βλέμμα για τον τόνο της φωνής μου και μου αρπάζει άγρια το χέρι. Βγάζω έναν μορφασμό πόνου. <<Ελα τώρα μαζί μου>> και έτσι γίνεται..

Διασχίζουμε τον διάδρομο και κατευθυνόμαστε στην αποθήκη.. στην ίδια αποθήκη που έγιναν όλα αυτά. Αμέσως άναψα, μόλις τα θυμήθηκα.

Με έσπρωξε μέσα με δύναμη, όπως ακριβώς είχε γίνει και την προηγούμενη φορά.
<<Δεν θέλω να ξαναμιλησεις με αυτήν την τσούλα!>> φωνάζει καθώς με πλησιάζει και κάνω ασυναίσθητα λίγα βήματα πίσω. <<Γιατί;>> ρωτάω σιγανά καθώς κοιτάω κάτω. <<Γιατί το λέω εγώ γαμωτο.>> απαντάει.

<<Ε λοιπον, δεν μπορείς να μου λες τι να κάνω.>> Λέω κοιτώντας τον στα μάτια. <<Δεν την ξέρεις καν για να την χαρακτηρίσεις τσούλα.>> προσθέτω περιμένοντας τι θα πει.

Γελάει ειρωνικα. <<Γιατί εσύ την ξέρεις;>>
<<Ν-ναι, είναι φίλη μου>> λέω σιγανά.
<<Σκατα φίλη σου είναι>> φωνάζει

<<Πρόσεχε πως μιλάς!>> φωνάζω κι εγώ.

Ξαφνικά αρπάζει δυνατά τον καρπό μου και με φέρνει κοντά του, με αποτέλεσμα τα ζουμερά χείλη του να ακουμπάνε τα δικά μου. <<εμένα δεν θα μου ξαναυψώσεις την φωνή μικρή>> λέει με βραχνιά φωνή και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ αφού κατά όλη την διάρκεια που σχηματιζε αυτή την πρόταση, τα χείλη του ακουμπούσαν τα δικά μου. Η ζέστη ανάσα του χτυπούσε στο πρόσωπο μου.

<<Γ-γιατι τι θα κ-κάνεις;>> Λέω με δυσκολία ενώ παίρνω κοφτές ανάσες.
<<Με προκαλείς;>> λέει αισθησιακά πάνω στα χείλη μου και κλείνω τα μάτια μου για αυτή την επαφή. Δεν αντέχω άλλο. Απλά φίλα με γαμώτο.
<<Ν-ναι>> απαντάω χάνοντας στο πράσινο χρώμα των ματιών του και κοιτώντας τα ροζ υπέροχα χείλη του που θέλω να αρπάξω και να φιλάω για ώρες.

Τότε μας διακόπτει η πόρτα.

-Χαχαχαχαχαχα

Βούλωνε..

Γυρνάμε απότομα και οι δύο.

<<Εε... σόρρυ απλά..>> βλέπω την Μάγια να κοιτάει με γουρλωμενα μάτια <<απλά ήθελα να δω αν είσαι καλά>> κοιτάζει εμένα. Γιατί να μην ήμουν καλά;
<<Γιατί να μην ήμουν καλά;>> ρώτησα και ξεροβηξε <<επειδή ο Hardin έμοιαζε.. θυμωμένος και..>>

<<Καλά είναι>> απαντάει απότομα για εμένα. Τότε η Μάγια τον κοιτάζει άγρια.

Γνωρίζονται;

<<Εγώ φεύγω τα λέμε>> λέει ψυχρά

Κι εγώ μένω κόκκαλο..