Chapter 35| Stalker

144 18 2
                                    

Cember's POV

"By the way, bago kami umalis, I just wanna tell you na, girlfriend ako ni Kaizar. Right?" Tumingin si Maine kay Kaizar.

Nag nod nalang si Kaizar nang walang gana.

"So? Share mo lang?" Sabi ko.

"Baka gusto mo kasi malaman eh. Alam ko naman na stalker kita." Sabi ni Maine.

"Excuse me, baka ikaw. Sige nga, paano mo nalaman na gusto ko yang boyfriend mo? Pero DATI lang yun." Sabi ko.

"Wala ka na dun! Tara na nga girls!" Sabi ni Maine. Nag lakad na sila papalayo saamin. "Stalker!" Sigaw ko.

Pumunta kami sa mango tree. Tamabayan namin yun eh.

"By the way guys, may party sa bahay. Sa Saturday night, invited kayo." Sabi ni Kylie ng naka smile.

"Sasama ako!" Sigaw nila Iella, May, at Lexi.

"Kami na ring boys." Sabi ni Sean.

"Ako na rin." Sabi ko.

"Teka, ano meron??" Tanong ni Theo.

"Uhmm...ewan ko rin eh. Basta ang alam ko may party. Hehe!" Sabi ni Kylie.

"Okay." Sabi naman ni Theo.

---

Maine's POV

"Bakit ba kasi kailangan mo pa yun sabihin?! Hindi pa ba halata?!" Galit na sabi ni Kaizar.

"So what. Kinaka-hiya mo ba ako bilang girlfriend mo?!" Sabi ko.

"Paano kung sabihin ko sayong OO?!" Sabi ni Kaizar.

"At bakit?!"

"Kasi hindi ko naman toh ginusto! Kasalanan mo naman kasi toh eh!"

"Ugh. Wala kang magagawa. Kahit na gusto mo maging tayo o hindi, TAYO PARIN SA HULI!"

"At hindi ko hahayaang mangyari yun! Porket business partner ang mommy and daddy mo sa parents ko. Pasalamat ka! Napaka swerte mo, palagi mo nalang nakukuha yung gusto mo! Pero hindi rin tayo mag tatagal, dahil gagawa ako ng plano para hindi tayo ikasal! Tandaan mo yan!"

Nag lakad siya papalayo.

"As if naman kaya mo!" Sigaw ko.

Kaizar's POV

Nakakainis naman! Bakit pa kasi mag business partner yung grandparents ni Maine at yung akin rin. Wala na tuloy kami magagawa nila mommy and daddy.

Ngayon naiintindihan ko na kung bakit ayaw ako pansinin nila Cember, pati na rin yung boys. Hindi kasi nila ako maintindihan eh.

Akala ko kaibigan ko sila, nagkaka mali pala ako. Akala ko maiintindihan nila ako, hindi pala.

Imbes na tulungan nila ako, pinapa-lala pa nila yung mga problema ko ngayon. Bakit pa kasi bumalik pa kami sa Philippines eh.

Puro problema lang pala ang mapapala ko dito. Dapat talaga hindi na ako pumayag na bumalik pa dito eh. Dapat pala nag stay nalang ako sa US.

Nag lalakad ako sa hallway. Bigla kong nameet yung boys. Napa tigil naman ako. Kakausapin ko ba sila o hindi.

"Te--" Di ko na natuloy yung sasabihin ko, dinaanan nalang nila ako eh.

Bwiset naman talaga tong buhay na toh! Argh!

Pumunta na ako sa classroom, baka kasi malate ako. At ayaw ko mangyari yun, dahil nakaka takot pa naman yung teacher na toh. Baka ma-detention pa ako. Dadagdag pa sa problema ko. Tsk.

Umupo ako sa upuan. Ewan ko kung bakit pinag titinginan ako. Eto pa naman ang ayaw ko.

Alam kong may nalaman nanaman sila, kaya for sure sa lunch, ako yung pag-uusapan nila.

Alam ko naman na ako yung pinag-uusapan nila ngayon eh. Kaya pati na rin sa lunch for sure. May issue nanaman.

Gusto ko na umalis sa school na toh. Hayst.

---

"Bakit ba kanina ka pa wala sa mood?" Tanong ni Maine.

"Wag mo na ako intindihin, pwede ba? Wala ako sa mood makipag-usap." Sabi ko.

"Fine." Sabi niya, aalis na sana siya kaso bigla ako nag salita.

"Maine. Can we talk?"

"Akala ko ba ayaw mo makipag-usap sakin dahil wala ka sa mood. And now you want to talk? Oh c'mon..."

"Please. Saglit lang naman. At tsaka importante toh."

Umupo ulit siya sa harapan ko.

"So, ano yun?" Tanong niya.

"Masaya ka ba?"

"Saan?"

"Sa nangyayari ngayon."

"Uhmm..."

"Ano?"

"Kaizar, kung gusto mo ulit itigil tong pinaplano ng parents natin, pwes, hindi mo na yun magagawa. Dahil inayos na nila ang lahat. And were going back to US. Doon natin ipagpapatuloy ang ating school. Katulad ng dati. Ikaw at ako lang."

"What?! Kelan pa?! Eh hindi nga sinabi sakin nila mom yan eh!"

"Chill."

"Don't tell me what to do." Bigla ako umalis at pumunta sa room ko. Nakakainis lang. Bakit ba kasi kailangan nila mag tago saakin?!

The next day...

Bumaba ako para kumain ng breakfast.

"Good morning, anak."

Walang good sa morning ko.

Umupo nalang ako at kumain ng mabilis. "Anak, slow down. Ang aga-aga pa naman. Di ka malelate, okay?" Sabi ni mommy. Di ko nalang siya pinansin.

After ko kumain, nag toothbrush lang ako at umalis na ako ng bahay papuntang school.

He's BackTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon