Lord. [TRANSFORMERS]

ｐｒｅｌｕｄｉｕｍ

    Optimus Prime. To imię zawsze będzie wywoływało w nim sprzeczne uczucia. Nawet teraz, po wiekach walk, plucia na swój widok i rosnącej zawiści, czasem wracał wspomnieniami do czasów, gdy Optimus był jeszcze Orionem. Spędzali ze sobą naprawdę dużo czasu, czy to spacerując, czy to w czasie odwiedzin w Archiwum. Megatron, wtedy jeszcze Megatronus, wierzył, że znalazł w tym młodym archiwiście przyjaciela, jedyną osobę, która rzeczywiście mogła go zrozumieć.
    Teraz zaś wszystko pokryła rdza. Spoglądał na Cybertron widoczny na iluminatorze, czy raczej też... To, co z Cybertronu pozostało. Pusta skorupa, całkowicie opuszczona eony temu. Stał sam, bez Soundwave'a, czy Starscreama, choć doskonale wiedział, że ten pierwszy wszystko obserwuje. Nie dbał o to. Pozwolił, by jego maska opadła, a oczy zaiskrzyły się smutkiem. Ramiona opadły, zaś sam Lord westchnął cicho. Jego dom, jak mógł do tego doprowadzić? Na początku walczył w wyższej sprawie, lecz nawet nie zauważył, że bitewny kurz pokrywał tylko zgliszcza, a gdy opadł...
    Przeklęty niech będzie Orion Pax, który wydarł mu szansę na naprawę domu z między palców. Chcieli tego samego – różnymi sposobami. Jeden z nich był rewolucjonistą, który na własne oczy widział wszystko, co kryła rada, drugi zaś teoretykiem, który znał doskonale wszystko z archiwów.
    Może, gdyby duma Megatrona nie oślepiła go do tego stopnia, gdyby zechciał zostać...
Zawarczał gardłowo, odrzucając od siebie te myśli. Pokręcił głową. Chciał władzy, absolutnej władzy, ponieważ wiedział, jak pokierować swoją rasą. Teraz zaś w zemście zechciał stworzyć imperium i zamieść swych wrogów z powierzchni ziemi. Tego przeklętego, ostatniego z Prime'ów...
     „Panie?” usłyszał znajomy głos z komunikatora. Warknął cicho, by kontynuował – „Autoboty zaatakowały jedną z naszych kopalni”
    Władca przewrócił oczami. Niech rdza strawi te przeklęte, niebieskookie twory.
     — Zbierz oddział i lecisz ze mną, Starscream — odparł, natychmiast ruszając w stronę wyjścia.