Ludus Patriarum (on pause)

10.

Dana 14:00 14 januari 2234

Ik doe mijn ogen open, mijn hoofd duizelt. Het is donker, ik zie niets behalve een puntje licht. Ik strompel er naar toe. Het wordt steeds groter. Mijn voeten worden nat, hoe verder ik loop, hoe hoger het water wordt. Als het water tot mijn navel staat, stijgt het niet verder. Ik heb nu genoeg licht om de stalactieten te zien die boven mijn hoofd hangen. Ik beweeg mijzelf de grot uit en kijk om me heen. Voor me zie ik de zee. Ik kijk achterom. De klippen achter me zijn meters hoog. Moeilijk om te beklimmen, nergens kan je je voeten neerzetten en het is behoorlijk steil. Zeg maar recht omhoog. Ik moet er maar omheen lopen.

Na ongeveer een uur door het water gewaad te hebben is de hoogte van de klippen afgenomen en zijn ze makkelijker te beklimmen. Veel langer lopen trekt mijn maag niet meer. IT MUST BE FED! Ik hoop maar dat er boven wat te eten te vinden is. De eerste paar meter omhoog gaan goed, dan komt het lastige stuk. Sommige delen van de klip zijn 135 graden en ik moet dus onderste boven klimmen.

Er zijn kleine inhammetjes waar je je hand en voet in kan zetten. Maar als je hand daar inzit en je valt, blijft je hand erin klemmen, breekt je arm en bungel je daar totdat je verhongerd bent, te schreeuwen van de pijn. Leuk vooruitzicht.

Ik hang al onderste boven en ik probeer een volgend inhammetje te zoeken voor mijn hand. Gelukkig zijn mijn armen en benen een beetje getraind en heb ik wel ervaring met klimmen. In het Finse Rijk moet je op school kunnen klimmen en elke school had dan ook meestal een speciaal school-klim-team. Een soort officiële sport van het Finse Rijk. Net zoals dat in Amerika honkbal is, elke school had een team. Ik was aanvoerder en ik was best wel goed, ook al zeg ik het zelf.

Ik scan met mijn ogen de rots boven me af. Een meter van me vandaan is er weer een. Daar kom ik nooit bij. Ik haal mijn hand uit het inhammetje, zodat ik nog maar aan drie dingen hang. Ik kan er met mijn vingertopjes bij. Ik zet mijn voet in het inhammetje waar mijn rechter hand net uitkwam, weer een meter verder! Pffffff... Ik zweet me helemaal kapot. Nu is het tijd voor de draai, gelukkig is die inham niet zo ver als de vorige. Ik grijp met mijn hand in de inham. Die zit. Nu nog eventjes mijn andere hand naar boven, dan hang ik weer 90 graden. Ik maak mijn hand los, ik grijp naar de inham, mis! Nog een keer, mis! Ik raak in paniek, mijn voet glipt los. PAKSOOI! Mijn andere voet ook. Ik hang alleen nog maar aan mijn linkerhand.  Mijn benen trappelen in de lucht. Dan glipt ook mijn linkerhand los. Ik val. WAAROM IK? WAAROM ALTIJD IK?

Beste lezers,
Ik heb niets te zeggen.
Marty20048