Ludus Patriarum (on pause)

11.

Connor 15:00 14 januari 2234
Penelopé is al een paar uur weg. Misschien is er wat gebeurd. Waarschijnlijk loopt ze tien minuten en neemt dan twintig minuten pauze. Ik heb het kampvuur weer aangestoken en heb allemaal kruiden geplukt, vanavond ga ik een feestmaaltijd klaarmaken. Ik weet niet waarom en ik denk dat het toch gaat mislukken, want ik ben niet de beste kok. Dan eten we vanavond zand. Uit het hutje van Dana haal ik een konijn en leg het op een bananenblad. Het blad ligt in een kuiltje, dat ik net gegraven heb. Ik pak wat sauzen die ik uit het vliegtuigrestaurant heb gehaald en mieter ze over het konijn, gelukkig lopen ze niet weg het zand in. #ikbenechtsuperclever.

Terwijl ik lekker sta te kokkerellen, hoor ik geschreeuw uit het bos. Ik kijk de kant op waar het geluid net vandaan kwam. Er komt iets mijn kant op. Ik pak het spit en sluip er mee naar de rand van het bos. Dan, plotseling, komt Penelopé het bos uit rennen. Ze zit onder de kleerscheuren en bloed. Gillend rent ze richting de zee, zonder mij op te merken. Vlak voor ze de zee in rent, valt ze vol met haar gezicht in het zand. Ik laat snel het spit vallen en ren naar haar toe. Ze beweegt niet meer. Ik voel haar pols, haar hart klopt gelukkig nog. Ik draai haar op haar rug en ik merk dat ze niet meer ademt. Nu is er paniek in de tent. Ik leg mijn handen op haar borst om haar te reanimeren. Heb ik wel ik wel eens op tv gezien en het zag er niet heel moeilijk uit. Maar ze wordt niet wakker. Dan maar mond op mond. Zucht... Ik doe mijn mond op haar mond en begin te blazen. O ja, bijna vergeten, neusje dichtknijpen. Ik blaas nog een keer. Proestend komt Penelopé overeind. "Ga maar door hoor," zegt ze "vind ik niet erg." Ze pakt mijn hand legt die op haar wang, sluit haar ogen en tuit haar lippen. Snel laat ik mijn hand weer vallen. "Penelopé, stop, please, ik—" "Ohhh... Connie, je bent zo verlegen, waarom toch?" "Ten eerste," antwoord ik, "we kennen elkaar nog maar twee dagen en ten tweede—" "Zeg maar niets meer." zegt ze en legt haar wijsvinger op mijn lippen. "Als je er klaar voor bent zeg je het."

Het konijn hangt boven het vuur en de nacht is aan het vallen. Penelopé en ik zijn boter kaas en eieren aan het spelen in het zand. Plotseling zie ik in mijn ooghoek iets in de zee drijven. "Daar drijft iets." zeg ik. "Je kan je aandacht beter aan mij besteden, als je echt niets wilt missen in je leven." zegt Penelopé met een zelfverzekerde glimlach. Oef... soms irriteert ze je echt mateloos. "Er drijft hier nooit iets, ik ga kijken wat het is." Ik sta op en loop richting de zee. "Connieeeeee....?" hoor ik achter me. Ik kijk om, ze zucht en staat op. We lopen de zee in, richting het drijvende ding. Het ding is best groot. Doordat het inmiddels donker is geworden, kunnen we het ding minder goed zien. "Ik blijf hier goed?" zegt Penelopé, wanneer ze tot haar knieën in het water staat. Ik zwem door. Ik pak het drijvende ding vast, ik schrik. "Het is Dana!" roep ik.

Beste lezers,
Sorry voor de heel erg late update, ik beloof dat de volgende eerder komt. En ik heb een nieuwe cover gemaakt door: R3g3nb0g3n
Marty20048