Ludus Patriarum (on pause)

25.

Penelopé 9:00 25 januari 2234
"Hallo ik ben Miguèl." Zegt de jongen die net bij het kampvuur is aangeschoven. Ik geef hem een vis die ik net helemaal zelf heb gebakken. "Ik kom uit het Portomaanse Rijk. Ik weet niet meer hoe ik in die boot ben gekomen, maar ik werd wakker en zat gevangen. Na ongeveer vier dagen hebben jullie me gevonden." Ik weet niet wat het is, maar deze jongen is betoverend. Zijn ogen, zijn neus, zijn kin, zijn alles. "Heb je ook spullen?" Vraag ik. "Nee, helemaal niets." "Je kan wel bij mij in de tent slapen." Bied ik aan. "Je bent bij ons allen welkom." Typisch weer zo'n zet voor Dana. Heb ik eindelijk beet en dan komt zij weer met zo'n opmerking. Stomme trol.

Miguèl heeft besloten bij Dana in de tent te slapen. Hij is echt een domme koe. No offence. Het is al laat en iedereen ligt al te slapen. Ik kijk een beetje naar de zee. "Hoe gaat het?" Hoor ik achter me. Het is Connor. "Je ziet er zo depressief uit." "Vind je het gek. De ene jongen die ik leuk vond, wie ik vanochtend probeerde te verleiden tot bepaalde dingen, heeft me verteld dat hij gay is. En de andere knappe jongen deelt een tent met een trol. Connor gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Ik heb het je al vergeven en wie zegt dat Miguèl verliefd op Dana is als ze alleen een tent delen? Hoe kan je überhaupt verliefd op iemand zijn als je diegene nog maar één middag kent? Misschien is hij wel een enorme eikel." Ik moet lachen. "Misschien wel ja."

De ochtend breekt weer aan, ik ben op het strand in slaap gevallen. Connor zit al naast het kampvuur en roostert wat vissen. "Hoe gaat het?" Vraagt hij zodra ik opsta. "Goed." Ik ga naast hem zitten. "Dana en Miguèl zijn fruit halen." Da's leuk voor een eerste date. Fruit halen, wie wil dat nou niet. Beetje romantisch besjes plukken. Kunnen mensen niets beters bedenken? Ik weet niet. Kano varen of sterren kijken ofzo. Connor overhandigt me een stuk vis. "Zijn er wel nog genoeg vissen voor ons verse liefdeskoppel?" Connor kijkt in het mandje, die ik van spul uit de jungle heb gemaakt. "Nee," antwoord hij. Ik wil mijn vis terugleggen zodat er nog genoeg over is, maar Connor stopt het terug in mijn handen. "Dana kan prima zelf visvangen."

Het begint alweer te schemeren. We zitten zwijgend rond het kampvuur. Iedereen is stil en kijkt naar zijn vis. "Ik heb wel eens genoeg van vis." Doorbreekt Dana de stilte. "#metoo" zeg ik. Het wordt weer stil. Nu is het Miguèl die de stilte doorbreekt. "Misschien licht er in het bootje nog iets." "Ik ga wel mee." Zeg ik en trek Miguèl overeind. Dana wilt achter ons aangaan, maar Connor pakt haar bij haar arm. Ik loop met Miguèl over het strand. "Enne, hoe zit het met jouw liefdesleven?" Vraagt hij. "Jahhhh... Bagger."

Beste lezers,
Dit is een nieuw hoofdstuk. Ik vraag me af of dit hoofdstuk misschien iets te veel liefde is, maar ja. Laat me weten wat je ervan vindt.
Marty20048