Yolculuk:Mardin

YM 14.Bölüm

ben hain planlarımı düşünürken koltukta uyuyakalmışım aq yaa. uyandığımda saat 20.00'dı . olsun hala cok geç değil. sonra sephanın üzerine baktım 2 tane milka çikolata vardı . emre bu sefer unutmamıştı. neden bilmiyorum ama cocuk gibi sevindim . şuan kendimi tutmasam emreyi öpebilirim ama yanaktan .öhöm ne diyoduk ? heh seftali ! aşağı indiğimde yemek yiyorlardı.

-afiyet olsun dedim gülümseyerek.

-gel beraber olsun gızım dedi cahitağa

-sağolun diyip oturdum.

-şey ben teşekkür ederim emre çikolatalar için .

tatmin olmuş bir şekilde cevap verdi

-önemli değil

ne bekliyordunuz liseslileer sofradan kalkıp sevişmemizi mi ? kamuran mod :on dnldffv :D

neyse yemekkleri yediikten sonra :

-ayy zelal ! diye bağırdım

-buyur gelinağam

-canım şeftali istedi ay sulu sulu seftaliden ama bak ben seftaliyi cok sert sevmem yumuşak seftaliden . hadi git getir seftalimi . aa dur sizde ister misiniz seftali ?

yalnız emre de bir bok yok yani birşey olmuyor. asiye emreye bakıp sırıttı. motherfucker yaa oyuna geldim. seftali önüme geldi

-hadi yesene karıcığım (!)

-iştahım kaçtı yemicem kocacığım (!)

-sen bilirsin diyip seftaliyi yedi.

mal asiye ! zaten asiye karadeniz ismi . olmamış bu cocuk ! geri sokun !

o sırada zelal koştu

-hanımağam,ağam mert ağa geldi . dedi tek nefesle

bu kızda zenci gırtlağı var ben böyle konuşsam saniye de öbür tarafa giderim . ve içeriye kahve rengi saçlı mavi gözlü bir cocuk girdi. ben bu kayınvalideme laf söylüyorum ama kadın taş cocuklar fırtlatmış . helal valla ! mert annesinin babasının elini öptü

-hoşgelmişsen oğul dedi cahit ağa

-oğlum yevruaağm (kadın burada yavrum demek istedi arkdşlr .s) nasıl özlemişem dedi hanımağa

-abii diye sarıldı paçoz asiye .

-naber mert ? diye sordu emre

-iyi abi . bu kız kim ?

-ben Eylül .diye elimi uzattım.

-kim olacak oğul abinin karısı .dedi hanımağa

-memnun oldum Eylül . şive olmadığına göre buralı değilsin

zheki jojuk sheni .s

-evet İzmirliyim ama istanbulda yaşıyordum dedim

-gızım senin baban mardinli sende mardinlisan dedi hanımağa

-hayır ben izmir de doğdum 11 yaşıma kadar izmirde yaşadım doğma büyüme izmirliyim .

-inatcı gelin galiba ? diye sordu mert

-bilmiş kardeş galiba ? dedim onu taklit ederek o ise bana güldü.

sonrz tatlılar geldi. bır kızın en büyük zaaflarından biridir tatlı !

-bugün dedenle konuştum Eylül seni telefonu o gün sinirden yere atıp parçalamış. Dedi Emre

hay aminakoyyim ben onu alabilmek için ne kadar uğraştım ya . içime bir sızı girdi . ayfon lan o ! aağğ ağlamak istiyorum. onun içinde benim ne anılarım vardı. hayır sinirlenirsin vazoyu falan atarsın anlarımda ayfonu atmak nedir amk . dudaklarımı asağıya doğru sarkıttım. sanki kocası tarafından 3 evladıya birlikte sokağa atılan kadın gibi hissediyordum.