"Secretly In-love" ( COMPLETED )

Chapter 79: Who's that Donor?

Dedicated to Aira Vallejera :)) isa po siya sa mga tumapos at sumuporta sa story ko .. Thank you sis !! loveyah ^^

.

.

.

Daniel's POV

"DREEEEN, BABY KOOOO" ( tinawag ko si Dren ng makita ko siya paalis sa park )

Dren: DANIEL? ( gulat ata siya ng makita niya ako, kitang kita ko pa nun ang namumula niyang mata kakaiyak, nakit ko yun kahit medyo madilim )

Daniel: Dren, MAY GUSTO AKO SABIHIN SAYO, LET'S TALK ( nangingilingid yung luha ko nung oras na ito dahil baka hindi na niya ako kausin, kailangan niyang malaman ang lahat lahat ng nangyari. )

( nagsisisgawan kami ni Dren, dahil medyo magkalayo pa kami. Nakikita ko naman na medyo nangiti siya, Ibig sabihin ba nito eh hindi na siya galit? )

Dren: NO NEEEDDD! ( ayaw na siguro ako kausapin ni Dren, pero bakit nakikita ko na nakangiti siya, nakakapagtaka lang )

Daniel: GALIT KA BA? PATAWARIN MO NA AKO PLEASE! MAHAL NA MAHAL KITA BABY KO ( nakita ko naman siyang nangiti, at tumatawa pa siya. Naguguluhan ako sa ikinikilos niya. )

Dren: NO, I'M NOT! MAHAL DIN KITA MY PRINCE ( napangiti ako sa sinigaw niya, hindi na siya galit sakin, napatawad na ba niya ako? sa sobrang saya ko hindi ko napigilan ang mga luha ko, tumakbo siya papunta sakin habang nakangiti at hawak hawak ang dulo ng gown niya at ang sapatos niya. Tatakbo na rin sana ako papunta sakanya ng....

O__________________O

*BEEP* *BEEP*

*BOOOOOOGGGGSHHHH*

"NO! HINDI! DREENNNNNNN" sigaw ko .. O____O

Tatakbo na rin sana ako papunta sakanya ng....

mangyari ang hindi ko inaasahan,

narinig ko na lang ang malakas na busina ng kotse...

ang pag spark ng gulong nito sa sobrang preno... pero....pero!!!!!!!!

wala rin nagawa ang pagpreno nito....

kitang kita ng dalawa kong mata ang mga nangyari

agad ko siyang nilapitan,,

puro dugo, dugo sa kanyang mukha at ulo..

pero nagawa parin niya ang magsalita

'MAHAL NA MAHAL KITA DANIEL"

at dun siya nawalan ng malay,,

napahagulgol ako ng iyak

at agad siyang niyakap ng mahigpit

"MAHAL NA MAHAL DIN KITA DREN"

"HINDI KO KAYA, HUWAG KANG MAWAWALA PLEASEEEEEE"

napasigaw na ako sa sobrang sakit ng nararamdaman ko

sobrang lungkot at sakit, pero hindi ako pwedeng sumuko, MAHAL KO SIYA.. SOBRA!

--

Sally's POV

Sally: hello!!! Ano? oo sige pupunta na kami diyan..

( hindi ko gusto ang nabalitaan ko, ayaw kong maniwala pero sa tono ng boses ni Daniel alam kong totoo, )

Louise: oh bakit?

Sally: si Dren,, si Dren nasa panganib!

Louise: ano? O____O

Sally: tara na! huwag ka na magtanong! sumakay nalang tayo ng taxi!

( nang bigla namang may pumara sa harap namin ni Louise. )

Marc: hoy! kayong dalawa! huwag na kayong mag-away! SAKAY!

( at buti nalang dala ni Marc ang kotse niya. )

Louise: tara! sakay na! huy tulala ka diyan!

Sally: ahh o-oo! tara...!!!! ( agad konmg hinatak si Louise papasok ng kotse. )

Marc: sigh! ( nakita kong napabuntong hininga nalang si Marc )

Louise: alam mo na?

Marc: oo.. ( matipid na sagot ni Marc )

Sally: ipagdasal nalang natin na walang mangayring *sniff* masama!

Louise: huwag ka ng umiyak Sally, alam kong magiging okay din ang lahat!

--

Marc'c POV

( gulat na gulat ako ng biglang napatawag si Daniel at sabihin ang balitang naaksidente si Dren..

mabilis pa sa alas kwatro kong pinaharurot ang kotse ko,

buti nalang at nakita ko ang dalawa sa gate ng school at isinabay k na sila.

naiiyak na ako dahil nasasaktan ako sa nangyayari, alam kong hirap na hirap na si Dren at sana ako nalang ang pinahirapan huwag lang ang taong mahal ko.

umiyak ni si Sally at Louise dahil sobrang lala nga daw ng nangyari kay Dren,

gusto kong umiyak pero ayaw ko, dapat maging malakas kmi para sakanya!

gusto ko sanag lakasan ang loob ko pero hindi ko magawa, hindi ko magawa dahil ayaw ko siyang mawala sakin.

an sakit na ng lalamunan ko dahil nagpipigil akong umiyak..

--

nang makarating kami sa hospital, ang mga magulang ni Dren at nandoon at si Daniel,

naghihintay lang sila sa labas ng operating room?

ganun na ba talaga kalala at nasa operating room siya?

Sh*t... arggghhh!! hindi siya pwede mawala, maraming malulungkot!

--

Daniel's POV

( mahigit 2 hours na kami dito sa labas ng operating room,

dinala ko siya dito na halos puro dugo ang mga damit namin lalo na sa mukha at uluhan ni Dren,

sobrang nanginginig ang mga laman ko sa sobarng kaba na nararamdaman ko,

buti nalang at tinulungan kami nung driver na nakabangga, at nangako naman siya na tutulungan niya kami.

naintindihan ko naman siya dahil madilim talaga sa lugar na yun kaya hindi niya talaga napansin na tumawid si Dren.

makalipas ang 4 na oras lumabas na rin ang doktor. agad naman akong lumapit!

Daniel: Ano po Dok? kamusta po siya?

( nakatngin saking mga mata ang Doktor at umiling iling nalang siya. )

Dok: sorry!

Daniel: anong sorry? di ba Doktor ka? magbabayad kami, kahit magkano. Please Dok

( nahawakan ko na ang kwelyo ng doktot ang tumaas na rin ang boses ko, sila tita at ang mga kaibigan niya ay umiiyak na rin, Hindi ko na rin naman napigilan ang luha ko. )

Dren's mom: hijo, tama na yan! umupo ka muna, huminahon ka muna hijo!

Daniel: tita!!! *sob*

( napayakap naman ako ng mahigpit kay tita! )

Dok: madaming nawalang dugo sakanya! kaya kailangan na po siyang masalin agad! buti na lamang at natanggal namin agad ang namuong dugo sa utak niya kung h