AmPALAYAIN Ka (Bitter, Let You Go)

Chapter Fourteen

P H O E B U S

Hinihintay ko si Daphne dito sa Trojan Park, nanenerbyos ako dahil hindi ko alam kung paano siya haharapin.

"Phoebus..." lumingon ako sa babaeng matagal ko nang hinihintay. "Sorry, it was traffic" nakiupo siya sa tabi ko.

"It's okay..." tumahimik ako. "How is our son? It's been so long that you two haven't visited us yet"

Whoa, English joined the group.

"Iamos haven't asked me, and he's been so distant to me as well. When I asked him something, he would answer me with one word or short answers. That's what I'm worrying about" kinagat niya yung ibabang labi niya, shet bakit ako na-turn on dun.

"I think it's about what he just found out the last time, in the hospital. He asked if why am I not living with the both of you. And that he found out that we're not married. Daphne, I... I can't do anything. My son is hating me now, and it hurts that I can't do anything about it"

Tinakpan ko yung mukha ko at yumuko, naramdaman ko ang kamay niya sa likod na humahaplos.

"Phoebus, we can talk to him. Let us make him understand it"

"I'm sorry for refusing the prenuptial agreement, I know that you did that for our son. And now, I'm seeing it. It's starting, our son will soon suffer from broken family. I even promised to myself that if ever I've got children, I will not let him/her experience what I experienced" di ko na namamalayan na tumutulo na pala mga luha ko. Buti na lang tinakpan ko mukha ko. Pinunasan ko muna mga luha ko bago humarap sa kanya. "I decided, this is for our son. I want him to be happy, I want him to have a complete family. Daphne, do you want to marry me?" shet kahit ibaba ko na ang pride ko at isipin na lang ang kapakanan ng anak ko.

Kailangan ko nang tigilan si Cyrene, unfair naman sa kanya dahil binigyan ko pa man din siya ng pagkakataon para maging kami. Pero mas iniisip ko pa kasi ang anak ko kaysa sa sarili ko. Napamahal na ako nang husto sa anak ko, at bilang tatay ay gagawin ko ang lahat para sa kanya.

"I know that you're just forcing yourself to be with us, to marry me. I don't want you to..."

"Shhh, I've decided. It's for our son, he's my priority"

"Okay, but this means that you're entering business. You will be the one to replace your father and will inherit all of his properties"

"I..."

Pumayag ako sa mga kondisyon ni Daphne. Yung wedding namin ay pinaplano na niya rin.

C Y R E N E

"Ma'am, pwede po ba tayo mag-usap?" Seryoso niyang tanong, bigla akong kinabahan.

Umupo siya sa harap ng table. "Ano yun, Phoebe?"

"Patawarin mo 'ko, Cyrene. Magre-resign na ako. Kailangan ko tong gawin para sa anak ko. Kalimutan mo na ako, ikakasal na ako sa ina ng anak ko"

Napaluha ako sa mga sinabi niya. "Nooo. Phoebe, mahal kita"

"Sorry" dali-dali siyang umalis. I broke down crying.

"Cyrene?" pumasok si Diana at nagulat sa nakita. "Tumayo ka nga diyan, bakit ka ba umiiyak" tinulungan niya akong tumayo at umupo sa sofa.

P H O E B U S

*Araw Ng Kasal*

Gosh, kinakabahan akong naghihintay dito sa altar. Yung pamilya ng tatay ko, nandito din. At ang kambal ko.

Si Clytie, isa siya sa mga photographer. Sabi niya, pinagpalit ko daw siya. Baliw talaga. Kaya binanatan ko ulit siya.

"Smile ka naman diyan oh" sabi niya sakin, sabay click.