AmPALAYAIN Ka (Bitter, Let You Go)

Chapter Fifteen

P H O E B U S

Hindi pa alam ni Mama ang nangyari sa lahat lahat. Nagsinungaling kami ni Moon na may business trip kami. Its been a week na di pa kami umuuwi ni Moon, I felt like we betrayed our mother.

So I decided that me and my twin, uuwi kami sa bahay para sabihin ang lahat lahat. I will demand my father to put a place for our mother sa mansion.

About sa school, tinigil na. Kasi nga umalis ako, nilipat ako sa business school. Daphne will guide me everything about business.

Kay Cyrene, hindi ko siya papabayaan. Kahit wala ako sa tabi niya para protektahan siya, pinabantayan ko siya sa mga tauhan ni tatay ng palihim. They will report to me everything na mga galaw ni Cyrene.
Delikado ang mag-amang yun, nag-hire din ako ng spy sa mga Niobe.

Naninibago pa rin ako sa gantong buhay, yung may kaya na. Naalala ko tuloy yung sinabi ni Clytie.

Yung Hugot #15 daw.

"Mayaman ka na oh. Gaano ka kayaman?"

"May sarili akong mundo"

"Boom! Iba ka talaga"

***

"Iamos!" tawag ko.

Yung babysitter mangiyak-iyak na tumakbo sa amin, nanginginig. "Ma'am, Sir. Si.... Iamos po..... nawawala"

"Ano! Kailan pa toh?" napasigaw ako at hinawakan ang mga braso ng babysitter.

"Kaninang lunch po, tatawagin ko sana po siyang kumain pero hindi ko po siya makita"

"Paanong nawawala siya? Ano bang ginagawa niyo dito sa bahay? Nawala lang kami ng ilang araw, tapos ganito madadatnan namin!" galit na galit kong sabi sa kanya.

Napatingin ako kay Daphne na hindi alam ang nangyayari. Binitawan ko yung babysitter. "Daph, she said that Iamos is gone"

"What! We needed to call the police now!" naiiyak niyang sabi.

Tinawagan ko na rin si Moon para sabihin kay tatay na magpadala ng tauhan para maghanap kay Iamos.

Si Daphne ay umakyat na, hinarap ko ang babysitter. "Please Sir, huwag niyo po ako alisin sa trabaho. Ako lang po ang bumubuhay sa mga anak ko. Nagtatrabaho rin yung panganay ko, gusto ko siyang paalisin sa trabaho para mag-focus sa pag-aaral sa college"

"Hindi kita tatanggalin, sa isang kondisyon"

"Ano po yon? Gagawin ko po" nakikita ko sa mga mata niya ang takot pero ayaw niyang matanggal sa trabaho.

"Ilang taon na ba ang mga anak mong panganay?"

"23 po, malapit ng magcollege"

"Magtatrabaho siya sa akin, yun ang kondisyon ko. Magtatrabaho siya sa kompanya" gulat siyang tumingin sa akin.

"O-opo. Sige po, sasabihin ko po. Maraming salamat po, Sir"

Tumango lang ako, pinuntahan ko si Daphne sa itaas. Deretso ako sa kwarto namin, bubuksan ko sana yung pinto pero narinig ko siyang umiiyak. Pumasok ako, niyakap ko siya.

"We will find him. I have my men searching for him, and the police as well"

"I don't know what to do right now except wait for their report"

Biglang tumunog yung phone ko, unknown number yung tumatawag. Nagtinginan kami ni Daphne bago ko sinagot.

"Hello?"

"Hello Phoebus"

"Sino toh?"

"Niobe..." tumawa siya, si Idas ba toh o ang tatay niya. "Nasaakin ang anak mo"