Roommates with the Badboys

-22-

'Weet iemand welke stijlfiguur dit is?' voor de derde keer in tien minuten zucht ik diep. Meneer Laposte werpt me een waarschuwende blik toe voordat hij weer verder gaat met praten.

'Een metafoor. Ik had toch wel gedacht dat jullie dit zouden weten.' niemand kijkt op van zijn toon. Meneer Laposte is een leerkracht waarbij geen enkele leerling iets goeds kan doen, behalve als we zijn assistent moeten spelen. Hij praat weer verder en door zijn overmatig luchtgebruik bij alle woorden, ruik je zijn stinkende adem tot 3 rijen ver in de klas. Ik vraag me nog steeds af hoe deze man een vrouw en kinderen heeft.

Het is warm in de klas en met een slaperige blik kijkt Caden naar me. Hij ziet er uit alsof hij elk moment in slaap kan vallen en ik trek om te lachen zijn elleboog van de tafel waardoor hij bijna zijn hoofd tegen de bank stoot.

'Kara, waar was dat voor nodig?' zo onschuldig mogelijk kijk ik meneer Lasposte aan en probeer zo goed als het kan mijn adem in te houden, want ik zou liever niet flauwvallen vandaag.

'Je kan op die manier mijn les niet verstoren. Nog één opmerking en je krijgt een attitudenota.' hij loopt terug naar voorin de klas en ik kijk met een open mond naar Caden die niet meer kan van het lachen.

'Dat geldt ook voor jou, Caden.' meteen is hij stil en ik grinnik. Serves you right denk ik en ik weet dat Caden weet dat ik dat denk. (Deze zin voelde als:'They don't know that we know that they know that we know.') Hij geeft me een duw tegen mijn schouder en ik duw zachtjes terug.

'Kara, Caden, zo is het genoeg! Jullie krijgen beide een attitudenota.' als antwoord lach ik ironisch om de domme reden en meneer Laposte komt heel ten einde.

'Jongedame, zulk gedrag tolereer ik niet. Ik denk dat ik er voor jullie allebei een strafstudie bijreken en een van jullie mag wisselen met Lize'

Na nog een grijns op Caden, die dit al even grappig vindt als mij, te hebben geworpen, raap ik mijn spullen tezamen en ga aan de bank van Emilie en Lize gaan staan.

'Sorry dat je moet verplaatsen door mij.' fluister ik tegen Lize, maar ze werpt me een brede glimlach toe.

'Oh, dat heeft niet hoor. Ik zit met veel plezier naast Caden.' zegt ze op een vriendelijke manier, maar de ondertoon in haar stem wijst erop dat er meer achter ligt. Lize is een nieuw meisje sinds januari en ik vind het nog moeilijk haar te peilen. Heupwiegend loopt ze naar Caden en neemt daar met veel geste plaats. Meteen vind ik haar wat minder vriendelijk.

'Hey.' Emilie daarentegen is een lief meisje en ze is ongelofelijk slim. Ze is een jaar jonger omdat ze het tweede leerjaar heeft mogen overslaan, maar dat merk je niet aan hoe ze zich gedraagt. De eerste keer dat ik dit te weten kwam, viel ik uit de lucht.

'Hey, ik zou oppassen van Lize als ik jou was. Ze heeft nogal veel Caden zijn naam op haar map staan.' zegt Emilie en ik trek een beetje bleek weg. Mijn vermoeden van daarjuist wordt bevestigd en ik kijk achter me. Het aanzicht is zowel hilarisch als misselijkmakend. Lize zit zo dicht mogelijk tegen Caden en als hij me ziet kijken doet hij teken dat hij weg wil. Onder mijn bank stuur ik hem een berichtje: "Veel plezier met Lize. Jullie lijken wel een match made in heaven ;)'"

"Ha ha ha, hilarisch zeg. Als er iemand mijn perfecte match is, ben jij het wel ;))", bij het lezen van zijn berichtje begin ik meteen te blozen. Emilie ziet het en ze kijkt me veel betekend aan.

"Dat zou een match made in hell zijn met mij ;p"

"Waarom dat?"

"Omdat ik een duiveltje met het uiterlijk van een engeltje ben ;))"