Roommates with the Badboys

-21-

De rustige tune van Loving is Easy van Rex Orange County, begint te spelen en vermoeid wrijf ik in mijn ogen. Als ik op de homeknop van mijn gsm duw, licht mijn scherm veel te fel op waardoor ik meteen mijn ogen weer dicht doe.

'Moeten we nu nog maar opstaan?' vraagt Kiara.

'Nu nog maar?' antwoord ik verward.

'Thuis moet ik om half zes al uit mijn bed.' het idee dat ik dat binnenkort ook zal moeten doen, geeft me meteen hoofdpijn.

'Wel, als we weten hoe lang we er allemaal samen over doen om klaar te geraken, kunnen we misschien zelf om zever uur opstaan.' glimlach ik en Kiara kijkt tevreden.

Beide jongens liggen nog diep te slapen en ik ga Caden wakker maken. Grommend slaat hij mijn arm weg, wat aangeeft dat hij al wakker is, maar nog niet wakker wilt worden. Met een grijns ga ik bovenop hem liggen.

'Caden, ik moet zeggen dat je best wel een goeie matras zou zijn.' grinnik ik en Caden zucht luid.

'Kara, ik moet zeggen dat je best wel een beetje zou mogen vermageren.' nu grinnikt hij.

'Als je vindt dat ik moet vermageren, dan ben je wel triestig hoor. Ik weeg met moeite 60 kilogram, wat zit jij nu te klagen?' ik wil zijn zij kietelen, maar voor ik iets kan doen, heeft hij al mijn handen vast.

'Volgens mij moet je nog eens op de weegschaal gaan staan. Ik vertrouw dit 60 kilo toch niet.'

Ik steek mijn tong naar hem uit en spring van hem op de grond. Uit de geïmproviseerde kast haal ik een setje kleren en ik ga de badkamer in. Na mij komt Kiara en met z'n twee gaan we naar onze gewone kamer.

Daar toegekomen, zien we enkel Zane en Moose aan tafel zitten. We begroeten hen en nemen ook plaats aan de tafel.

'Goedemorgen. Lekker geslapen?' vraagt Moose en ik knik. Ook Kiara heeft goed geslapen.

'Jullie?' meteen nadat de woorden Kiara haar mond hebben verlaten, worden beide jongen rood. Met wiebelende wenkbrauwen kijk ik naar Zane, die mogelijks nog roder wordt.

Kiara en ik lachen en even later komen ook Alessandro en Caden binnen. Caden staat nog half te slapen ter plekke en Alessandro ziet er redelijk wakker uit. Ik klop op de stoel naast me en met een plof laat Caden zich erop neer vallen.

We hebben nog even voor we naar de les moeten en ik scrol door mijn sociale media. Veel interessants is er niet op te vinden en ik sta recht om mijn rugzak te gaan halen. Vandaag is Caden degene die immens traag is en ik sleur hem bijna door de gangen. We zetten eerst Alessandro en Kiara af aan het lokaal waar ze moeten zijn en daarna gaan we naar ons eigen lokaal.

___

'Ik wil niet in de kantine eten.' chagrijnig slaat Caden zijn armen over elkaar en mokt als een klein kind.

'We moesten van meneer Dewerchin.' ik kijk hem aan en hij draait met zijn ogen. Meteen geef ik hem een speelse mep op zijn arm, 'Hou je een beetje in als het kan.'

'Nee, dat kan ik niet.' hij steekt zijn tong naar me uit, wat hem nog een slag oplevert.

Met veel tegenzin schuift hij de stoel naast me naar achteren en gaat zitten. Dee komt naast me zitten aan de andere kant. Met heel de groep nemen we een volledige tafel in beslag en hier en daar kijken mensen wat raar. Ze zijn waarschijnlijk niet gewoon dat we in de kantine komen eten. Caden trakteert deze mensen op een van zijn dodelijkste blikken en daarna zakt hij knorrig onderuit.

Kiara grinnikt om Caden zijn gedrag en volgt dan Sam naar de plaats waar het eten verdeeld wordt. Ze komen terug met iets dat worst met appelmoes en puree moet voorstellen.