Roommates with the Badboys

-13-

Eindelijk is het dan Kerst en we zitten met heel de familie rond het haardvuur en de kerstboom. Zelfs mijn vader is er bij. Caden is goed opgenomen in ons gezin en onze familie en mijn moeder adoreert hem. Ook mijn vader mag hem en probeert meer tijd met ons door te brengen. Ik weet niet of het is om een goede indruk te maken op Caden of omdat hij het wil. Mijn ouders zijn al ook op de hoogte van zijn verleden.

In de familie heb ik twee neven die 19 zijn: Finn en Denzel. Ondanks dat ze ouder zijn, kan ik het heel goed met hen vinden. Caden mogen ze ook en heel de avond zijn we met ons vieren aan het praten.

'Caden, Finn en Denzel willen jullie eens wat sterkers?' vraagt mijn vader terwijl hij de whisky uit de kast haalt. De jongens knikken en Caden gaat naar de kast met glazen om er 4 uit te halen.

'Kara wil je ook?' ik val bijna van mijn stoel als hij dat vraagt. Normaal mag ik met moeite een glas Champagne drinken van hem en nu mag ik ineens whisky?

'Nee dank je, papa.'

'Durf je niet?' Finn kijkt me uitdagend aan en ik hoor mijn moeder giechelen. Inwendig zucht ik door haar tienerachtige gedoe.

'Natuurlijk wel.' ik weet dat dit niet slim is, maar ik laat me niet intimideren door Finn.

Caden passeert langs me en buigt naar me toe: 'Ik weet wel dat je niet wilt onder doen voor ons.' Ik glimlach naar hem, maar de glimlach bereikt mijn ogen, die uitdagend staan, niet. Dan sta ik recht en neem nog een glas uit de kast en houd het voor mijn vader. Nog voor iemand kan knipperen, hebben mijn vader, Finn, Denzel en Caden hun glas al achterover geslagen.

Allebei kijken ze me aan en ik probeer het ook het doen. Meteen begin ik te hoesten en iedereen moet lachen. Mijn familie kijkt me geamuseerd aan als ik de tranen in mijn ogen krijg.

'Ik neem aan dat je geen tweede glas zal vragen.' Denzel knipoogt.

'Dan ben jij volgens mij niet zo goed in gedachten lezen.' zeg ik terwijl ik m'n glas aan hem geef.

Deze keer doe ik mee met de jongens en mijn vader, maar nog steeds lukt het me niet zonder hoesten.

'Volgens mij schakel je beter terug op iets minder sterk.' lacht mijn moeder terwijl ze mij een Martini geeft. Ik draai met mijn ogen, maar neem het glas aan.

'Je moet eerst nog een beetje groeien als je met de oudere kindjes wil meedoen.' grinnikt Caden en aait over mijn hoofd.

'Dus je geeft toe dat je een kindje bent?' grijns ik.

'Nog steeds een groter kindje dan jou.' hij steekt z'n tong uit en ik reageer op de zelfde manier terug.

We praten nog even en gaan dan aan tafel. Mama heeft een grote kalkoen gebakken en papa heeft de voorgerechtjes en desserts gemaakt. Tegen de tijd dat we klaar zijn met eten, heb ik het gevoel dat je me kan rollen. Mama verdwijnt eventjes en komt dan terug met enkele fotoboeken. Kreunend verberg ik mijn hoofd in mijn handen. Daar zijn de babyfoto's weer. Finn en Denzel lachen als ze mijn reactie zien. Wanneer de boeken opengaan en Caden doorheeft over wat het gaat, begint hij ook te lachen.

<<>>

Het is al vroeg in de ochtend als Caden, Denzel, Finn en ik naar boven gaan om te slapen. We waggelen meer dan dat we wandelen omdat we allemaal heel wat op hebben. Caden, Finn en Denzel hebben samen een fles whiskey, jenever en een paar pintjes binnen. Ik heb ook van de jenever gedronken, een hele fles Martini en een paar pintjes.

Er is beslist geweest dat Finn en Denzel de logeerkamer krijgen en dat Caden bij mij zal slapen, in de zetel die op mijn kamer staat. Ik leun tegen de deurpost en kijk de jongens aan.