Goddess of Madness (Completed)

Pastel Grunge

Halos mastifneck ako sa lakas ng sampal ni Hera. Pero hinayaan ko lang sya kakadada. Magpapa cool down muna ko pero babalik at babalik ako roon. Inikot ikot ko ito nagbabakasakaling mawala ang sakit.

"Oh anyari sa leeg mo." Tumabi sa akin si Kento. Magmula ng contest sa Heaven's, naging malapit na ang Kaizer sa amin. Kami naman dalawa ay nagkalapit ng dahil sa online game. Parang game buddy ko na din. Mag bestfriend din ang leader nilang si Ryou sa pinsan kong si Aphrodite.

"Tsk, nahuli ako ni tanda ang sakit ng sampal men." Reklamo ko habang iniikot ikot ang leeg.

"Oo nga no, halatang halata yung bakat ng palad sa kaliwang pisngi mo." Tinawanan pa ko ng hudyo.

"Tangna mo Ken, hindi kita bibigyan ng equipment mamaya." Ingos ko sa kanya. Nanlaki ang mata nito. Adik din ang taong to sa games.

"Walang ganyanan Thens." Nilambing lambing pa ako nito pero inuungusan ko lang. Kulay puti ang buhok nya ngayon ko lang napansin na binago nanaman nya. Madalas itong magpakulay ng buhok ngunit ang itim na hikaw sa tenga ay naroon pa.

Naalala ko tuloy si Syrus at ng sumagi sa isip ko si Siyera ay napalitan ng guilt ang nararamdaman ko. Hindi ko pa ito nakausap. Batid kong maraming beses nitong tinatangka akong maabot, sa social media man o sa personal phone pero hindi ko hinahayaang mangyari iyon. Ipinapalinis ko ang lahat ng way sa kaibigan kong computer genius na si Senma. Nakilala ko sya sa company ni Hiroshi. Sya lang ang contact ko sa Japan na walang nakakaalam. I know how to play my cards right. I learn how to build connections and raport.

"Laro tayo?" Nginisihan ko siya ng bahagya at inihanda ang cellphone.
Aaminin kong magaling din maglaro si Kento. Hindi ko alam kung bakit hindi sya nag IT o Computer Science na tulad ko.

"Oh yes! Ang galing mo talaga Thens pag ikaw ang kakampi ko walang wala ang mga boss." Naningkit ang mga mata nya sa sobrang laki ng ngisi. Sinagot ko sya ng kibit balikat.

"Sama ka sakin maya, may laro sila Dino ng Dota, pupusta tayo mga bente." Aya ko dito.

"Yan, dyan ka madaldal kapag mag aaya. Bakit ka ba nagpapayaman ? Ala ako pamusta Thens." Umirap pa ito na parang bakla. Napaingos ako sa asta niya. Kagwapong nilalang, maputi, matangos ang ilong, mamula mula ang labi, maayos ang kilay. Gusto ko syang sampalin. Para kasing hindi totoong tao. Parang manika na naging tao.

"Oh, pakiusap wag kang ngumisi ng ganyan. Kinikilabutan ako sayo." Umakto pa itong nangingig. Napasimangot tuloy ako.

"Tsk. Kelangan ko ng bilyon." Nanlaki ang mata nya't maya maya ay tumawa.

"Mag aano ka ? Gagawa ka ng chain of mall? O Empire? Hanep ka Thens!" Tiningnan ko lang sya ng seryoso habang tumatawa siya sa harap ko. Unti-unti tila nabatid nitong seryoso ako sa sinabi.

"Gagawa nga ako ng Emperyo. Seryoso ako doon Kento." Napalunok naman sya.

"Anong ibig mong sabihin Aph? Gagawa ka ba ng Mafia at maging lady boss ka?" Napairap ako sa katangahan ni Kento. Oh well, hindi ko naman sya masisi kung ganon nga ang isipin sa akin. Base naman kasi sa ugali ko at anyo mula ulo hanggang paa malamang na ganoon nga ang iisipin ng tao.

"Gaming Company." Maikling wika ko at umiwas ng tingin sa kanya. Kumorteng O ang kanyang mga labi at pumitik sa ere.

"Oh right, sabi nga sakin ni Dytie-chan may Gaming Company ang Papa mong hapon diba?" Biglang kumulimlim ang mood ko. Naalala ko si Hiroshi. Nakadama ako ng magkahalong galit, sakit at lungkot. He's been a good father, though he isn't my real dad. Sa totoo lang, minahal ko syaa. Ewan, hindi ko na alam masyado pang magulo ang sitwasyon ngayon. Pilit kong hinahanap ang clues upang makita ang tunay kong ama. Pero ano nga bang gagawin ko kapag nakita ko na sya ?

"Athena-chan?" Pukaw ni Kento sa aking pansin.

"Sasama ka ba o hindi ?" Ipinakita ko sa kanya ang iritasyon ko. Kunot ang noo, nakataas ang isang kilay at magkakrus ang kamay sa dibdib. Thinking about it, i feel like I'm ons hella pathetic kid who hide her emotions into a facade that seems intimidating, fierce and bad coz I don't want people to see through me. To know what I think. To feel what I truly feel. I feel like swimming in Antarctic ocean. Swarming into the pits of lava. Pakiramdam ko'y pinipilit kong gawing yelo ang apoy. The total opposite. I'm getting burned but keep on holding into fire hoping it'll make me numb.

Pero ang katotohanan, kahit anong manhid makakaramdam ka parin ng sakit after a certain time, you will feel the unbearable pain. The relief of tranquillity is just temporary. The need to be numb. The want for the pain to subside. Desperation. Magpagayunman, you have to live. You'll find a reason to continue living, still hoping soon enough it will all fade. It will be bearable. Until the time comes I'll find peace. My gray days will turn into rainbow.

I felt a tug on my hair.

"Why did you dye your like this? Gusto mo matchie-matchie tayo ano? Ayie." Napaikot ako ng mata. I just noticed yesterday na humahaba na pala ang buhok ko. It's my hobby to die my hair and cut it in differnt styles. I also love heavy make up most of the time.

But today, I just put on some balm and fix my eyebrows.

"Hindi magkakulay ang buhok natin. Pink and green ang sakin bugok. That's what you call Pastel Grunge." Inirapan ko sya.

"Oh yeah, pero tayong dalawa bagay." Inangkla nito ang braso sa akin at kuntodo ngisi ang loko.

"Afíste apó to chéri mou to chazó agóri." (Let go of my hand you dumb boy.)

"Ha? Walang alienan Thens!" Dytie-chan, anong sinabi ni Athena?"
Aba nakahanap ng kakampi ang loko, di ko namalayan na nadito na pala ang mga pinsan ko.

"Bitawan mo daw kamay nya Ken." Humagikgik naman si Eros sa kanyang tabi.

"Oh, nasan sila Ry?" Tanong uli ni Aph.

Nagkibit balikat lamang ang nasa king harap at umiwas ng tingin. My gut rang the alarm sounds. There's something seems off about this fellas. I will discover it soon.

*NA: It felt really good after publishing a new chapter. My mind is drifting off the story each day I need an inspiration dear little devils, smash that star and comment below thank you xoxo*