Goddess of Madness (Completed)

Want

"... she's giving a sign of depression. I'll suggest her to a psychologist that I know."

I can hear some of their conversation but I can't see anything. It's seems like my body is not functioning well. I became numb. Wala ng pumapasok sa utak ko. Pagkatapos kong maramdaman ang sobrang sakit, ayoko na uli makaramdam. Parang nag shut down lahat ng senses ko and I'm drifting in and out of consciousness.

There's a lot of voice. Sometimes, someone's moving me around. I can see silhouette's. I can figure out some words but I don't care. My mind doesn't care anymore.

"It is a type of defence mechanism. She can hear and see us. It's just that her mind is shutting every information. Kadalasan sa mga may ganitong kaso, may traumatic experience na ayaw harapin. Let's just talk to her..."
My conscious drift away again.

I heard someone crying and saying sorry. It's a womans voice.

"I'm sorry anak. Bumalik ka, bumabawi na si mama. Please Athena... Please." She continually wail. That's when I saw her tear stained face. I want to wipe it with my fingers. Pinilit kong iangat ang daliri. Para bang napakabigat niyon until I succeeded.

"Thaddeus! Gumalaw ang daliri niya! Call Thanatos!" Narinig kong sabi nito bago maging blanko ang aking isipan.

Again I'm in the dark. It's eerie silent. The longer I stay here, the more afraid I become.
I want to shout 'Help' but I cannot move a muscle.

"Athena, ang ganda ng pamangkin mo. Kahawig mo siya. Bumalik ka na para mayakap mo si Megami Hestia."
Is that Aphrodite? I felt water dropped onto my hands. Iginalaw ko ang aking kamay upang hawakan ng mahigpit ang mainit na kamay ni Aph.

"Athena! Oh my God! Kaya mo yan, bumalik ka na samin." It broke my heart hearing her endless cry. I focus my sight. Hindi madali labanan ang dilim pero nagawa ko. Her tear stain face, iyon ang bumungad sa akin. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas. Naiawang ko lang ang aking bibig.

"Can you see me?" She asked. I squeezed her hand as a sign of yes.

"Oh my Godness! Thank you! Eros! Thanatos!" Nag sisigaw siya. Hindi siya tumayo sa pagkakaluhod sa lapag. I just notice na nakaupo pala ako sa balkonahe. Ilang minuto lang, nakita ko na din ang dalawang pinsan ko. They hugged me and say comforting words.

Sometime later, may babae na kumausap sa akin. She's my psychologist. Maganda ito at mahinahon. She encouraged me. Hanggang unti-unti ay nakapag salita na ako.

"Richelle, ilang araw akong ganoon ang estado?" Mahinang tanong ko. Ngumiti siya sa akin ng maliit.

"Mga tatlong buwan din Athena. Hindi ka nila sinukuan. Mahal na mahal ka ng pamilya mo." Hinawakan nito ang aking kamay. I'm not numb anymore. Nakawala na rin ako sa madilim na lugar na iyon.

Ikinuwento ko sa kanya ang pinagdaanan ko. Nakatulong iyon upang gumaan ang pakiramdam ko.

"You have to forgive yourself and accept what happened Athena. Hindi mo kasalanan ang mga nangyari. Patawarin mo ang iyong ina. Nakita ko siya kung paano ka niya alagaan. Si Siyera, hindi mo kasalanan ang pagkamatay niya. Hindi niya magugustuhan na sinisisi mo ang sarili mo. Napakaganda ng mundo. Oo nga at may masasakit at hirap tayong pagdadaanan pero iyon ang nagsisilbing patunay na buhay tayo."

Nabuksan ang isip ko sa ilang session namin ni Richelle. After another three months, nakakalabas na uli ako at nakakalakad. I am now seeing things I didn't see before.

"Anak, tara na?" Umabrisyete sa akin si Hera. Nagkausap na kami at bukal sa pusong napatawad ko siya. This past three months, nakita ko kung paano niya ako alagaan. Her other daughter and her husband are civil to me.

Ngayong araw ay papasyal kami. Unang beses na pinaunlakan ko siyang mag mall at mamasyal. Ganoon pala ang pakiramdam na mamasyal kasama ang ina. Masaya ako. Deep inside hinihiling ko siguro ito, noon pa.

Pauwi na kami ng tumunog ang ringtone ko.
I saw Mikos name on the screen.

"Princess, kamusta kana?" I smiled. My brother always visit me. Kapag tulad nitong busy siya at nasa Japan ay lagi siyang tumatawag.

"Kuya, okay lang ako." I said. I heard him sigh. Ilang sandali bago siya nagsalita.

"Athena, nakita na namin si Mitos." Napaawang ang bibig ko at kumabog iyon.

"N-nasaan? Kamusta na siya? A-anong nangyari sa kanya?" Nag-init ang sulok ng mata ko.

"Anak anong nangyari?" Hinimas ni Hera ang likod ko habang nahuli ko ang tingin ni Thaddeus sa rearview. Lagi siyang nakabantay sa akin kagaya ng dati.

"Maayos siya Athena. Iniuwi namin siya dito sa Japan." Napahinga ako ng maluwag.

"K-kuya, gusto ko siyang kausapin. Please." Lumunok ako ng pumiyok ang boses ko. Narinig kong kinausap niya ang kakambal sa kabilang linya.
May isang minuto na malalim na hinga ang narinig ko sa kabilang linya.

"Athena." Just one word and I cried.  His cold yet soft whisper made me emotional. Ilang taon nang hindi ko siya nakita dalawang taon siyang nawala.

"Kuya! Uuwi ako." Humagulgol na ako sa bisig ni Hera. Inaaalo ako nito.
"Ma, si Kuya Mitos. Buhay siya!" Parang batang nag sumbong.

MATAPOS kong makausap kanina si Kuya Mitos, napagdesisyunan kong lumipad papuntang Japan.

"Mayroon ka pa bang nakalimutan?" Tanong ni Thaddeus sa akin ng kunin niya ang maleta ko. Umiling ako dito at binigyan siya ng ngiti. Hinawakan ko ang kamay niya.

"Thaddeus, salamat." Bukal sa pusong pasasalamat ko. Sandali siyang natigilan ngunit ngumiti rin ito pabalik at hinaplos ng hintuturo ang ilong ko.

"Tara na sa mga Kuya mo." He said and I nodded with a smile.

Pagbaba namin ay naabutan namin si Hera.

"Magiingat ka anak. Mahal na mahal kita." She cupped my face and kiss me on the forehead. Something that she always does since I had an amnesia.

"I will."

Sa eroplano, bukod kay Kuya hindi ko mapigilan na hindi isipin si Syrus. I looked at my ring finger kung saan nandoon ang kanyang pangalan. S Akatsuki. The day I left there noong high school, ipinatattoo ko ang kanji character ng Akatsuki and the day I discovered that Siyera was dead, I added a G-clef on top of it.

He never came. Hinintay ko siya. Umasa ako dahil niyakap niya ako bago mag break down. Gusto kong magtanong pero nauunahan ako ng hiya. Malamang ay sinisi ito ng pamilya ko gaya ng paninisi ni Tan noong narinig ko ang sagutan nila.

Kailangan kong ayusin ang buhay ko. I think everything even the universe is helping me to fix my madness.
Hindi ko man alam kung anong sasabihin ko sa kanya pero gusto ko siyang makita. I've been waiting for him to come along. Hindi ko alam kung mahal pa niya ako matapos ng matagal na panahong puro poot at hinagpis ang namagitan sa amin. Fate isn't fond of us being together. But I wanna try it again. I want to create my own fate with him. Without fear, without remorse with just him and me. I will try once more, I will speak what's on my mind those past years. I want to be happy. I want him.