DÜŞ ZAMANI (TILSIM SERİSİ 1 ) (Tamamlandı)

DÜŞ ZAMANI 28. Bölüm

Merhabalar canlar :) Bendeniz ve Eliza'm geldik :) Biraz beklettim ama gelir gelmez başına oturdum :) Umarım seversiniz. Bu arada ufakta bir kötü haberim var. Son 2-3 bölüm içine girmiş bulunmaktayız.

~~~

Sappho 7 gündür kovuğundan dışarı çıkmıyordu. Mutsuzluktan dolayı ışıltısı sönmeye başlamıştı. Peri kraliçesinin onu çağırdığını haber verdi en küçük kız kardeşi Euterpe.Kraliçenin huzuruna çıktığında onun yüzüne bakacak cesareti yoktu."Hatanı biliyorsun değil mi Sappho?" diye sordu kraliçe. "Evet. Ve vereceğiniz cezaya razıyım." Kraliçe ona elinde çevirip durduğu tılsımı verdi. Sappho ne olduğunu anlayamamıştı.

~~~

İnsanın içinde bir şey ölür ya. Hani öldüğünü, yok olduğunu bilirsiniz ama ne olduğunu dile getiremezsiniz. İşte öyle bir haldeyim Henry. Sensiz ölüyorum ama içimde ölen ne bilmiyorum. Aşkın mı, umudum mu,yoksa içimdeki ben mi?

Evet özlemişim kolayı, pizzayı. Ama seni daha çok özledim Henry. Falcıyı aradım sokak sokak. Bakmadığım yer kalmadı. Ama hiçbir iz yok. Sana dönemiyorum . Burada da nefes alamıyorum adeta. Filmleri düşünüyorum. Böyle bir durumda ne olurdu, nasıl dönülürdü hiçbir şey aklıma gelmiyor. Zaman makinesi icat edilmedi henüz. Ya da ışınlanmayı bulamadım.

Filmlerde dilekler gerçek olurdu. Denedim her an, her dakika dua ettim. Ellerim bomboş döndüm yine gerçeklerime. Bir dakika hep beni düşündüm yaparken her şeyi. Ama belki de seni düşünmeliydim. Sende dönmüş olabilir misin? Belkide bu zamanda karşılaşmamız gerekiyordur.

Pc 'yi açıp yazıyorum adını. Kenworth Dükü Henry Sinclair. Sayfalar bekledim belki ama sanki yok gibisin. Yaşamamışsın adeta. Ya da ben bir rüyanın içinde hayal ettim seni. Tam kapatacakken bir sayfa dikkatimi çekiyor.

Sinclair konağı ziyaretçilere açıldı!

Resme bakıyorum. Tanıyorum bu evi ben. Ah eski evimi bile çok özlemişim. Resme baktıkça o evde yaşadığım anılar geliyor gözümün önüne. Adresi yazıyorum elime. Sana geliyorum Henry. Belki orada beni bekliyorsundur.

Bunu düşündükçe heyecanlanıyorum. Sana geliyorum aşkım. Önce üstümü değiştiriyorum. Beni bu halde görmemeli. Belki de dekolteli giymeliyimdir. O zamanda bayılabilir. Pantolon onu yeterince şaşırtacak zaten.

Tüm eşyalarımı toplayıp adrese doğru yola çıkıyorum. Evin dışındaki demir kapıda iniyorum. Kapıda bekleyen adam bana bakıyor.

"Merhaba. Ben konağı gezmek için gelmiştim. Ve sahibiyle görüşmek istiyorum."

"Şu an giriş yapılmıyor. Giremezsiniz."

"İnternette konağın ziyaretçilere açıldığı yazılıydı."

"Bana böyle bir bilgi gelmedi henüz."

"Bana bak amca benim adımda Eliza'ysa ben buraya girmeden gitmeyeceğim."

"Bana bakın hanımefendi. Giriş yasak dedim."

"Kimin evinden kimi kovuyorsun sen? Beni çizgimden çıkartmayın. Gireceğim."

"Luke ne oluyor burada?"

"Efendim bu kadın yasak dediğim halde içeri girmek istiyor."

"Bakın beyefendi. İnternette konağın ziyarete açıldığını duymuştum. Ve görmem gerekiyor."

"Neden?"

"Ne neden?"

"Neden burayı görmeniz gerekiyor?"