ah sen

29|Canımı yakıyorlar

Ahsen: İlacını içtin mi?

Duman: İçtim.

Ahsen: Nasıl oldun?

Duman: Daha iyiyim, çorban iyi geldi.

Ahsen: :)

Ahsen: Okula gelecek misin?

Duman: Gelirim.

Ahsen: Bence gelme, dinlen.

Duman: Bir şeyim kalmadı, iyiyim.

Ahsen: Bir günde nasıl iyi olabiliyorsun acaba?

Duman: Şöyle söyleyeyim güzelim,

Duman: Ahsen adlı bir sevdiğiniz varsa yarım günde bile iyi olabiliyorsunuz.

Ahsen: Sen niye uyandın?

Duman: İlaç içmek için.

Duman: Yekta'yı öyle bir tembihlemişsin ki çocuk ilacı içene kadar dibimden ayrılmadı.

Ahsen: Aferin ona.

Ahsen: Şimdi sende geri yat.

Duman: Benim uykum yok.

Duman: Senin var mı?

Ahsen: Yok.

Duman: Bir şey merak ediyorum ama sorarsam yaranı deşecekmişim gibi hissediyorum.

Ahsen: Sorabilirsin.

Ahsen: O yaralar binlerce kez deşildi zaten.

Duman: Ben deşen tarafta değil de iyileştiren tarafta olmak istiyorum.

Ahsen: Deştikten sonra iyileştirirsin?

Duman: Pekala.

Duman: Babanı merak ediyorum.

Duman: Nasıl oldu?

Ahsen: Kalbinde bir problem vardı zaten.

Ahsen: Tüm herkes onun üstüne yükleniyordu, yorgundu.

Ahsen: Belli ettirmemeye çalışsa da ben hissediyordum.

Ahsen: Annem ile çok büyük bir tartışma yaşadılar o gün.

Ahsen: Babam kendini dışarı attı, bir şey olacağını hissettim peşinden gittim.

Ahsen: Önümde öylece yığıldı kaldı.

Ahsen: Benim yıkılmayan aslan babam, gözlerimin önünde yıkıldı.

Ahsen: Annem umursama bir kadın, kimin ne yaşadığı umrunda olmaz.

Ahsen: Kendisi için yaşar hep.

Ahsen: Babamı hastaneye kaldırdılar.

Ahsen: Henüz 15 yaşımdaydım.

Ahsen: Çok ağır gelmişti, ilk darbeyi o an yedim.

Ahsen: Bir kaç hafta yoğun bakımda kaldı babam.

Ahsen: Doktorlar her şeye hazırlıklı olun dediler.

Ahsen: Herkes kendini hazırlamıştı, babam olmayacakmış gibi davranıyorlardı.

Ahsen: Ama Duman sana yemin ederim ben bir an olsun babamdan umudumu kesmedim.

Ahsen: Hep, uyandığında yapacağımız şeyleri hayal ederdim.

Ahsen: Yoğun bakımda bir şeyler oldu bir haraketlilik, babamı apar topar ameliyata aldılar.

Ahsen: O kadar çok ağladım ki.

Ahsen: Annemin umrunda değildi, babam ameliyattayken uyudu.

Ahsen: Babamın akrabaları, onlar beklediler.

Ahsen: Doktor çıktı.

Ahsen: 'Başınız sağolsun' dedi.

Ahsen: Babam gitti, her şey bitti o an.

Ahsen: O etrafa gülücük saçan kız çocuğu babasıyla birlikte öldü.

Ahsen: Her şey ondan sonra oldu zaten.

Ahsen: Böyle.

Duman: Bence o kız çocuğu ölmedi güzelim, hala seninle.

Duman: Seni ayakta tutan o küçük, etrafa gülücükler saçan kız çocuğu.

Duman: Ve şunu belirtmek istiyorum ki,

Duman: Sen çok güçlüsün.

Ahsen: Sandığın kadar güçlü değilimdir belki.

Duman: Öylesin.

Duman: Herşey ondan sonra oldu zaten dedin ya, ne oldu Ahsen?

Duman: Neler oluyor?

Ahsen: Bu konuyu şimdi anlatmak istemiyorum.

Duman: Peki o gece?

Ahsen: Hangi gece?

Duman: Hastaneye gittiğimiz gece.

Ahsen: Duman...

Duman: Güzelim, biraz bahset.

Duman: Merak ediyorum.

Duman: Sürekli aklıma takılıyor, kafayı yiyecek gibi oluyorum.

Duman: O halde, o saatte ne yapıyordun?

Duman: Üstün başın dağılmış, ne işin vardı orada?

Ahsen: Canımı yakıyorlar.

Duman: Canlarını alırım.

Duman: Söyle, kim bunlar?

Ahsen: Uyuyalım Duman.

Duman: Böyle yapma.

Ahsen: Sen yapma.

Ahsen: Anlatacağım zaten, biraz sabret.

Duman: Az daha kafayı ye diyorsun yani?

Ahsen: Öyle demiyorum.

Ahsen: Takma kafana.

Duman: Konu sensin, nasıl takmayayım?

Ahsen: Yanındayken anlatmak istiyorum.

Ahsen: Böyle telefonla olmaz.

Duman: Tamam, güzelim.

Duman: Sen konuşmak iste ben şimdi bile gelirim.

Duman: Yeter ki iste, yeter ki aç içini, dökmek iste zehrini.

Ahsen: Az kaldı.

Duman: Öyle olsun bakalım.

Ahsen: Uyuyalım.

Duman: Uyuyalım.

Ahsen: İyi geceler.

Duman: İyi geceler, seni seviyorum.

(Görüldü.)