5 Seconds Of Exchange [Dutch]

(31) Waterpistool

Lees: a/n

Brooke's pov.

''Hahaha, ik had niet gedacht dat het plan zal gaan lukken, allemaal door een waterpistool, hahaha.'' Hoor ik iemand lachen. Ik word langzaam wakker, maar open mijn ogen nog niet. Ik voel dat mijn polsen en enkels branden.

Touw.

Ik probeer niet te veel te bewegen, ookal kan ik het ook niet doordat mijn bovenlichaam met touw tegen de rugleuning is vast gemaakt, en luister naar wat de broer van Jack te zeggen heeft. ''Dus hij heeft zijn wraak genomen, en nu doe ik het precies weer terug.'' Tegen wie praat hij? Vast tegen zichzelf.

Ik hoor voetstappen en kort daarna voel ik dat er water op mijn gezicht wordt gespoten. Ik doe mijn ogen opens en schud mijn hoofd wild. ''What the fuck!?'' vloek ik. De broer van Luke begint te grijnzen. ''Dus, Brooke.. Stiles was het toch? Brooke Stiles.'' Hij lacht kwaadaardig. ''Weet je wat ik met je ga doen als Luke mijn enige liefde niet terug vindt te krijgen?'' vraagt hij.

Ik kijk hem boos aan en schud mijn hoofd. ''Hmm, dat weet ik zelf ook niet.'' Hij grijnst. Wat een creep. Hij raakt mijn wang aan en ik draai mijn hoofd om. ''Houd je vieze hand van mijn gezicht af, pedo.'' waarschuw ik hem. ''Of wat anders?'' Hij grinnikt.

Ik negeer hem en kijk de ruimte, waar ik in zit, aandachtig. Het is een soort oude opslagruimte. De ramen zijn vies en stoffig. De zon schijnt blij naar binnen, het weer past totaal niet bij mijn gevoel.

''Rot op,'' sis ik, ''en laat me gaan.'' ''Dacht het niet.'' lacht hij en hij loopt weg.

''Hey! Kom terug!'' roep ik boos. Hij negeert me en lacht alleen maar. Ik zucht diep en kijk rond. Mijn ogen vallen op een mes die op een tafeltje ligt. ''Hmm..'' mompel ik.

Ik probeer de stoel te bewegen en zodra het lukt probeer ik te ''huppelen'' met de stoel. Ik doe elke keer mijn ogen dicht als de stoel harde geluid maakt. ''Kom op.'' zucht ik. Ik probeer het weer en kom ieder keer vlakbij de tafel. ''Nog een stukje,'' fluister ik.

Luke's pov.

''Kom op, Elena neem op.'' mompel ik terwijl ik de telefoon hoor overgaan. Ik heb ooit haar nummer in mijn notitieboekje geschreven, het zou dus kunnen dat ze een nieuw nummer heeft. "Hallo met Adam Smith?" Hoor ik. Verkeerd nummer. "S-sorry verkeerd nummer," stotter ik.

"Nee, sorry wie zoekt u? U kan het goede nummer hebben, want dit is niet mijn nummer, ik ben alleen op bezoek van de eigenaar van dit nummer." Ratelt hij voordat ik op hang. "Oh ehm, ik zoek Elena Hope." Zeg ik.

"Met wie bel je?" Hoor ik een bekende stem zeggen op de achtergrond. Elena.

"Oh hier is ze." Zegt de mannenstem weer. Even hoor ik wat gemompel en dan de oude bekende stem van Elena. "Met Elena?" hoor ik. Ik glimlach en voel me gelijk schuldig van wat ik heb aangedaan. "M-met Luke." Stamel ik nerveus.

"Luke? Luke Hemmings?" Elena slikt. "Eh ja." antwoord ik. "Wat is er?" vraagt ze met een gebroken stem. "Ik heb je hulp nodig," vertel ik. "Maar eerst, waar woon je?"

"Ik woon momenteel in Schotland, hoezo?" antwoordt ze. Ik zucht en mompel "sorry beltegoed" tegen mijn mobiel en vertel daarna het hele verhaal.

Brooke's pov.

"Bijna," fluister ik. Ik probeer de stoel weer te schuiven en hoop dat Jack niet komt.

Na een minuut of vijf ben ik eindelijk bij de tafel bereikt. Ik probeer het mes te pakken met mijn mond, niet aan de scherpe kant natuurlijk. Ik probeer met het mes in mijn mond op mijn schoot te gooien.

Het lukt binnen no time en ik probeer met mijn vingers het mes te pakken door mijn benen omhoog te houden.

Gelukkig is Jack zo dom om mijn handen niet achter de rugleuning van de stoel vast te maken. Ik probeer zo snel mogelijk het touw eraf te snijden bij mijn polsen.

Terwijl ik het doe kijk ik naar de deur waar Jack weg ging. Mijn hart klopt sneller dan daarnet en ik ga sneller met het mes heen en weer.

♡♡♡♡♡♡♡

Na twintig minuten, gok ik, gaat het touw bij mijn polsen ein-de-lijk los. Ik wil om geluk schreeuwen maar houd me in.

Nu nog mijn bij mijn enkels. Ik ga ijverig weer aan het touw snijden.

Luke's pov.

".. En nu moet ik Brooke vinden." eindig ik. "Jezus, Luke. Wat een verhaal." zegt Elena. "Het spijt me heel erg, ik was nog gewoon jong en dom." Mompel ik. "Het geeft niet, ik probeer zo snel mogelijk naar Engeland te gaan, maar nu in verband met mijn werk gaat dat niet zo makkelijk." vertelt Elena.

Ik zucht, "het geeft niet," mompel ik. "Het enige wat ik nu wil is Brooke terug krijgen." fluister ik in mezelf.

"Wil je de nummer van Jack geven? Ik ga hem proberen te bereiken. Hij moet zich nu echt niet als een asshole te gedragen." vraagt ze. Ik zeg dat ik het nummer ga geven en hang dan, met nog een "sorry", op.

Opeens schiet er iets in me hoofd van me jeugd met Jack.

Brooke's pov.

Na de laatste keer in het touw te snijden, gaat het los. "WAT BEN JE AAN HET DOEN!?" hoor ik iemand schreeuwen. Ik kijk op en zie de broer van Luke.

"Niks," zeg ik. Ik trek het touw los van mijn enkels en ga snel het touw aan mijn zij snijden. "LAAT HET MES VALLEN." schreeuwt hij dreigend.

Ik negeer hem en ik snijd door. Hij komt dreigend op mij afgelopen en wilt me vastpakken maar in een reflex steek ik het mes in zijn buik.

•

A/n ik weet het, het is een kort hoofdstuk.

Het spijt me daarvoor, ik probeer zo snel mogelijk te posten maar door school is dat niet zo makkelijk.

!! PS !!

Ik weet dat dit nooit in het echt kan gebeuren dat een mes "toevallig" op een tafel ligt en dat je binnen 20 minuten het touw eraf kan snijden.

Maar hey, het is een boek. Neem het niet té realistisch aub.

Fijne dierendag nog! ^-^

Stay beautiful :))