5 Seconds Of Exchange [Dutch]

(36) Pukkel

Luke's pov.

Ik zit in de tuin op mijn gitaar te spelen. "She looks so perfect standing there.." zing ik zachtjes mee terwijl ik op mijn gitaar speel. Ik hoor voetstappen en kijk op. "Hey," glimlacht Brooke.

Ik kijk om me heen en kijk weer terug naar haar. "Wat doe je hier?" Vraag ik, maar het kwam er botter uit dan dat ik bedoelde. "Nou zeg, bezoek hebben is toch leuk?" Ze slaat haar armen om elkaar en probeert boos te kijken, maar dat mislukt.

Ik grinnik en leg mijn gitaar in de gitaarhoes. Ik sta op en geef Brooke een hint dat ze mee naar binnen mag. Brooke glimlacht en loopt achter me na.

Zodra we in mijn kamer zijn leg ik mijn gitaar op de standaard en ga op mijn bed zitten. "Dus, wat kom je hier doen?" vraag ik. "Nou.. Gewoon even bij kletsen." Ze haalt haar schouders op en gaat op mijn bureaustoel zitten. "Brooke Stiles, ik zie aan je dat je iets wilt zeggen." Brooke zucht en gaat recht op zitten. "Oké, ehm heb ik al verteld dat ik naar Ashton ging om alles te vertellen wat ik voor hem voelde?" begint ze. Ik denk na en schud uiteindelijk mijn hoofd, "nope denk het niet," zeg ik dan. "Ben je naar hem toe gegaan dan?" vraag ik er snel achteraan.

Brooke knikt verlegen en leunt haar handen op haar benen. "Oh, en?" vraag ik. Ze kijkt op met een vragend gezicht. "En wat vond hij ervan?" vraag ik duidelijker.

Jeez, wat een vaag en awkward gesprek dit.

"Hij was verbaasd maar was wel blij dat ik eerlijk was, volgens mij. We zijn nog steeds beste vrienden, wat eigenlijk nooit gaat veranderen." antwoordt ze. Ik knik en geef haar een zwakke glimlach. "Kijk, daar ben ik blij om!" zeg ik, proberend om enthousiast te klinken.

Brooke knikt langzaam en kijkt me doordringend aan. "Wat?" vraag ik tenslotte. "Wat?" zegt ze mij na. "Je kijkt me de hele tijd aan, wil je nog wat anders vragen of zeggen?"

Brooke's pov.

Hoe vraag ik nou aan een jongen of hij mij misschien wel leuk vindt? Jeez, wat ingewikkeld allemaal. Waarom kan ik gewoon niet gedachtes lezen, dat zou zo makkelijker geweest zijn. Tenzij diegene geen gedachtes heeft en een leeg hoofd heeft daar binnen.. tja.

"Je kijkt me de hele tijd aan, wil je nog wat anders vragen of zeggen?" vraagt Luke.

Hmm.. misschien kán ik wel gedachtes lezen. Ik blijf naar zijn hoofd staren, waar trouwens een enorme pukkel tussen zijn wenkbrauwen zit, en probeer zijn gedachtes te lezen.

"Ehm Brooke?" Ik knipper met mijn ogen en zie dat hij mij raar aan kijkt. "Ik weet dat ik enorm aantrekkelijk ben, maar je hoeft me dan persee ook niet de hele tijd naar mijn knappe kop te staren."

Ik lach en schud mijn hoofd. "Nee sorry ik zat na te denken." Over hoe ik gedachtes kan lezen, denk ik er achteraan. "Brooke het is bijna half vier, komt er nog wat van?" vraagt Luke, nu ongeduldig. "Ja oké ik vertel wel wat ik wilde vertellen."

Ik schraap mijn keel en begin te vertellen. "Nadat ik dus vertelde aan Ashton dat ik hem leuk vond zei hij ook iets van dat.." ik stop met praten en twijfel of ik het zal zeggen. "Dat?" Luke kijkt me afwachtend aan. Ik zucht en ga toch verder. "Datjemijmisschienleukvind." zeg ik snel en zacht achter elkaar. Ik kijk naar Luke en hij fronst zijn wenkbrauwen, waardoor zijn pukkel nu raar zit.

"Dat ik je leuk vind?" vraagt hij. "Je vergeet het woordje 'misschien'." zeg ik erachter. "Dat ik je misschien leuk vind?" Verbetert hij zijn zin, met zijn ogen rollend. Ik knik langzaam en wacht af wat hij ervan zegt.

Het enige wat Luke doet is een beetje stom lachen en zijn hand zijn gezicht met zijn pukkel verbergen. "Wat lach je nou stom?" komt eruit mijn mond, zonder dat ik het wilde. "Nou sorry hoor mevrouw."

"Maar eh ik weet niet maar misschien liegt Ashton, vergeet dit gesprek dan maar." Zeg ik en ik sta op. Het was stom geweest dat ik hier naar toe ging.

"Wie zegt dat Ashton liegt, Brooke?" vraagt Luke geheimzinnig voordat ik zijn kamer verlaat.

-versie 1-