Last Wish

Chapter 37: Ally or Enemy?

Hera's POV

Nabitawan ko ang katana ko at napahawak sa dalawang tuhod ko. I am heavily panting and sweats are continuously running down my forehead to my neck. Basang-basa na ng pawis ang buong katawan ko at medyo nababasa na din ang damit ko.

I just breathed out and stood straight. Napatingin ako sa weapon ko na nasa lupa at napabuntong hininga. Nandito ako ngayon sa playground at ilang oras na ding nagte-training. After I cried in my room, pumunta na ako kaagad dito at nag-training.

Well, I can't lock myself inside my room and cry all day, right? That's why I decided to just do a training while I can't still think what I should do. Ngayong wala pa akong plano at hindi pa ako sigurado sa gusto kong gawin, mas mabuti ng mag-training na lang ako ng mag-training. At kung mapagdesisyunan kong kalabanin pa din ang EG sa huli, at least I know that I have enough fighting skills to defeat their king.

I closed my eyes and deeply inhaled. Then exhaled as I open my eyes and looked up. Mataas pa din ang araw hanggang ngayon pero hindi naman mainit sa pwesto ko dahil sa mga puno at sa building na nasa likuran ko. I am being shaded by the building's shadow.

Pinulot ko na ang katana ko mula sa lupa at magsisimula sana ulit pero biglang kumirot ang magkabilang braso ko. Nabitawan ko ulit ang katana at napahawak sa kanang braso ko. I just bit my lower lip as I felt my whole body aching. Did I exhaust myself too much again?

Bumuntong hininga na lang ako at kinuha ang katana ko. Kinuha ko iyong saya na nakapatong sa swing at nilagay ang katana sa loob. Sinabit ko iyon sa bewang ko at hindi na nag-abala pang ayusin ang sarili ko. I just took a deep breath before leaving the playground.

Nang makarating ako sa harapan ng building, kaagad akong natigilan nang makita ang madaming lalaki at mangilan-ngilang mga babae na nakaluhod sa lupa. The knights are surrounding them while the others are checking something in their wrists. Kumunot ang noo ko at dahan-dahang naglakad palapit sa kanila.

Nagkusa namang nagbigay daan ang ilang knights para makalapit pa ako. When I saw the tattoos in these people's wrists, I immediately realized what's happening.

Mukhang ito ang mga taong pinapahuli ni King. Some of the knights are checking their tattoos to see if it have red triangles. But as far as I can remember, the order is to kill them right away. So, bakit buhay pa ang mga ito? And why are they here anyway?

"King changed his mind. He said that we need to check if they really have red triangles in their tattoos before killing them. Kung wala, magiging member na lang sila ng EG."

Kaagad akong napatingin sa babaeng tumabi sa akin dahil sa mga sinabi niya. Then I saw Reina smirking while looking at those people. Napansin ko naman ang team niya na siyang nag-uutos sa mga knights. I just mentally nodded. Mukhang second team ang may huli ng lahat ng 'to.

"Okay," I just said and looked at those people again. Hindi ko kasi alam ang sasabibin ko dahil bigla na lang siyang sumulpot at nagsalita.

Naramdaman ko namang tumingin siya sa akin kaya tumingin ako sa kanya. She smirked once again. "I thought the fourth team members have a training with Mom? Bakit nandito ka pa?"

Napaiwas ako ng tingin. I know that she's pertaining to Tita Yvonne. She's her daughter. Anak siya ng isa sa mga kaibigan ni King at dahil doon, hindi ko maiwasang isipin na may alam din siya.

"I woke up late," I said and looked at her. Kumunot naman ang noo niya hanggang sa lumawak ang ngisi niya.

She chuckled. "Really, huh? Mom hates the rule breakers the most."

"Really, huh? Well, I hate traitors the most," I mockingly said and smiled. Nawala naman ang ngisi niya na parang hindi inasahan ang sinabi ko. I smiled wider with her reaction. "Liars and pretenders too."