𝐯𝐞𝐫𝐥𝐢𝐞𝐟𝐝 𝐨𝐩 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐬𝐭𝐢𝐞𝐟𝐛𝐫𝐨𝐞𝐫 ↝ 𝐬𝐯𝐝 [✔️]

Part 1

Noa's Point of View

Zuchtend sleur ik mijn lelijke knal roze koffer achter me aan in Schiphol. Mijn vader daarentegen loopt met de grootste glimlach op zijn gezicht. Het verbaast me dat hij nog niet eens aan huppelen is, zo enthousiast  is hij. En begrijp me niet verkeerd, ik vind het fantastisch dat mijn vader zich weer gelukkig voelt, maar ik zit zelf gewoon niet te wachten op een nieuwe familie. Mama is mijn moeder en dat zal voor altijd zo blijven; zij is niet te vervangen.

"Nog even doorstappen Noa, ze staan om de hoek bij de Starbucks." verteld mijn vader. Ik knik. "De zoon van Wendy is ongeveer even oud als jou, had ik dat al verteld?" vraagt mijn vader. Ik schud mijn hoofd. "Als hij maar niet denkt dat ik meteen beste vriendjes met hem wil worden." Mijn vader rolt zijn ogen. "Lieverd, Sem kan er niks aan doen dat zijn moeder en ik verliefd op elkaar zijn geworden." zegt hij met een wat bozige stem. "Dat snapt mijn reet ook nog wel! Ik heb gewoon geen behoefte aan een 'gezellige gezinsvakantie', want zij horen niet bij ons gezin. Wendy niet en Sem niet!" de tranen springen in mijn ogen. Snel draai ik me van papa weg en loop naar de meest dichtstbijzijnde toiletten. Je zal nu vast denken dat ik een huilebalk of een drama queen ben. Dat snap ik volledig, maar dat is dus echt het laatste wat ik ben. Mijn moeder is gewoon mijn gevoelige snaar. Het verdriet van haar ligt gewoon nog heel hoog. Het is tenslotte pas twee jaar gele-. "Kijk uit je doppen man!" roep ik als een jongen van mijn leeftijd tegen me aanbotst. "Jij liep tegen mij aan." zegt hij met een kleine glimlach. Ik kijk omhoog. Als hij mijn gezicht ziet, verdwijnt zijn glimlach. "Hé, gaat het wel?" vraagt hij dan. Ik bijt op mijn lip. "Nou nee, eigenlijk niet. Maar ik zal je niet opzadelen met mijn problemen, sorry dat ik daarnet zo boos werd." Hij fronst zijn wenkbrauwen. "Mij niet opzadelen met jou problemen? Ik denk dat ik wel wat aan kan." glimlacht hij schuin. "Hoezo dat?" vraag ik hem. "Ik zit zelf ook gewoon met wat dingetjes in de knoop." verteld hij me, bijtend op zijn onderlip. Ik kijk hem aan en zucht dan. "Kom zometeen naar de Starbucks, daar vertel ik het je. Mijn vader staat op me te wachten." besluit ik te zeggen. "Is dit een smoesje om van me af te komen of kom je daadwerkelijk naar de Starbucks?" grinnikt hij. Ik lach met hem mee. "Ik beloof het je." zeg ik terwijl ik mijn pink naar hem uit houd. Hij haakt zijn pink in de mijne. "Daar houd ik je aan." zegt hij met een knipoog. "Ik ben Sem trouwens."