𝐯𝐞𝐫𝐥𝐢𝐞𝐟𝐝 𝐨𝐩 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐬𝐭𝐢𝐞𝐟𝐛𝐫𝐨𝐞𝐫 ↝ 𝐬𝐯𝐝 [✔️]

Part 3

Noa's Point of View

Als Sem voor me staat, kijk ik hem glimlachend aan. "Hey, lang niet gezien." grapt hij. Ik lach naar hem. Hoe graag ik ook tegen Sem zou willen praten, ik had me aan de afspraak gehouden om afstand te houden van deze familie. "Kennen jullie elkaar al?" vraagt papa. "Ontmoet in de toiletten." vertel ik nonchalant. "Ik ga naar de lounge's, bel me maar als we gaan boarden." vertel ik de rest. Ik draai me om zonder op een antwoord te wachten. Het is juist de bedoeling om niet geïnteresseerd over te komen. "Wacht, ik ga met je mee." hoor ik Sem achter me zeggen. Right, net wat ik nodig had. Ik draai me om en glimlach nep. Snel probeert hij me bij te houden.

Sem komt naast me lopen. Voor een tijdje zeggen we beide niets. Als we gaan zitten wil ik net mijn oortjes in doen, tot Sem begint te praten. "Dus, vertel eens wat over jezelf." vraagt Sem. Ik laat mijn oortjes naast me vallen en kijk denkend om me heen. "Wat wil je weten?" Sem bijt op zijn lip. "Hobby's, sport, leeftijd, noem maar op." Ik denk even na. "Nou, ik ben Noa, vijftien jaar oud, ik word bijna zestien tho. Ehm, ik zit op voetbal en dansen en ik houd ook wel van zingen, ik kan het alleen niet." vertel ik hem. Sem grijnst. "Zing iets." Ik frons. "Laten we dat maar niet doen, we zijn op een luchthaven." zeg ik. "Oké, als je het niet hier wilt doen, dan doe je het in Ibiza." zegt hij met een speelse glimlach. "Vooruit." ga ik met hem akkoord, hij is het op Ibiza waarschijnlijk toch al vergeten. "En jij, vertel jij eens iets over jezelf." Sem schraapt zijn keel. "Oké ehm, ik ben Sem, zestien jaar oud, ik zit ook op voetbal en ik houd van gamen en ik rap en acteer wel eens." vertelt hij. "Dus acteren en rappen, vertel daar eens meer over." Sem glimlacht kleintjes. "Het is niet heel bijzonder hoor, ik heb met mijn vader een liedje opgenomen en ik heb in een sinterklaas film gespeeld." vertelt hij met een vleugje trots. "Dat noem ik wel bijzonder hoor, niet iedereen kan dat van zichzelf zeggen." lach ik. Hij glimlacht naar me. Onze ogen blijven in elkaar haken. Geen van ons lijkt het oogcontact te willen verliezen. Langzaam schuiven we dichter naar elkaar toe. Ik weet niet hoe lang we zo zaten, maar ik weet wel dat het moment verbroken werd door mijn telefoon die afgaat. We verliezen het oogcontact en snel richt ik me op mijn scherm. Papa. "Ik eh, ik denk dat we naar de gate moeten." stottert hij, volledig van het padje af. Ik schudt verward met mijn hoofd en blaas de adem -waarvan ik niet eens wist dat ik hem inhield- uit. "Ehm ja, laten we gaan." zeg ik terwijl ik op sta en Sem verward achterlaat. Dit is dus totaal niet de bedoeling.